9
1537 คำ
ไปรยานอนหนุนหน้าท้องแกร่งๆ ของเขาแทนหมอน เธอหอบน้อยๆ เมื่อถอนร่างออกจากกายแกร่งของเขา
เคนลูบศีรษะเล็กๆ ไปมา โดนเธอควบจนเสร็จสมอารมณ์หมาย หายงอนเป็นปลิดทิ้ง
“ได้พี่แล้วอย่าเบื่อพี่นะ รับผิดชอบพี่ด้วย”
“แหม... ทำเหมือนเป้เป็นพวกฟันแล้วทิ้งแน่ะค่ะ” เธอพูดแล้วอมยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นนอนคว่ำ เท้าแขนใกล้ๆ เขา บิดหัวนมสีเข้มอย่างมันเขี้ยว
“โอ๊ย! เจ็บนะครับ เกิดมาพี่ยังไม่เคยยอมให้ผู้หญิงคนไหนบิดหัวนมได้ง่ายๆ นะครับ”
“เหรอคะ คิกๆ” ไปรยาหัวเราะเสียงใส เท้าคางมองเขาตาปริบๆ ดูทำท่าเข้า ทำท่าเขินเธออีก มันน่านัก!
“โอ๊ย! เจ็บนะครับ” เขาลูบหัวนมป้อยๆ โดนเธอบิดหัวนมอีกรอบ
“ของของเป้” เธอยื่นหน้าไปกัด
“โอ๊ย! เมียจ๋าซาดิสม์” เธอหัวเราะอย่างมีความสุข ไล้เลียยอดอกของเขาไปมา
“ยั่วผัวจ๋าอีกแล้วเหรอ จะปู้ยี้ปู้ยำอีกแล้วใช่ไหม”
“เดี๋ยวนี้กล้าหือเหรอคะ”
“ไม่กล้าหรอกครับ” เขาใช้ผ้าห่มคลุมร่างของเธอเอาไว้ให้อยู่ใต้ผ้าผืนเดียวกับเขา
เล่นผีผ้าห่มกันดีกว่า…
เสียงหัวเราะของเธอแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางหลังจากนั้นไม่นาน
ไปรยางัวเงียตื่นในตอนสายของวันใหม่ เธอบิดไปบิดมาด้วยความเกียจคร้าน ข้างกายไร้เงาของเคน สงสัยเขาจะตื่นแล้ว
ร่างเปลือยเปล่าลุกจากเตียง ก่อนจะหาเสื้อคลุมมาสวมใส่ คิดถึงเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาแล้วอมยิ้ม เธอเผลอหน้าร้อนผ่าวอย่างปัจจุบันทันด่วน
เดินหาเขาจนทั่วก็ไม่เจอ ก่อนจะเห็นโน้ตเล็กๆ แปะอยู่ที่หน้าตู้เย็น
พี่ทำอาหารเอาไว้ให้แล้วนะ กินได้เลยครับ ออกไปธุระข้างนอก แล้วจะรีบกลับนะครับ
พี่เคน...
ไปรยามองอาหารเช้าแสนอร่อยบนโต๊ะแล้วอมยิ้ม
อาหารเช้าหมดลงอย่างรวดเร็ว เธอยังมีของสดในตู้เย็นอีกหลายอย่างไว้ประกอบอาหารในช่วงกลางวัน
นึกสงสัยเหมือนกันว่าเขาออกไปไหน แต่เธอปัดความสงสัยทิ้งไป กลับมาเขาก็คงบอกเองหากมันสำคัญ
จู่ๆ เธอก็มีแขก ไปรยามองแขกที่ไม่ได้รับเชิญแล้วเมินไปทางอื่น เอกวัฒน์มาทำอะไรอีกล่ะ ในเมื่อเธอคุยกับเขาเรียบร้อยแล้ว
“มีอะไรคะ”
“เป้พูดกับพี่ดีๆ ไม่ได้เหรอครับ อย่าเสียงแข็งใส่พี่เลย”
“เป้ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะคะ พี่เอกมีอะไรจะพูดกับเป้อีก”
“เป้ยังรักพี่อยู่ใช่ไหม ถึงได้โกรธพี่แบบนี้”
“พี่เอกพูดจาไม่รู้เรื่องนะคะ พี่เอกมีกิ๊กอยู่แล้ว ยังจะมาเรียกร้องหาความรักอะไรจากเป้อีก”
“กิ๊กเขาไม่เหมือนเป้”
“คะ?” เธอทำหน้างงในประโยคของเขา
“เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมเถอะนะ พี่จะเลิกกับกิ๊ก”
“บ้าเหรอคะพี่เอก กิ๊กท้องอยู่นะคะ”
“เขาท้องกับใครก็ไม่รู้ สงสัยอยู่แล้วเชียวทำไมถึงยอมพี่ง่ายๆ” คำพูดของเขาทำให้ไปรยารู้สึกรังเกียจเขาจับใจ เธอไม่ยอมง่ายๆ ใช่ไหมเขาเลยต้องนอกกายนอกใจไปเอาผู้หญิงคนอื่น
“พี่เอกควรพูดจาให้เกียรติเธอนะคะ”
“เขาจุกจิกจู้จี้ไม่ได้แสนดีอย่างที่เห็น กิ๊กเขาคุยกับผู้ชายคนอื่นด้วย เป้... เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ พี่ผิดไปแล้ว พี่แค่หลงเขา ด้วยอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น” เขาดึงมือเธอไปกุมเอาไว้
“คงไม่ได้หรอกค่ะ” เธอดึงมือออกจากการเกาะกุม
“ทำไมล่ะเป้ เพราะเขาใช่ไหม” หลายวันมานี้เขาแอบมองเธอ เธอมีผู้ชายคนหนึ่งอยู่ร่วมบ้านด้วยกัน แค่คิดก็หึงหวงจนอกแทบระเบิด ไปรยาต้องเป็นของเขาเท่านั้น
“ไม่เกี่ยวกับใครค่ะ แต่เพราะเราเลิกกันแล้ว”
“เราคบกันมานานหลายปีแล้ว พี่อาจจะทำผิดพลาดไป แต่เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมนะเป้”
“พี่เอกปล่อยเถอะค่ะ” เธอพยายามดิ้นเมื่อเขารวบร่างเธอไปกอดเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
“พี่ไม่ยอมเสียเป้ไปเด็ดขาด” เอกวัฒน์รู้สึกเสียดายหญิงสาวในอ้อมแขนจับใจ ผู้หญิงที่เขาได้ไปเป็นแค่ก้อนกรวด แต่คนตรงหน้าคือเพชร ไม่น่าไปหลงใหลได้ปลื้มกับภาวิณีเลย เขาเสียใจจริงๆ กับความผิดพลาดในครั้งนี้
“พี่เอก ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยยังไงคะ” ไปรยาดิ้นรนเมื่อเขารวบเธอไปกอดเอาไว้แนบอก ปล้ำจูบต้องการเอาชนะให้ได้
“พี่เอก ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ไปรยาเสียงแข็งใส่อดีตแฟนหนุ่ม แต่เขาไม่ยอมปล่อยเธอ ใช้กำลังที่เหนือกว่า
“กรี๊ด!!! พี่เอกปล่อยเป้นะ” ไปรยากรีดร้องอย่างตกใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรรุนแรงแบบนี้
“วันนี้ยังไงเป้ก็ต้องเป็นของพี่” เขากดร่างเธอลงกับพื้น รวบมือของเธอเอาไว้ ไปรยากรีดร้องสุดเสียง ก่อนที่เขาจะกระชากกางเกงของเธอออกไปจากสะโพก ร่างเขาก็ลอยหวือไปกระแทกกับพื้น ก่อนจะได้ยินเสียงร้องและหมัดหนักๆ ที่ประเคนลงบนหน้า
“เป้เป็นไงบ้าง”
“พี่เคน” ไปรยาผวาไปหาเคน เธอตกใจถึงขีดสุด เคนถอดเสื้อนอกของเขาคลุมไหล่ให้เธอ กอดร่างสั่นเทาเอาไว้ ในขณะที่เอกวัฒน์นอนหมดสภาพเลือดกบปาก
“อย่ามายุ่งกับเมียฉันอีก แล้วจะหาว่าไม่เตือน” เอกวัฒน์พาร่างบอบช้ำหนีไป ก่อนไปเขามองอดีตแฟนสาวอย่างเสียดาย แต่ในเมื่อเขาสูญเสียเธอไปแล้ว คงไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมได้
“ตกใจมากไหม” เขากอดร่างเธอเอาไว้ พาเธอไปนั่งบนเก้าอี้ในห้องนั่งเล่น เธอพยักหน้า ยอมรับว่าตกใจจริงๆ ไม่คิดว่าเอกวัฒน์จะทำแบบนี้กับเธอ
“ไม่เป็นไรแล้วนะ” เขาดึงเธอมากอดแนบอก
“พี่เอกน่ากลัวมาก”
“ขวัญเอ๊ย... ขวัญมา” เขาโยกร่างเธอไปมา ขอบคุณที่เธอไม่เป็นอะไรมาก เขากลับไปขอโทษมารดา และเคลียร์ปัญหาทุกอย่างที่บ้านแล้ว
เขาหนีงานแต่งมา มารดาแก้ปัญหาโดยให้อธิราช น้องชายลูกพี่ลูกน้องเขาแต่งงานแทน เพราะเชิญแขกมาเยอะ
เอาจริงๆ เขาเคยเจอรันนรินทร์มาแล้ว เธออยู่บ้านสวนกับยาย มารดาบังคับให้เขาไปทำความรู้จัก เขาเลยชวนอธิราชไปด้วย ถ้าเขาจำไม่ผิด เขาให้หมอนั่นคุยกับยายเด็กหน้าจืดนั่นแทน
อธิราชชอบเด็กนั่น คุยกันถูกคอ เขาแค่สงเคราะห์ให้ได้แต่งงานกัน คงจะพอใจมิน้อย เขากลับไปเห็นน้องชายลูกพี่ลูกน้อง มองเมียตัวเองไม่วาง ทำท่าหวงด้วยสิ เมียเดินไปไหน ก็เดินตามต้อยๆ อาการหนักเชียวล่ะ!
“เป้... พี่จะพาไปกราบคุณแม่พี่นะครับ”
“คะ?” เธอเงยหน้าขึ้นมาเขา สีหน้าตกใจ
“เป็นอะไร เมียจ๋าจะไม่รับผิดชอบผัวจ๋าเหรอครับ จะฟันแล้วทิ้งเหรอ” เขาบีบจมูกเล็กๆ ของเธอ
“พี่เคนไม่เล่นนะคะ เป้ตกใจนะ จู่ๆ จะชวนไปกราบคุณแม่พี่เคน ท่านจะไม่ตกใจหรือคะ เป้ยังตกใจเลย”
“ตกใจอะไร พี่บอกท่านแล้วว่ามีเมียแล้ว คุณแม่เลยอยากเห็นหน้าเป้”
“คุณแม่ของพี่เคนใจดีไหมคะ”
“ใจดีครับ อยากได้ลูกสะใภ้ อยากอุ้มหลาน ถ้ารู้ว่าเป็นเมียจริงๆ รับรองว่าดีใจใหญ่”
“เมียจริงๆ?” เธอทวนคำของเขา ทำหน้างง
“พี่เคยพาเมียปลอมไปกราบ โดนคุณแม่บิดหูแทบขาด”
“ยังไงกันคะ”
“คุณแม่อยากให้แต่งงาน แต่พี่ยังไม่เจอผู้หญิงถูกใจ จนกระทั่งเจอเป้”
“เราเพิ่งรู้จักกันนี่คะ”
“ก็ไม่เชิงหรอกนะ” เขาเล่าให้เธอกระจ่าง จริงๆ ปราบชัยเคยเล่าเรื่องเธอให้เขาฟัง เขาก็แอบหลงรักตั้งแต่เพื่อนเล่า เขาว่าตัวเองบ้านะ หลงรักคนไม่เคยเจอกัน ปราบชัยไปติดหนี้อะไรสักอย่าง โดนทวงหนี้โหด เขาเลยเอาเงินให้อีกฝ่ายเพื่อช่วยเหลือไปก้อนหนึ่ง ปราบชัยเลยคิดจะขายบ้านให้เขา เรื่องของเรื่องมันเป็นแบบนี้ ไปรยาเลยถึงบางอ้อ... กับความเป็นมาเป็นไปนั้น
ไปรยารู้สึกเหมือนตัวเองฝันไปเมื่อได้เจอกับมารดาของเคน ท่านดีใจใหญ่ และค่อนข้างจะชอบเธอเอามากๆ คุณหญิงนภาไม่ถือตัวไม่เจ้ายศเจ้าอย่าง อย่างที่เธอกลัว เธอได้แต่โล่งใจอย่างที่สุด
“คุณแม่ของพี่เคนใจดีจังเลยนะคะ”
“ท่านชอบเป้ด้วยล่ะมั้ง ถ้าใจร้ายขึ้นมาพี่เคยโดนบิดหูเกือบขาดมาแล้ว”
“เหรอคะ”
“ไม่ต้องกลัวเหรอ เป้ผ่านด่านคุณแม่แล้ว”
“พี่เคนคะ ขอบคุณนะคะ”
“ขอบคุณอะไรครับ” เขามองหน้าเธออย่างสงสัย
- ผู้เขียน
