7
1569 คำ
“เล่นลิ้นเหรอ แบบนี้หรือเปล่า” เขาดึงเธอไปจูบอีกแล้ว จูบมากๆ ชักจะฟิน เธอเลยประคองใบหน้าของเขาเอาไว้และบดจูบกลับไปเสียเอง คนจูบไม่ค่อยเป็นดูดลิ้นของเขาเล่น มันรู้สึกวาบหวาม สยิว ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด กลีบกายสาวของเธอยังฉ่ำเยิ้ม
“ชอบให้จูบเหรอ”
“ไม่ชอบสักหน่อย” เธอบอกขณะถอนปากออกหอบๆ เสไปตักข้าวผัดมารับประทาน
“แฟนเก่าไม่เคยทำแบบนี้เหรอ” เธอส่ายหน้าไปมา
“อ่อน”
“เป้ไม่ยอม”
“พอได้ลองแล้วติดใจล่ะสิ โอ๊ย! หยิกพี่ทำไม”
“จะกินอะไรคะ” เธอทำตาเขียวใส่ เขาลูบแขนปอยๆ
“เมียจ๋ากินอะไร ผัวจ๋าก็กินแบบนั้นแหละ”
“เรียกแบบนั้นไม่จั๊กจี้บ้างเลยเหรอ เป้ฟังแล้วยังจั๊กจี้”
“มันฟินดีออก เวลามีอะไรกันนะ ถ้าพูดอะไรแบบนี้รับรองว่าฟิน โอ๊ย! หยิกพี่อีกทำไม”
“ลามกค่ะ หยิกให้มีสติ คิดแต่เรื่องใต้สะดือ อุ๊ย!” เธอรู้สึกว่าเป้ากางเกงของเขาตึงไปหมด ไอ้ก้อนแข็งๆ จิ้มก้นเธออีกแล้ว รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยของน้องสาวน้อยๆ ตรงหว่างขาของตัวเอง
“หน้าแดง คิดอะไรอยู่ แค่กๆๆๆ” เธอยัดข้าวผัดเข้าปากเขา คนไม่ทันตั้งตัวถึงกับสำลัก
“เมียจ๋า ทำไมโหดจัง หรือยั่วให้ผัวเอาแรงๆ”
“พี่เคน พูดจาลามกที่สุด” เธอฟาดเขา เคนหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง เธอทำตาเขียวๆ แต่รอบนี้ไม่เอาอะไรยัดปากเขาอีก
“อร่อยจัง ฝีมือเมีย” เขากินกับข้าวที่เธอป้อน แล้วพยักหน้าเอ่ยชม
“ต้องขอบคุณพี่เคนด้วย ที่หาวัตถุดิบมาให้ปรุงอาหาร” เธอไม่อยากบอกว่ากำลังตกงาน เงินก็ไม่มี จริงๆ วันนี้คงต้องกินมาม่าประทังชีวิต อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เลวร้ายนักหรอก
“อยากได้อะไรก็บอกนะ จะซื้อให้ทุกอย่าง”
“จริงเหรอคะ” วิญญาณผีแม่ครัวเข้าสิง เธอไม่ค่อยได้ทำอาหารเพราะต้องทำงานในเมืองใหญ่ ชีวิตเร่งรีบไปหมด กลับมาอยู่ที่นี่มันก็ทำให้เธอได้คิดอะไรหลายอย่าง ได้อยู่กับตัวเอง และจะลืมเรื่องราวทุกข์ใจเสียใจให้ได้...
ไปรยาลงมาเดินเล่นริมหาดกับเคน เธอแอบมองเขาโดยที่ไม่ให้เขารู้ เธอกับเขาเจอกัน ทะเลาะกัน เลยไม่รู้เรื่องราวของกันและกัน ตอนนี้เธออยากรู้เรื่องราวของเขาขึ้นมาแล้วสิ
“พี่เคนรู้จักกับพี่ปูนานแล้วเหรอคะ”
“ก็ไม่นานนะ คุยกันถูกคอ”
“อ้อ... แล้วพี่เคนก็ขอซื้อบ้านหลังนี้จากพี่ปูเลยเหรอ”
“เปล่า พี่ไม่รู้ว่ามีบ้านหลังนี้ด้วยซ้ำ ไอ้ปูมันเสนอขายมาเอง” เขาไม่ได้เล่าให้เธอฟังว่าพี่ชายของเธอมีปัญหาเรื่องเงิน โดนนักเลงตามทวงหนี้ เขาไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ
“แล้วพี่ก็ซื้อนี่นะ ชื่อก็ไม่ใช่ของพี่ปูเสียหน่อย”
“พี่ชายเธอร้อนเงิน อีกอย่างเขาก็บอกว่าจะเคลียร์เรื่องโอนให้” เขาพูดเลี่ยงๆ
“เป้ไม่ขายหรอก ยังไงก็ไม่ขาย”
“มีข้อเสนอมาให้เอาไหม” เขายื่นหน้าเข้ามาหา เธอเบี่ยงหลบ มองเขาอย่างไม่ไว้วางใจ
“ข้อเสนออะไรคะ เสียเปรียบหรือเปล่า”
“ไม่ต้องขายบ้านหลังนี้ไง เงินก็ไม่ต้องคืนพี่ด้วย”
“ใจดีขนาดนั้นเชียว” เธอไม่เชื่อหรอก คนเราอะไรจะใจดีขนาดนั้น
“เป็นเมียพี่ไง จะได้ทั้งตัวพี่ จะได้ทั้งบ้านไง” เขาทำท่าเหมือนเขิน เอามือไปกำจุกไว้ที่เป้ากางเกง
ห๊ะ! เหลือเชื่อ คนบ้าอะไรมาเขินเธอ ทำยังกับตัวเองเป็นผู้หญิงอย่างนั้นแหละ
“ที่พูดออกมานี่ คือพี่เคนคิดดีแล้วใช่ไหม” เธอทำตาปริบๆ
“อือ... คิดว่ายังไงเป้ก็ได้ผลประโยชน์ที่สุด ได้สามี ได้บ้านคืน อยากจะทำอะไรกับพี่ พี่ก็ยอมนะ ยอมเป็นทาสบำเรอกามให้เป้ทุกคืน”
โอ๊ย! ทาสบำเรอกาม หน้าตาเธอหื่นกามขนาดนั้นเชียวเหรอ!!!
ไปรยาขำจนปวดกราม บางทีเขาก็น่ารักดีออก... แต่เขาก็ทำเธอปวดหัว
“บ้าสิคะ!” เธอย่นจมูกใส่
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงก็ต้องรับผิดชอบ คิดจะทิ้งกันง่ายๆ ไม่มีวันเสียหรอก” ปวดหัว เธอปวดหัวตุ๊บๆ อีกแล้ว จู่ๆ ก็มีสามีแบบไม่ทันตั้งตัว แถมยังเรียกร้องโน่นนั่นนี่ให้เธอรับผิดชอบอีก
“ใช่ว่าใครๆ จะได้เห็นขาอ่อนพี่ง่ายๆ นะ”
อ่อยหนักมาก!!!
“พี่เคนคะ” เธอเรียกเขาเสียงเหนื่อยล้า
“ครับ” เขารับคำทำตาใส
“ถ้าไม่คิดจะจริงจัง พูดเล่นๆ เพื่อทอดสะพานหรืออ่อยเป้เล่นๆ ไม่ต้องหรอกนะคะ”
“พูดจริง ใครว่าเล่นๆ ล่ะ เล่นจริงเสียวจริงตั้งแต่เสียตัวให้เป้เลย” สำบักสำนวน กวนอารมณ์หวามให้ลอยละลิ่วเชียวล่ะ ไปรยาค้อนคนหน้ามึน
“ไม่คุยด้วยแล้ว”
“ไม่คุยก็ได้ แต่พี่เคนอยากจะเล่นน้ำ ไปเล่นน้ำด้วยกันไหม”
“เล่นน้ำเหรอคะ” เธอทวนคำของเขา ไม่ได้เล่นน้ำนานมากแล้ว มันน่าเล่นอยู่เหมือนกันนะ
“ก็ดีนะคะ”
“งั้นไปกันเลย”
“ว้าย!” ไปรยาร้องว้ายสุดเสียงเมื่อเขาอุ้มร่างเธอวิ่งลงทะเล เสียงหัวเราะดังขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน เธอกวักน้ำใส่เขา เขาก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน คว้าตัวเธอได้สำเร็จ เมื่อเธอหนีไม่รอด
“อยากเล่นกีฬาทางน้ำน่ะ เอาไหม” เขาชวน เคนเป็นคนสนุกสนาน เธออยู่ด้วยแล้วรู้สึกสนุกตามเขาไปด้วย เธอพยักหน้าไม่นานก็ได้เล่นเจ็ทสกีพร้อมกับเขา นึกถึงปราบชัย พี่ชายของเธอก็ชอบกีฬาผาดโผนแบบนี้ เธอเองก็ชอบกีฬาผาดโผน เบื่อๆ ยังไปเล่นบันจี้จัมพ์หรือปีนเขาเลย
การได้อยู่กับเคนแทบจะตลอด 24 ชั่วโมงทำให้เธอเรียนรู้นิสัยของเขาอย่างรวดเร็ว เขาเป็นคนตลก เป็นกันเอง และพูดตรงไปตรงมา มีแค่อย่างเดียวที่เธอคิดว่าเขาตอแหล... คือเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบ
ผู้ชายตอแหล! เธอแอบด่าเขาในใจ ทำหน้ามึน เนียนๆ เสียเหลือเกิน
“พี่เคนชอบผู้หญิงแบบไหนคะ” เธอเอ่ยถามเขา ขณะนั่งดูดาวด้วยกัน
“ชอบผู้หญิงที่คุยกันได้ทุกเรื่อง อยู่ด้วยกันเหมือนเพื่อนน่ะ แล้วเป้ล่ะ ชอบผู้ชายแบบไหน”
“ชอบผู้ชายที่คุยกับเราเหมือนเพื่อนค่ะ คุยกันได้ทุกเรื่อง เป้ว่าการเป็นเพื่อนมันอยู่ด้วยกันนานกว่าคู่รัก พอหมดโปรทุกอย่างมันดูเลวร้าย”
“เหมือนแฟนเก่าน่ะเหรอ”
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ บางทีเขาอาจจะขี้เกียจดูแลเป้แล้ว เราไม่ได้คุยกันทุกเรื่องหรอกนะคะ เขาก็มีความคิดของเขา เป้ก็มีความคิดของเป้ มันก็พยายามจูนเข้าหากัน และหลายครั้งที่ความเห็นไม่ตรงกัน เข็ดกับความรักแล้วล่ะค่ะ” คนอกหักพูดอย่างช้ำๆ เธอกับเขาคบกันมาหลายปี ไม่คิดว่าจะจบลงแบบนี้ ถ้าเลิกกันเพราะไปกันไม่รอดเธอยังเจ็บน้อยกว่าเขาแอบไปมีคนอื่นในระหว่างที่คบกับเธออยู่
“ยังไงเป้ต้องรับผิดชอบพี่นะ ได้พี่แล้วจะทิ้งไม่ได้นะ พี่เสียหาย”
“บ้าเหรอคะ! ทำยังกับตัวเองเป็นผู้หญิงแน่ะ” เธอแลบลิ้นใส่เขาเลยโดนดึงไปบดจูบ ไปรยาจูบตอบอย่างวาบหวาม ชักจะติดใจสัมผัสแนบชิดถึงเนื้อถึงตัวกับเขาเสียแล้วล่ะ
“ไม่รู้ล่ะ พี่เสียตัวให้เป้แล้ว ไม่ยอมเด็ดขาด” ดูเขาทำท่าเข้า บางทีเธอก็นึกขำ
“ที่พูดนี่อยากจะเก็บเป้ไว้บำเรอบนเตียงหรือเปล่า เป็นผู้หญิงเสียเปรียบชะมัด”
“คิดอะไรแบบนั้น ได้กันทั้งคู่ หรือเป้ไม่ชอบ” เขาเอ่ยถาม เธอมองเขาก่อนจะหลบตา ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ชอบเลยพูดไม่ออก
“พี่เคนตามเข้ามาทำไมคะ ห้องพี่อยู่โน่น” เขากอดหมอนข้างเดินตามเธอต้อยๆ เข้ามาในห้อง แถมยังทำตาปริบๆ ด้วยแน่ะ
“เมียนอนไหน ผัวก็นอนนั่นแหละ” เขาเดินไปทิ้งตัวลงนอน เอาหมอนข้างที่หอบหิ้วมาด้วย กอดไว้กลางร่างแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาเหมือนเด็ก ทำท่าเหมือนขวยเขินเธอนักหนา!
“พี่เคนไปนอนห้องตัวเองเลยค่ะ” เธอเข้าไปดึงมือเขา แต่เขาขืนตัวเอาไว้
“ไม่เอาจะนอนกับเมียจ๋า”
“พี่เคน ออกไปเลยนะคะ” เธอพยายามดึงสุดแรงแต่ร่างเขาหนักมาก
“พี่เคน บอกให้กลับไปนอนที่ห้องยังไงละคะ”
“เมียจ๋าใจร้าย จะทิ้งให้ผัวนอนหนาวคนเดียวเหรอ”
“พี่เคน ว้าย!” ไปรยาร้องเสียงหลงเมื่อเขากระตุกครั้งเดียว เธอล้มลงไปทาบทับบนตัวเขา
“นอนกันเถอะเมียจ๋า...” เขากอดเธอแนบอก ไปรยาตะเกียกตะกาย เงยหน้ามองสบตาเขาก่อนจะหน้าแดง เป็นจังหวะที่เขาพลิกตัวขึ้นทาบทับเธอ
- ผู้เขียน
