คุณแด๊ด( ไม่จำ) เป็น nc +++

ลูกค้า( ไม่สำคัญ)

ฟารอยน์เดินเข้ามาในห้องประชุมใหญ่ของบริษัท เขากวาดสายตามองดูรอบๆห้องประชุม หัวหน้าและเลขาแต่ละแผนกต่างยืนขึ้นและโค้งทำความเคารพฟารอยน์ แต่จะไม่มีใครกล้าสบตากับเขาเลยแม้แต่คนเดียว ฟารอยน์ทำหน้านิ่งเฉยแต่ก่อนฟารอยน์ไม่เป็นแบบนี้เขายิ้มทักทายทุกคน แต่พอมาเกิดเรื่องกับลูกชายของเขาทำให้เขาเปลี่ยนไปทันที ฟารอยน์นั่งลงบนเก้าอี้หัวโต๊ะพลางหันไปมองหน้าเทเลอร์ที่ถือแม็คบุ๊กตามมาด้านหลัง

" ลูกค้าขอเวลาสิบนาที่ครับบอส" เทเลอร์รายงานให้ฟารอยน์ได้รับรู้ ฟารอยน์พยักหน้ารับพลางเปิดแม็คบุ๊กขึ้นมองดูงานอย่างไม่สนใจใคร ส่วนหัวหน้าและเลขานั่งกันตัวเกร็งในห้อประชุมเหมือนทุกครั้ง เพราะแค่เพียงฟารอยน์เงยหน้าหรือปลายตามอง พนักงานก็แทบเข่าทรุดกันแล้ว ฟารอยน์มองหน้าจอแม็คบุ๊กพลางหรี่ตาลงมองนาฬิกาหรูที่ข้อมือเพื่อดูเวลา ฟารอยน์พลางนึกถึงวันหนึ่ง เขากำลังคิดว่าตอนนี้เธอคงจะออกไปเอางานไปส่งลูกค้าแล้วแน่นๆ

" ลูกค้ามาแล้วครับนาย" เทเลอร์เดินเข้ามาหาฟารอยน์พลางก้มลงไปกระซิบเบาๆ ฟารอยน์ปลายตามองทางประตูพลางดันตัวลุกขึ้น ผู้ชายสูงวัยกับผู้หญิงวัยทำงานที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด ถ้าลูกชายของเขาเห็นคงพูดว่า ' ปากแดงน่ากลัวจังครับแด๊ด' ฟารอยน์พลางคิดถึงใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกชายแล้วยกยิ้มที่มุมปากและส่ายหน้าเล็กน้อยอย่างลืมตัว ซีลเรียเห็นใบหน้าหล่อเหลาของฟารอยน์ เธอแทบทำตัวไม่ถูกเพราะเจอมาก็เยอะแต่ฟารอยน์ทั้งหล่อ แถมแววตาดุดัน ซีลเรียมองหน้าฟารอยน์อย่างหลงใหล

" บอสครับนี้คุณเซิฟและคุณซีลเรียครับ" เทเลอร์แนะนำให้ฟารอยน์รู้จัก

" สวัสดีครับคุณเซิฟ ยินดีที่ได้รู้จักและได้ร่วมงานด้วยนะครับ" ฟารอยน์ยิ้มที่มุมปากทักทายเล็กน้อยพลางกับกล่าวทักทายเป็นมารยาท เขายื่นมือหนาออกไปเพื่อสัมผัสมือหนาของเซิฟ ต่อมาฟารอยน์ก็หันมายิ้มที่มุมปากมองหน้าผู้หญิงที่ชื่อว่าซีลเรีย ที่เธอทำท่าทางเหมือนเขินอายเขาอยู่ ฟารอยน์ขบกรามแน่นๆเพราะกิริยาท่าทางของเธอบ่างบอกว่าเธอสนใจเขามาก

" สวัสดีครับคุณซีลเรีย ยินดีที่ได้รู้จักและร่วมงานด้วยนะครับ " ฟารอยน์กล่าวทักทายพร้อมยื่นมือไปตรงด้านหน้าเพื่อสัมผัสทักทาย ซีลเรียยื่นมือเล็กออกมาจับมือหนาของฟารอยน์ เเต่ฟารอยน์ต้องมองหน้าเชิงตำหนิเพราะมือหนาของเขาที่ตอนนี้กำลังโดนมือเล็กของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกค้ากำลังใช้นิ้วโป้งลูบที่หลังมือหนา และเธอยังส่งยิ้มหวานเชิญชวนให้เขาอีกด้วย ฟารอยน์ชักสีหน้าใส่ทันที เพราะเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงแนวนี้ ที่หวังใช้เต้าเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง เพราะผู้หญิงพวกนี้ร้ายกว่างูพิษ

" ซีลเรียก็ยินดีที่ได้รู้จักคุณฟารอยน์เช่นกันค่ะ" ซีลเรียพูดออกมาเสียงหวานเยิ้ม พร้อมกับสายตาที่เชื้อเชิญฟารอยน์อย่างปิดไม่มิด ฟารอยน์รีบดึงมือหนากลับ พนักงานในห้องประชุมมองการกระทำของฟารอยน์แล้วมองหน้ากันและกลืนน้ำลายเหนียวลงคอฝืด แถมพวกเขามีความรู้สึกเสียวสันหลังเหมือนๆกัน เพราะแค่แววตาของฟารอยน์ทุกคนก็เดาออกมาว่าฟารอยน์คิดอย่างไรกับผู้หญิงตรงหน้า ฟารอยน์นั่งลงบนเก้าอี้ทันที โดยไม่หันมามองหน้าซีลเรียหรือเซิฟ

" เชิญทางนี้ครับ" เทเลอร์ผายมือให้เซิฟและซีลเรียให้เดินไปนั่งที่หัวโต๊ะตรงกันข้าม เพื่อเป็นการเจรจาและสบตากันอย่างเปิดเผย การประชุมได้เริ่มขึ้น ฟารอยน์ให้หัวหน้าแผนกจัดส่งอธิบายงานให้เซิฟและซีลเรียเข้าใจถึงการบริการการส่งสินค้าของบริษัทของเซิฟไปยังจุดหมายอย่างปลอดภัย แต่ฟารอยน์ไม่ได้สนใจมองหน้าซีลเรียที่เธอเอาแต่มองหน้าของเขาพร้อมกับรอยยิ้มส่งมาให้ตลอดเวลาในการประชุม จนเวลาล่วงเลยไปร่วมสองชั่วโมง การประชุมก็ได้สิ้นสุดลง ฟารอยน์และเทเลอร์เดินออกมาจากห้องประชุมก่อนทันที เพราะเขาอึดอัดกับสายตาเล้าโลมของซีลเรีย หัวหน้าและเลขาได้เดินออกจากห้องไปตามหลังของฟารอยน์ เหลือแค่เซิฟและซีลเรียที่นั่งอยู่ในห้อง

" แด๊ดคิดว่าคุณฟารอยน์หล่อไหมคะ?" ซีลเรียดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับกับเซิฟคนเป็นพ่อพลางถามคำถามที่โดนใจเซิฟ เซิฟปลายตามองลูกสาวแล้วยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจ

" ก็ไม่เลวนะซีลเรีย เพราะเป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่โต แถมนั่งควบตำแหน่งท่านประธานทั้งสองบริษัทใหญ่ อีกอย่างยังเก่งเรื่องเล่นหุ้น แถมโสด ถ้าลูกสาวสนใจแด๊ดก็พร้อมสนับสนุน หึหึ" เซิฟพูดออกมาเสียงเรียบให้ซีลเรียได้เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ซีลเรียได้ยินแบบนี้เเล้วเธอก็รู้สึกโล่งใจ สบายใจ กับคำพูดของพ่อของเธอ

" แด๊ดลองนัดทานข้าวทำความรู้จักกันสักมื้อที่บ้านของเราสิคะ ?" ซีลเรียบอกกับแด๊ดเซิฟ เพราะอย่างน้อยฟารอยน์ได้มาถึงบ้านของเธอ เผื่อฟารอยน์จะได้สนใจฐานะและหน้าตาทางสังคม ฟารอยน์อาจจะสัมพันธ์ต่อมากกว่าร่วมงานด้วยกันเฉยๆก็ได้ ถ้าสองบริษัทรวมกันมีแต่ได้กับได้

" เดี๋ยวแด๊ดค่อยเชิญไปงานประมูลอัญมณีในอาทิตย์หน้าแล้วกัน คนเยอะดี หึหึ" แด๊ดเซิฟบอกกับซีลเรียให้เข้าใจ เพราะถ้าเชิญไปที่บ้านนั้นจะทำให้ฟารอยน์คิดว่าท่านสนใจอยากได้เขาเป็นลูกเขยมากจนเกินไป ซีลเรียได้ยินแบบนี้เธอยิ่งดีใจและยิ่งตื่นเต้นมากๆ

" งั้นเรากลับกันเถอะค่ะแด๊ด ซีลเรียต้องไปหาชุดใส่ไปในงานแล้ว เผื่อคุณฟารอยน์จะประมูลสร้อยเพชรให้ซีลเรียสักเส้น หึหึ" ซีลเรียพูดออกมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมสอดมือเรียวไปควงแขนของแด๊ดเซิฟเดินออกไปจากห้องประชุมทันที

ฟารอยน์เปิดประตูห้องทำงานเข้ามา สายตาของเขากวาดไปมองในห้องทันที วันหนึ่งนั่งคุยอะไรบางอย่างอยู่กับดรูว์สก็ไม่รู้ใบหน้าสวยมีรอยยิ้มเต็มใบหน้า เเววตาดูมีความสุขมากๆ ส่วนหนูน้อยทรัสนอนหลับอยู่บนเล็กของวันหนึ่ง

" คริๆๆๆๆ ขอบคุณนะคะ ที่แนะนำ" วันหนึ่งหัวเราะชอบใจ พร้อมกับกล่าวขอบคุณดรูว์ส ทั้งสองคนหันมามองหน้าฟารอยน์ที่ทำหน้าสงสัยกับเรื่องที่สองคนคุยกันอยู่

" หนูวันคุยอะไรกับไอ้ดรูว์ส?" ฟารอยน์ถามออกมาด้วยความสงสัยและอยากรู้ ดรูว์สยักไหล่ให้เพื่อน วันหนึ่งก้มหน้าลงมองลูกชายที่นอนสบายๆอยู่บนตักของเธอ ฟารอยน์ขบกรามแน่นๆ เพราะเพื่อนมีความลับกับเขา

" กูหิวข้าวแล้วว่ะ เราไปหาอะไรทานดีกว่าว่ะ" ดรูว์สชวนฟารอยน์หลังจากฟารอยน์วางเอกสารลงบนโต๊ะทำงานแล้ว ฟารอยน์ถอนหายใจแรงๆพลางปลายตามองวันหนึ่งที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่เขาอยู่

".........." ฟารอยน์ถอนหายใจแรงๆด้วยความหงุดหงิดแต่เขาไม่พูดหรือถามอะไรออกมาอีกเลย ดรูว์สมองปฏิกิริยาของเพื่อนแล้วถึงกับส่ายหน้า เพราะรู้ว่าเพื่อนหึงแน่ๆ แต่คงเพราะยังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองเลยไม่ได้แสดงออกอะไรมากมาย เเต่เขากับซาร์เนอร์ก็ได้เคยบอกกับฟารอยน์แล้วว่าพวกเขาเอ็นดูวันหนึ่งเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง แถมเอ็นดูน้องทรัสเหมือนหลานชาย ฟารอยน์ก็รับรู้แต่คงอดไม่ได้ที่จะหึงแหละดรูว์สเข้าใจเพื่อนดี มันแปลกที่คนอื่นเห็นแต่ตัวเองไม่เห็นนี้สิ ' สงสารฟารอยน์จริง' ดรูว์สพลางคิด

" อืม " ฟารอยน์ตอบสั้นๆพร้อมเดินตรงมาหาวันหนึ่ง เพื่ออุ้มน้องทรัสขึ้นมาในอ้อมกอดของเขา ฟารอยน์ก้มหน้าลงไปใกล้ๆใบหน้าของวันหนึ่ง ลมหายใจอุ่นๆสาดรดหน้าผากมน ดวงตาดวงสีฟ้าจ้องมองคนตัวเล็กตรงหน้าที่เอาแต่ก้มหน้ามองลูกชายอยู่ ไม่ยอมเงยมาสบตากับเขาเลย ฟารอยน์เห็นแล้วยิ่งหมั่นไส้

" เย็นนี้เดี๋ยวกูไปนอนกับหลานที่บ้านมึงดีกว่าว่ะ" ดรูว์สดันตัวลุกขึ้น พลางหันหลังให้ฟารอยน์และวันหนึ่ง เขารู้ว่าเพื่อนอารมณ์ไหน นี้พิษในตัวของเพื่อนยังไม่หมดเลย

" อืม ก็ดี" ฟารอยน์ตอบสั้นๆมือหนาค่อยๆสอดเข้าไปใต้ขาเรียวเล็กของวันหนึ่ง และอีกข้างสอดที่ต้นคอลูกชายที่หลับอยู่ วันหนึ่งกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อสบตากับฟารอยน์ ทั้งสองคนสบตากันนิ่งฟารอยน์หรี่ตาลงมองริมฝีปากเล็กที่มีลิปสติกสีชมพูเคลือบอยู่ เขามองดูแล้วมันช่างน่าจูบเหลือเกิน ลมหายใจสาดรดกัน วันหนึ่งหันหน้าหลบสายตาของฟารอยน์ทันที ฟารอยน์อุ้มน้องทรัสขึ้นมาใบหน้าจิ้มลิ้มวางที่ไหล่กว้าง พร้อมหันไปมองเพื่อนและรอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปาก วันหนึ่งดันตัวลุกขึ้นพร้อมกับกระเป๋าผ้าถุงใหญ่ที่เขาขายตามร้านทั่วไป ทั้งสองหนุ่มเดินนำหน้าวันหนึ่งออกไป วันหนึ่งเดินตามทั้งสองคน แต่จู่ๆฟารอยน์ก็หยุดเดิน พร้อมกับยื่นมือหนาไปด้านหน้าของวันหนึ่ง เพื่อให้วันหนึ่งจับมือของเขาเหมือนทุกครั้ง

ที่บ้านของฟารอยน์

" ลุงดรูว์ส คริๆๆๆๆ น้องทรัส คริๆๆๆ จั๊กจี้ครับ " เสียงหนูน้อยโดนดรูว์สกำลังแกล้งจั๊กจี้เท้าป้อมอยู่บนพื้นห้องเด็กเล่น ฟารอยน์และซาร์เนอร์นั่งคุยงานกันอยู่ ทีีแรกดรูว์สจะมานอนที่บ้านของฟารอยน์คนเดียวแต่ซาร์เนอร์บอกจะตามมาด้วย เลยกลายเป็นสี่หนุ่มในห้องเด็กเล่นของน้องทรัสที่หยอกเล่นกับหนูน้อยอยู่

" ไอ้ดรูว์สมึงหยุดเลย เดี๋ยวหลานหายใจไม่ทันหรอกไอ้บ้า" ซาร์เนอร์บอกกับดรูว์สที่เล่นกับน้องทรัสอย่างสนุกสนาน ฟารอยน์ส่ายหน้าเล็กน้อย ปากเล็กยังไม่หุบยิ้มเลย เท้าป้อมๆยื่นให้ดรูว์สไม่ยอมหดเข้าไปซ่อน

" ลุงซาร์น้องทรัสชอบครับ คริๆๆๆๆ" หนูน้อยหันมามองหน้าซาร์เนอร์พร้อมกับพูดออกมาน้ำเสียงเหนื่อยหอบ ดรูว์สยิ่งหมั่นไส้ นิ้วเรียวเกาเท้าป้อมทันที ซาร์เนอร์ยิ้มร้ายที่มุมปาก พร้อมกับแย่งหนูน้อยมาจากตักแกร่งของดรูว์ส นิ้วเรียวจิ้มเข้าที่เอวเล็กและพุงเล็กของหนูน้อยทันที

" คริๆๆๆๆๆๆ น้องทรัสยอมแล้วครับ แด๊ดช่วยน้องทรัสด้วย คริๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะคิกคักชอบใจแต่ต้องร้องให้ฟารอยน์ช่วยเพราะเหนื่อยและโดนทั้งสองคนผลัดเปลี่ยนกันเล่นด้วย ฟารอยน์มองลูกชายแล้วก็สงสาร

" หยุดเลย มึงสองคน ลูกกูซ้ำหมดแล้ว" ฟารอยน์รีบห้ามเพื่อน พร้อมมือหนายืนไปรับน้องทรัสมานั่งตักแกร่ง หนูน้อยสูดเอาอากาศเข้าปอดลึกๆถี่ๆ มือป้อมๆจับมือหนาของฟารอยน์ไว้แน่นๆ ฟารอยน์มองหน้าเพื่อนแล้วทำตาดุใส่ ซาร์เนอร์และดรูว์สยกมือขึ้นยอมแพ้ พลางก้มมองหน้าหลานชายด้วยความสำนึกผิด

" ลุงขอโทษครับน้องทรัส" ทั้งซาร์เนอร์และดรูว์สยื่นมือหนาไปลูบผมน้องทรัสเบาๆด้วยมความเอ็นดูน้องทรัสเงยหน้าขึ้นมาสบตากับทั้งสองลุงด้วยรอยยิ้ม

" ไม่เป็นไรครับลุงดรูว์ส ลุงซาร์น้องทรัสชอบ คริๆๆๆๆๆ" หนูน้อยพูดออกมาพร้อมทำตาหวานเยิ้มส่งให้ทั้งสองลุง ฟารอยน์ถึงกับส่ายหน้า พร้อมกรอกตามองบน กับความชอบของลูกชาย

" เย็นนี้น้องทรัสจะนอนกับลุงคนไหนครับ?" ดรูว์สถามหลานชายออกมา พลางทำหน้าทะเล้นใส่น้องทรัส หนูน้อยมองหน้าทั้งสองลุง และเงยหน้ามามองหน้าฟารอยน์ เพราะเลือกไม่ถูกที่จะนอนกับใคร เพราะถ้านอนกับดรูว์สก็เสียดายที่จะไปนอนกับซาร์เนอร์ แต่ที่เสียงดายที่สุดคือไม่ได้นอนกับแด๊ดและมัม น้องทรัสทำหน้าคิดมาก มือป้อมยกขึ้นมาทำท่าทางกลุ้มใจ ทั้งสามหนุ่มมองแล้วเอ็นดู

" อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ" เสียงของวันหนึ่งดังขึ้นมาจากทางประตู ทั้งสี่คนหันไปมอง น้องทรัสยิ้มหวานให้วันหนึ่ง

" นอนด้วยกันหมดเลยได้ไหมครับ" น้องทรัสถามออกมา

" ไม่!" ฟารอยน์รีบตอบทันควัน ทั้งดรูว์สและซาร์เนอร์มองหน้าเพื่อนแล้วส่ายหน้า วันหนึ่งมองทั้งสี่หนึ่งด้วยความแปลกใจ เพราะไม่รู้ว่าทั้งสี่หนุ่มคุยอะไรกัน