คุณแด๊ด( ไม่จำ) เป็น nc +++

ลูกชายสุดที่รัก

ฟารอยน์กลับมาบ้านในเวลาตีสามกว่าๆ เขารู้สึกว่าสบายตัวมากๆ แบบว่าตัวเบาเหมือนนุ่นหรือไม่ก็ลูกโปร่งสวรรค์ที่ลอยอยู่บนฟ้า อารมณ์ที่อยากมันได้หายไปหมด แต่ที่พอฟารอยน์คิดไปถึงผู้หญิงสองคนนั้นแล้ว เขาถึงกับส่ายหัวเล็กเพราะพวกเธอทั้งสองคน ไม่มีแรงเดินเลยออกไปไหนได้เลย แต่นอนมองฟารอยน์และซาร์เนอร์แต่งตัวและเอาเงินจำนวนสามเท่าที่จ้างพวกเธอมาวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง ฟารอยน์รู้ว่าพวกเธอต้องไปรักษาตัวอีกสักอาทิตย์ถึงจะได้เดินออกไปไหนมาไหนได้แน่นๆ ฟารอยน์เดินขึ้นมาบนชั้นบนสองของบ้าน มือหนาเปิดประตูห้องนอนเข้ามาในห้อง สิ่งแรกที่ฟารอยน์จะต้องมองดูเป็นอันดับแรกคือวันหนึ่งและน้องทรัส เพราะเขารู้ว่าทั้งสองคนต้องนอนอยู่บนเตียงนอนแน่นอน ฟารอยน์ยิ้มที่มุมปากพลางค่อยๆเดินย่องไปที่ห้องนอนของตัวเอง เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับมาล้มตัวลงนอนข้างๆน้องทรัสทันที

" แด๊ดรักน้องทรัสนะครับ" ฟารอยน์พูดกับหนูน้อยที่หลับสบาย ลมหายใจสม่ำเสมออยู่ ปากเล็กจิ้มลิ้มที่พูดคุยเก่ง ฟารอยน์มองพิจารณาตามใบหน้าของลูกชายแล้วยิ้ม เเต่พอเขาหรี่ตาขึ้นมามองอีกคนที่นอนหลับอยู่ ฟารอยน์มองหน้าวันหนึ่งนิ่งๆด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขายังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองอยู่ แต่เขาอยากเป็นแด๊ดของลูกชายอย่างสมบูรณ์ เขาไม่อยากเป็นแด๊ดจำเป็น เขาอยากเป็นแด๊ดไม่จำเป็นต่างหาก และอีกอย่างคือเขากำลังอยากลองกินคนที่นอนหลับอยู่ มือหนายื่นไปจิ้มเบาๆที่จมูกเล็กของวันหนึ่งด้วยความหมั่นไส้

" อื้มๆๆ" วันหนึ่งครางออกมาในลำคอเล็กด้วยความหงุดหงิด เพราะเหมือนกับว่าเธอโดนอะไรมารบกวนใบหน้าของเธอ ฟารอยน์ดึงมือหนากลับมาทันที เขามองหน้าของวันหนึ่งนิ่งๆพลางถอนหายใจเบาๆ นี้แค่เขามองหน้าเหมือนอารมณ์มันมีมาอีกแล้ว นี้เขารีดพิษไม่หมดเหรอไงว่ะ ฟารอยน์สอดมือหนาไปประสานกับมือเล็กของวันหนึ่งที่ยื่นมากอดน้องทรัสอยู่มือหนากำมือเล็กแน่นๆ

" ฝันดีนะหนูวัน" ฟารอยน์พูดออกมาเสียงแผ่วเบา โดยตรงกลางยังมีลูกชายนอนคั้นกลางอยู่ ฟารอยน์หลับตาลงทันทีเพื่อเข้าสู่นิทราเหมือนกับทั้งสองคน

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

วันนี้ฟารอยน์พาลูกชายมาทำงานด้วยที่บริษัทด้วย เพราะวันหนึ่งต้องเร่งทำงานส่งลูกค้าให้เสร็จก่อนบ่ายและเธอถึงจะเอาไปส่งลูกแล้วถึงจะแวะมารับน้องทรัสที่บริษัท ฟารอยน์เดินอุ้มลูกชายเข้ามาในบริษัทโดยที่เขาไม่สนใจว่าเสื้อของเขายับหรือเปล่า และนี้เป็นเรื่องที่ปกติที่สุดที่ทุกคนจะเห็นรอยยิ้มของฟารอยน์ที่สดใสกว่าทุกวัน เพราะเขาจะหยอกล้อกับลูกชายเดินผ่านพนักงานทุกคน โดยที่สายตาของเขาจะแค่ปลายมองพนักงานเท่านั้น ฟารอยน์เดินเข้ามาได้ไม่นานก็มีพนักงานผู้ชายอีกคนรอรับกระเป๋าแม็คบุ๊กไปจากเขา ฟารอยน์ก็เดินตรงไปที่ลิฟต์ทันที

" แด๊ดครับน้องทรัสกดเองครับ" เท้าใหญ่ก้าวพ้นเข้ามาในลิฟต์ เสียงสดใสพูดออกมาทันที ฟารอยน์อุ้มคนเข้าไปใกล้ๆหมายเลขที่ต้องการ นิ้วป้อมๆยื่นไปกดชั้นที่เคยกดบ่อยๆทันที ฟารอยน์ก้มมองหน้าหนูน้อยพลางยิ้มเอ็นดู น้องทรัสกดเสร็จก็เงยหน้ามายิ้มให้ฟารอยน์

" เก่งมากครับลูกชายของแด๊ด" ฟารอยน์เอ่ยชมหนูน้อยด้วยน้ำเสียงอบอุ่นและภูมิใจที่หนูน้อยเป็นเด็กฉลาด สอนอะไรจำได้ แถมเรียนรู้เร็วมากๆ

" ก็ผมลูกแด๊ดนี้ครับ คริๆๆๆ" น้องทรัสตอบฟารอยน์ด้วยความภูมิใจไม่ต่างกันพร้อมกับหัวเราะดีใจ ฟารอยน์ยกมือหนาขึ้นมาลูกหัวทุยเล็กเบาๆ

" หึหึ " ฟารอยน์หัวเราะในลำคอหนาอย่างชอบใจ พร้อมประตูลิฟต์เปิดออก เท้าใหญ่ก้าวออกจากลิฟต์ พร้อมเดินตรงไปที่ประตูห้องทำงาน น้องทรัสที่อยู่ในอ้อมกอดหันไปมองหน้าเลขาของฟารอยน์แล้วยิ้มให้

" สวัสดีครับอาเทเลอร์ วันนี้น้องทรัสจะมาทำงานกับคุณแด๊ดนะครับ" น้องทรัสรีบกล่าวทักทายเทเลอร์เลขาหนุ่มที่ยืนรอเจ้านายอยู่ เทเลอร์ก้มหัวให้เล็กน้อย พร้อมยื่นมือไปรับเอากระเป๋าแม็คบุ๊กมาจากผู้ชายที่ถือของมาส่งฟารอยน์ด้านบนบ่อยๆ

" บอสครับ เรามีประชุมสำคัญกับลูกค้าคนหนึ่งตอนสิบโมงครับ" เลขารายงานให้ฟารอยน์ได้รับรู้ เพราะลูกค้าพึ่งโทรมาขอนัดเขากระทันหัน ฟารอยน์มองหน้าเทเลอร์แล้วพยักหน้ารับ พร้อมกับเท้าใหญ่เดินก้าวผ่านไป เพื่อตรงเข้าไปในห้องทำงาน

ฟารอยน์อุ้มลูกชายไปนั่งที่มุมที่เคยนั่ง มันคือมุมที่เขาให้วันหนึ่งมานั่งบ่อยๆตอนเธอตามเขามาทำงานที่บริษัท ฟารอยน์วางหนูน้องลงบนโซฟา ด้านหลังโต๊ะทำงานของเขา

" แด๊ดครับ ผมอยากวาดรูปครับ" น้องทรัสบอกกับฟารอยน์

" แป๊บนะครับ" ฟารอยน์บอกหนูน้อยพลางดันตัวยืนขึ้นเต็มความสูง เท้าใหญ่ก้าวไปที่มุมที่เก็บของเล่นของน้องทรัสเอาไว้ และในลิ้นชักมีสมุดและสี มือหนาหยิบอุปกรณ์ออกมาพร้อมเดินกลับมาที่เดิม เพื่อเอาอุปกรณ์ที่ลูกชายอยากได้มาวางไว้บนโต๊ะด้านหน้า

" น้องทรัสกับแด๊ดเราจะไปประชุมด้วยกัน แต่น้องทรัสต้องเงียบๆนะครับ" ฟารอยน์มองหน้าลูกชายแล้วบอกให้เข้าใจ เพราะเขาจะไม่ให้พนักงานหรือใครในบริษัทเข้าใกล้ลูกชายของเขาเด็ดขาด นอกจากเทเลอร์คนเดี๋ยว เพราะครั้งหนึ่งเคยมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นกับน้องทรัส โดยเขาให้พนักงานผู้หญิงคนหนึ่งมาดูแลลูกชายรอในห้องทำงาน แต่พนักงานคนสาวคนนั้นเอาสีน้ำเมจิกเขียนตามใบหน้าของน้องทรัส

' คุณหนูให้ดิฉันเขียนเองนะคะ' พนักงานสาวแก้ตัวให้ฟารอยน์ฟัง เพราะเธอคิดว่าเด็กวัยแค่สองปีคงไม่สามารถจะฟ้องได้

' ไม่ จริง ฮื่อๆๆๆๆๆๆ' น้องทรัสรีบปฏิเสธทันควันถึงจะพูดยังไม่เก่ง แต่หนูน้อยก็ไม่ยอมแพ้ ร่างเล็กที่นั่งบนตักแกร่งของฟารอยน์สั่นเทา ปากเล็กคว่ำน้ำตาที่มันเอ่อที่ขอบตาของหนูน้อยล้นออกมา หยดลงใส่หลังมือของฟารอยน์ๆถึงกับเดือดขึ้นมาด้วยอารมณ์โมโห เขาดึงหนูน้อยเข้ามากอดปลอบ เขารู้สึกจุกที่อกเพราะลูกชายโดนพนักงานที่เคยเป็นคู่ขาของเขาแกล้ง หัวใจแกร่งมันรู้สึกเจ็บปวดมากทันที หนูน้อยใช้มือเล็กดันตัวออกจากอ้อมกอดฟารอยน์ พลางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฟารอยน์ ใบหน้าจิ้มลิ้มเปียกไปด้วยน้ำตา ดวงตาน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย

' เจ็บ นี้ ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ' น้องทรัสค่อยๆพูดออกมาที่ล่ะคำ พร้อมนิ้วป้อมๆชี้เข้าที่ท้อง ฟารอยน์ถึงกับสตั้นไปเล็กน้อย เขาไม่อยากเชื่อว่าจะมีผู้หญิงที่จิตใจจะเหี้ยมโหดอยู่บนโลกใบนี้ มือหนาของฟารอยน์จับชายเสื้อของลูกชายเลิกขึ้น ฟารอยน์ถึงกับมือหนาสั่นเทา เพราะท้องของลูกชายมีซ้ำสามรอย เพราะโดนหยิก ฟารอยน์ดึงลูกชายเข้ามาปลอบ พร้อมเงยหน้ามองหน้าพนักงานสาวคนนั้นด้วยความเดือดดาล

ปึ่ก!ๆๆ ค้อนปอนด์อันใหญ่ทุบลงไปที่หลังมือของพนักงานสาว ถ้ำกลางสายตาของพนักงานประมาณสองร้อยกว่าคนในบริษัท ฟารอยน์ลงโทษเพื่อเป็นตัวอย่างให้ทุกคนได้เห็นว่าเขาจะไม่จะยอมให้ใครมาทำร้ายลูกชายของเขาฟรีๆ ลูกชายของเขาเจ็บคนที่มันทำก็ต้องเจ็บปวดมากกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่า พนักงานในบริษัทต่างไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย ทุกคนมองกันเป็นตาเดียวพร้อมกับเสียวไปทั้งร่างกายและฝ่ามือ

' อ๊ายยยยยยยยยยย เลย์ขอโทษค่ะ คุณฟารอยน์' เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม เพราะค้อนปอนด์อันใหญ่ทุบลงหลังมือไม่ออมแรงและหลายที มือเล็กที่ขาวเนียนตอนนี้แตกมีเลือดไหลซึมออกมา ฟารอยน์ขบกรามแน่นๆด้วยความเกลียดชังผู้หญิงตรงหน้า

ปึ่ก!ๆๆ ค้อนปอนด์ในมือของฟารอยน์ยกขึ้นและทุบลงหลังมืออีกรัวๆของพนักงานสาวทันที โดยไม่รอให้เธอต้องทำใจอะไรเลย โดยเทเลอร์เป็นคนจับมือของพนักงานสาวให้ฟารอยน์ทุบ

' อ๊ายยยยยยยยยยยย คุณฟารอยน์ เลย์ขอโทษค่ะ ' เลย์กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และแสนทรมานที่โดนค้อนปอนด์ทุบลงที่หลังมือ เธอคิดว่ากระดูกมือทั้งสองข้างคงแหลกแล้วแน่ๆเลย ฟารอยน์มองเงียบๆ เขาเงยหน้าขึ้นมากวาดสายตามองพนักงานในบริษัทที่ทุกคนต่างยืนอึ้งๆเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย ฟารอยน์เดินหมุนตัวเดินกลับไปที่ลิฟต์เพื่อกดขึ้นไปชั้นของตัวเอง เพื่อไปดูลูกชายต่อ และเขาก็ได้ไล่ผู้หญิงทุกคนที่เคยเป็นคู่ขาของเขาออกหมด เพื่อขจัดปัญหา และหลังจากนั้นมาฟารอยน์ก็ไม่ยุ่งกับพนักงานในบริษัทอีกเลย

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฟารอยน์หันไปมองที่ประตูทันที

" ลุงดรูว์สครับ" น้องทรัสดันตัวลุกขึ้นพร้อมเท้าเล็กวิ่งไปหาดรูว์ส ใบหน้าจิ้มลิ้มเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจ ดรูว์สนั่งย่องๆลงพร้อมอ้าแขนรับหนูน้อยเข้ามาในอ้อมกอด

" ไงตัวแสบ คิดถึงลุงหรือคิดถึงของเล่นกันแน่ หือ" ดรูว์สแกล้งถามหนูน้อยขี้อ้อน น้องทรัสดันตัวออกจากอ้อมกอดดรูว์สพร้อมยิ้มหวานให้

" คริๆๆๆๆๆ คิดถึงลุงดรูว์สครับแล้วก็ของเล่นด้วยครับ " น้องทรัสหัวเราะชอบใจพร้อมปากเล็กบอกตามความเป็นจริงฟารอยน์และดรูว์สมองหน้ากันแล้วหันมามองหนูน้อยด้วยความเอ็นดู ฟารอยน์ไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนของเขาจะเป็นคนอ่อนโยนได้ขนาดนี้ เพราะดรูว์สคือมาเฟียผู้แข็งกระด้าง

" มึงมาก็ดีดูแลลูกชายกูก่อน กูจะไปประชุมสักแป๊บนึงเดี๋ยวมา" ฟารอยน์บอกกับดรูว์ส พร้อมมือหนายื่นไปหยิบแม็คบุ๊กขึ้นมา

" น้องทรัสอยู่กับลุงดรูว์สรอแด๊ดที่นี้นะครับ เดี๋ยวแด๊ดกลับมา" ฟารอยน์เดินมาใกล้ๆดรูว์สและลูกชาย เขานั่งย่องๆลงพร้อมกับบอกลูกชายเสียงอ่อนโยนและอบอุ่น น้องทรัสยิ้มให้ฟารอยน์

" ครับแด๊ด " หนูน้อยตอบออกมาอย่างว่าง่าย ฟารอยน์ยื่นมือหนาไปลูบผมสีทองของลูกชายกับรอยยิ้มอันอบอุ่น ฟารอยน์ดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มคนสูง พร้อมเดินออกจากห้องไป ดรูว์สมองหน้าหลานชายแล้วยิ้ม

" มาครับสุดหล่อ เราไปที่โซฟากัน เสร็จแล้วเราค่อยไปข้างนอกเพื่อซื้อของเล่นกันนะครับ" ดรูว์สบอกหลานชาย พร้อมดันตัวลุกขึ้น มือหนาจับมือป้อมๆจูงไปที่โต๊ะ พร้อมกับช่วยน้องทรัสระบายสีลงในหนังสือภาพวาดรอฟารอยน์

" ลุงดรูว์สคิดว่าแด๊ดจะโกรธผมไหมครับที่ไม่ตามแด๊ดไปประชุมด้วย " หนูน้อยเล่นกับดรูว์สได้สักพัก แล้วค่อยถามดรูว์สออกมาด้วยความกลัวแด๊ดโกรธตัวเอง ใบหน้าจิ้มลิ้มทำหน้าสลดลง ดรูว์สแทบหัวเราะออกมาดังๆ เขาอยากให้ซาร์เนอร์เห็นใบหน้าของน้องทรัสตอนนี้จริงๆเลย เพราะทั้งน่าเอ็นดูและน่าสงสาร ตัวเล็กแค่นี้ยังห่วงความรู้สึกของคนอื่นเลย

" แด๊ดไม่โกรธน้องทรัสหรอกนะครับ เพราะแด๊ดรักน้องทรัสมากๆรู้ไหมครับ" ดรูว์สยกมือหนาขึ้นมาลูบหัวหลานชายเบาๆด้วยความเอ็นดู พร้อมบอกด้วยมน้ำเสียงอบอุ่น น้องทรัสเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจ

" จริงด้วยครับ แด๊ดรักน้องทรัส คริๆๆๆๆๆ" หนูน้อยพูดออกมาด้วยความดีใจ ดรูว์สมองหน้าหนูน้อยแล้วยิ้มเอ็นดูอีกรอบ เพราะแบบนี้ไงเดรูว์สเลยเข้าใจฟารอยน์ว่าทำไมเพื่อนถึงรักและหลงเด็กตรงหน้าของเขา