ตอนที่ 1
1004 คำ
“อันอัน...คุณมารอผมนานหรือยัง?”
เสียงห้าวลุ่มลึกดังขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงคลอเคล้าในบรรยากาศรื่นรมย์ของผับกลางกรุง หญิงสาวเรือนร่างบอบบางภายใต้เชิ้ตผ้าไหมสวมเลคกิ้งสีน้ำตาลเข้มนั่งอยู่ทีบาร์เครื่องดื่มหันกลับไปตามเสียงนั้น เธอแย้มริมฝีปากอิ่มเคลือบกลอสเป็นรอยยิ้มอ่อนหวาน
“ไม่ค่ะ...อัน...อันอันมาถึงก่อนหน้าคุณแค่ห้านาที”
“ผมดีใจนะที่คืนนี้คุณมีเวลาว่างมาเพบกับผมที่นี่...เอ้อ...ออกมาตอนกลางคืนอย่างนี้ที่บ้านไม่ว่าอะไรหรือครับ”
“อันอันโตแล้วนะคะ เรียบจบแล้วด้วย ขอมีอิสระสักหน่อยเถอะค่ะ”
หญิงสาวจ้องมองใบหน้าคมสันของชายหนุ่มวัยประมาณยี่สิบแปดปีแต่รูปร่างหน้าตาของเขาดูภูมิฐานเกินอายุ ท่าทีสุขุมลุ่มลึก ยามบิดริมฝีปากโค้งเป็นรอยยิ้มเต็มไปด้วยเสน่ห์น่าค้นหา หญิงสาวเผลอจ้องเขานานกระทั่งชายหนุ่มหันไปทางบาร์เทนเดอร์
“ผมขอ...จิน โทนิค...ก็แล้วกันครับ”
บาร์เทนเดอร์พยักหน้าก่อนหันไปปรุงเครื่องดื่มแล้วส่งให้เขา หญิงสาวเลื่อนสายตาลงไปยังมือหนาปราศจากความกร้านหยาบ เธอยกยิ้มมุมปากเมื่อเขาหันมา
“อันอันดื่มอะไรครับ...คอคเทลหรือว่า...”
“เหมือนคุณ” เธอตอบอย่างมั่นใจแล้วนั่งบนเก้าอี้หน้าบาร์เครื่องดื่ม บาร์เทนเดอร์รับออดเอร์อีกครั้ง เสียงเพลงภายในนั้นยังดังเคล้าบรรยากาศรื่นรมย์ซึ่ง อันนา ไม่คุ้นชินสักเท่าไหร่ และใช่...เธอไม่ใช่ อันอัน อย่างที่ ราม ผู้ชายตรงหน้าเข้าใจ เขาเห็นเพียงใบหน้าสวยใสนั้นคือผู้หญิงอีกคนที่เขารู้จัก ซึ่งเหมือนเธออย่างกับแกะ เพราะอันอันเป็นแฝดน้องของเธอ หน้าตาเหมือนกันจนแม้แต่พ่อกับแม่ยังจำผิดบ่อยๆ มีสัญลักษณ์บางอย่างเท่านั้นที่คนใกล้ชิดจะรู้ว่า ใครเป็นใคร อันนาไม่เคยรู้จักและพบกับ ราม ผู้ชายที่เธอรู้ข่าวว่าคบกับน้องสาว เธอเคยถามอันอันแต่ท่าทางน้องฝาแฝดไม่ค่อยอยากเปิดเผยความสัมพันธ์ที่ดูคลุมเครือนี้ อันนาไม่รู้ว่า แฟน น้องสาวเป็นใคร เขามาจากไหน อันอันพยายามปิดบังและแอบนัดพบกับเขาบ่อยครั้งทำให้เธอ ผู้เป็นพี่สาวเริ่มกังวลใจ และอีกเหตุผลสำคัญก็คือตอนนี้เธอไม่อยากให้ใครเข้ามาแทรกกลางระหว่างน้องสาวและคนที่พ่อแม่ของเธอเล็งไว้ให้เป็นคู้หมั้นที่คู่ควร คนที่มีฐานะทัดเทียมกับครอบครัว เบญญาพัฒนกิจ เจ้าของธุรกิจโรงแรมหรูติดอันดับของประเทศ อันนาจึงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดยั้งความสัมพันธ์ของน้องสาวกับ ผู้ชายที่ไม่รู้จักว่าหัวนอนปลายเท้าเขามาจากไหน รู้แต่ว่าเขาทำธุรกิจส่วนตัว แม้แต่อันอันก็ยังบอกไม่ได้ว่าเขาทำอะไร อันนาจึงต้องวางแผนอย่างแยบยลด้วยการแอบเอาโทรศัพท์ของน้องสาวฝาแฝดซึ่งเธอเท่านั้นที่รู้รหัสลับและความเคลื่อนไหวทุกอย่าง ส่งข้อความนัดพบกับราม เพื่อที่คืนนี้เธอจะได้พบเขาและกำจัดเขาออกจากชีวิตน้องสาวด้วยตัวเอง หญิงสาวจำต้องมาตามสถานที่นัดพบซึ่งเธอรู้สึกไม่ชอบเอาเสียเลย เธอไม่ชอบการเข้าผับ ก็ได้รู้ว่าอันอันนัดเจอกับผู้ชายของเธอที่นี่ สำหรับอันนามันเป็นที่อโคจร ฉะนั้นเธอคิดถูกแล้วที่ไม่ควรปล่อยให้ผู้ชายคนนี้อยู่ในชีวิตของน้องสาวนานนัก อันนารับเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์และจิบแรกทำให้เธอนิ่วหน้าเล็กน้อย
“เป็นไงครับ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น จินก็รสชาติแบบนี้ล่ะครับ ลืมไปว่ามันควรต้องผสมอะไรเบา ๆ สำหรับคุณ”
“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่ไม่ได้ดื่มมันมานานมากแล้วก็เท่านั้น”
“เดี๋ยวก็จะคุ้นรสชาตินะครับ”
รามจิบเครื่องดื่มอย่างอารมณ์ดี ขณะกระดกแก้วสายตาของเขาก็เหลือบมองหญิงสาว มันเต็มไปด้วยเสน่ห์น่าค้นหาอย่างประหลาด อันนาแอบขนลุก เธอไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดสำหรับแผนนี้ แต่...คืนนี้เธอต้องทำมันได้สำเร็จ เพราะเป็นโอกาสดีที่สุด โดยปกติแล้วเวลาเธอไปไหนน้องสาวต้องสงสัยและถามตลอด ช่างประจวบเหมาะวันนี้อันอันไปงานเลี้ยงเพื่อนต่างจังหวัด อันนาต้องทำเหมือนว่าเธอคุ้นเคยกับเขา ทั้งที่ ราม คือคนแปลกหน้า เธอไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใครมาจากไหน และครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกแรกและครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้พบกับ คนรู้ใจของอันอัน เพราะหลังจากนี้เชื่อแน่ว่าเขาต้องหายไปจากชีวิตของน้องสาวตลอดกาล อันนาฝืนดื่มจินโทนิคจนหมด
“เดี๋ยวต่อด้วยคอคเทลนุ่ม ๆ สักแก้วนะครับ”
รามหันไปสั่งบาร์เทนเดอร์อีกครั้ง อันนากระตุกวาบ เธอยั้งเขาไม่ทัน ชายหนุ่มหันกลับมาพร้อมรอยยิ้ม
“ปกติคุณจะดื่มคอคเทลอย่างน้อยก็สองแก้ว...ผมจำได้นะ”
“คืนนี้ฉันอยากลองจินนี่คะ”
“คุณมักจะร้องขอให้ผมสั่งคอคเทลสูตรใหม่ ๆ จากบาร์เทนเดอร์ ผมว่าคืนนี้คุณก็ต้องการอย่างนั้น”
นี่อันอันดื่มของพวกนี้บ่อย ๆ อย่างนั้นหรือ...อันนาสงสัย แต่เธอจะแสดงให้รามเห็นความแตกต่างไม่ได้ หญิงสาวพยักหน้า
“โอเคค่ะ...ฉันว่ามันน่าจะดี”
“ดีมากเลยล่ะ ดื่มเสร็จคืนนี้ผมอยากพาคุณไปในที่แห่งหนึ่ง”
“น่าตื่นเต้นหรือเปล่าคะ”
ชายหนุ่มเลิกคิ้ว “ผมขอเก็บคำตอบไว้ให้คุณได้เห็นว่ามันน่าตื่นเต้นหรือเปล่า”
- ผู้เขียน
