สิรินนั่งอยู่ในห้องรับแขกของบ้านหลังใหม่ ซึ่งบัญชาเป็นคนช่วยหามาให้ ความเงียบสงบที่อยู่รอบตัวเธอ กลับไม่ช่วยให้จิตใจของเธอสงบลงได้เลย แม้ว่าสิรินจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ได้สัปดาห์หนึ่งแล้ว และตอนนี้ทุกอย่างดูเข้าที่เข้าทาง แต่ความรู้สึกภายในของเธอกลับสับสนยิ่งกว่าเดิม
“กับข้าวพี่อุ่นให้แล้วนะ สิรินหิวก็กินได้เลย” เสียงบัญชาร้องบอก ดังมาจากในครัว เขาตามมาดูแลเธอกับลูกทุกวัน
บัญชาไม่เพียงแต่ช่วยหาบ้านให้เธออยู่ แต่เขายังหาเวลาเข้ามาดูแลเธอทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการหาพี่เลี้ยงเด็กที่ไว้ใจได้ หรือแม้แต่การหางานเล็กๆ น้อยๆ มาให้เธอทำระหว่างที่เธอลาคลอดจากบริษัท บัญชาทำทุกอย่างเพื่อให้สิรินรู้สึกมั่นคงและไม่ขาดสิ่งใด แต่ทุกครั้งที่เธอมองเขา สิรินกลับรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเขาเลย
“ขอบคุณนะคะพี่บัญชา แต่ไม่น่าจะต้องลำบากขนาดนี้เลย สิรินเกรงใจพี่เหลือเกิน” หญิงสาวบอกกับเจ้านายของเธอ
“พี่เต็มใจ
