สิรินเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ยอมออกไปไหน เธอไม่อยากพบเจอใคร ไม่อยากพูดคุยกับใคร นอกจากออกไปซื้อข้าว แล้วก็กลับมากินที่ห้องตามลำพัง ความเหงาและความเศร้าครอบงำเธอมากขึ้นทุกวัน แต่สิรินก็พยายามอดทน และคิดหาทางออกว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป ทางออกเดียวของเธอในตอนนี้คือกลับไปตั้งหลักที่บ้าน แต่เธอก็รู้ดีว่าต้องเจอกับอะไร พ่อแม่ของเธอจะต้องด่าเธออย่างแน่นอน เรื่องที่หอบลูกกลับบ้านไป โดยไม่มีพ่อของเด็ก
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้สิรินยังไม่ยอมกลับบ้าน และพยายามคิดหาทางออกอื่น ตอนนี้เธอไม่ไว้ใจใคร และไม่กล้าปรึกษาใครทั้งนั้น จึงทำได้แต่เก็บตัวเงียบๆ อยู่แต่ในห้องไปก่อน
“ป้าวาส ห้องข้างๆ หนูเขาไปไหน ทิ้งลูกเอาไว้ในห้อง เด็กร้องเสียงดัง หนูนอนไม่ได้เลย” เสียงของผู้หญิงซึ่งพักอยู่ห้องติดกับสิริน เดินมาบอกวาสนาหรือที่ทุกคนเรียกกันว่าป้าวาส เธอคือเจ้าของห้องพัก หญิงชราพยักหน้ารับ ก่อนจะหยิบกุญแจสำรอง แล้ว
