ตอนที่6 ไม่หอมคืนหรอ
1813 คำ
โรงพยาบาล
-ซัน-
"ไอ้สัสมึงยังมีหน้ามาปฏิเสธอีกหรอว่ะ!"
"ก็กูไม่ได้ทำ!"
"ไม่ได้ทำเหี้ยไรแฟนกูนอนนิ่งอยู่ในไอซียูอะไอ้เหี้ย!!"
"ไอ้แอลเจมึงใจเย็นๆก่อน"ผมบอกมันเพราะตอนนี้มันกำลังทะเลาะกับคนที่ขับรถชนพวกเราและมันไม่ใช่ใครที่ไหนมันเป็นคู่อริของพวกผมเองโลกแม่งกลมซิบไม่คิดว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากที่มันย้ายบ้านไปอยู่ที่อเมริกามันเลวมากไอ้เหี้ยนี่
ตอนยังเด็กแม่งเคยยิ่งคนแก่ตายด้วยเหตุที่คนแก่คนนั้นชอบด่ามันมันเลยยิงทิ้งแม่งเลยพอเกิดเรื่องครอบครัวมันก็ย้ายไปอยู่อเมริกาและไม่คิดว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง
ผมขออัพเดทอาการของโมนาหน่อยตอนนี้เธอปลอดภัยแล้วแต่ต้องนอนอยู่ในห้องไอซียูคือตอนนที่ชนกันไอ้สัสนั่นมันผ่าไฟแดงมาด้วยความเร็วจนเบรกไม่อยู่และชนเข้าที่ด้านข้างของรถผมอย่างจังแต่คือมันชนไปที่โมนาเต็มๆเลยไงตอนนั้นผมพยายามบังคับรถอย่างมากจนในที่สุดรถก็ชนเกาะกลางถนนไป
ซึ่งผมหัวแตกและโดนเศษกระจกบาดที่ต้นแขนส่วนไอ้แอลเจก็คิ้วแตกเพราะไปชนขอบประตูและที่หนักสุดคงเป็นโมนาเพราะเธอโดนเต็มๆแถมยังไม่ได้คาดเข็มขัดเหมือนพวกผมสองคนอีก
"มึงจะให้กูใจเย็นได้ไงไอ้ซันมันชนโมนานะเว้ย!"ไอ้แอลเจตะคอกใส่ผมด้วยความโมโห
"กูรู้แต่นี้มันโรงบาลมึงควรเกรงใจคนอื่นบ้าง"
"แต่ไอ้สัสติน.."มันชี้ไปที่ไอ้ออสตินใช่ครับไอ้ห่านั้นมันชื่อออสตินชื่อดูเท่ห์ชิบหายแต่การกระทำแม่งอย่างเลว
"เออกูรู้เดี๋ยวให้ตำรวจจัดการ"ผมพยายามทำให้มันใจเย็นคือตั้งแต่เห็นโมนานอนจมกองเลือดอยู่มันก็สติแตกไปเลยควบคุมตัวเองไม่ค่อยจะได้พยาบาลบอกให้ไปทำแผลก็ดื้อไม่ยอมทำ
"มึงก็รู้ว่าตำรวจทำไรกูไม่ได้"เสียงไอ้ออสตินพูดขึ้นนิ่งๆ
"แต่กูจะทำให้ได้เอง"ผมก็ตอบมันกลับไปนิ่งๆเหมือนกันเรื่องโมนาโดนรถชนครอบครัวเธอรับรู้แล้วแต่ไม่สามารถกลับมาดูแลโมนาได้เพราะติดการประชุมสำคัญซึ่งผมก็บอกท่านแล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วง
-3อาทิตย์ผ่านไป-
เป็นสามอาทิตย์ที่ผมกับไอ้แอลเจไม่ได้ไปมหาลัยเลยเพราะต้องมาดูแลโมนาซึ่งตอนนี้เธอก็อาการดีขึ้นเรื่อยๆร่างกายเริ่มกลับมาเป็นปกติแผลที่เป็นจ้ำๆก็เริ่มจางหายแต่จะมีแขนข้างขวาของเธอที่ยังคงต้องเข้าเฝือกอยู่นอกนั้นอาการโดยรวมก็ถือว่าดีขึ้นมาก
"เดี๋ยวป้อน"ผมมองไอ้แอลเจที่กำลังป้อนผลไม้ให้โมนาอยู่บนเตียงผู้ป่วยโมนาก็ยิ้มรับและอ้าปากกินอย่างโดยดีสงสัยสองคนนี้คงหายงอนกันแล้วล่ะ
ส่วนเรื่องไอ้ออสตินผมโกรธมากที่เอาผิดมันไม่ได้แม่งยัดเงินตำรวจจนพ้นทุกข้อกล่าวหาตำรวจแม่งก็โคตรเหี้ยเลยไม่รู้แม่งมาเป็นตำรวจได้ไงทำแบบนี้ประเทศถึงไม่เจริญสักทีคิดแล้วก็โมโหภาพที่มันเดินออกจากโรงพักด้วยใบหน้ายิ้มระรื่นนั้นแถมยังมองหน้าผมด้วยความสะใจอีก
"ยังเจ็บอยู่ไหม"เสียงของไอ้แอลเจทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์และหันมามองมันอีกครั้งที่ตอนนี้กำลังจับใบหน้าของโมนาสำรวจแผลเป็นตามใบหน้าของเธออย่างหวงแหน
"ไม่เจ็บแล้ว....ฉันยังสวยเหมือนเดิมใช่ไหมแอลเจ"คำพูดของโมนาทำเอาผมอมยิ้มเล็กน้อยเพราะวันแรกที่ผมกับไอ้แอลเจเห็นหน้าเธอคืออยากจะบอกว่าดูไม่ได้อะ หน้าก็บวม แผลก็เต็มหน้า คือช่วงนั้นผมกับแอลเจไม่ให้เธอเห็นตัวเองในกระจกเลยกลัวเธอจะทำใจกับหน้าตัวเองไม่ได้
เวลาเข้าห้องน้ำไม่ผมก็ไอ้แอลเจเนี่ยแหละจะเข้าไปปิดกระจกไว้ซึ่งเป็นอะไรที่โมนากังวลมากๆผมเองก็ไม่ต่างกันแต่พอรักษาตัวไปเรื่อยๆแผลก็เริ่มหายผมก็สรรหายารักษาแผลเป็นมาทาให้ตอนโมนาหลับเลยทำให้ตอนนี้หน้าเธอกลับมาสวยเหมือนเดิมแล้วแต่ยังมีรอยแผลเป็นเล็กๆอยู่เล็กน้อยเท่านั้น
"สวยสิแผลพวกนี้ทำอะไรความสวยเธอไม่ได้หรอกนะ"แอลเจก็พูดตอบกลับจนไม่นานหลังจากที่กินเสร็จโมนาก็หลับไปส่วนไอ้แอลเจก็ขอตัวกลับบ้านไปทำงานค้างซึ่งผมรู้ดีว่ามันยุ่งแค่ไหนแต่ก็ยังเสียสละเวลามาดูแลโมนา
ส่วนงานของผมก็มีเหมือนกันแต่งานของผมจะเป็นช่วงดึกๆเพราะงั้นตอนเช้าผมจะเป็นคนดูแลโมนาส่วนช่วงดึกก็จะเป็นไอ้แอลเจมาดูแลแทน
-2ชั่วโมงต่อมา-
"อื้ออออ"เสียงครางเบาๆของโมนาดังขึ้นผมจึงละสายตาจากเกมในโทรศัพท์และเดินไปหาเธอที่เตียงก็พบว่าโมนากำลังนอนลืมตาแป๋วอยู่
"ซัน.."เสียงโมนาเรียกชื่อผมอย่างแผ่วเบาผมยิ้มรับแล้วลูบผมเธอเบาๆ
"ว่าไง"
"โมปวดแผลตรงนี้"เธอชี้ไปที่แผลข้างแก้มของเธอผมขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะแผลตรงนั้นมันน่าจะหายดีแล้วนะทำไมถึงยังปวดอยู่อีก
"ตรงนี้หรอ"ผมจับไปที่แผลตรงนั้นเบาๆ
"ใช่...ก้มลงมาดูให้หน่อยสิ"พอโมนาบอกอย่างนั้นผมก็ก้มลงไปจริงๆคือแบบดูอย่างใกล้ชิดอะ
ฟอด!
"หอมจัง^_^"ช็อคสิครับ! ผมโดนโมนาหอมแก้มซะงั้น
"ขี้แกล้ง"ผมอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปบีบจมูกเธอเบาๆ
"ไม่หอมคืนหรอ"เธอถามผมตาแป๋ว ผมยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ
"ไม่อะเหม็นโมไม่อาบน้ำ"
"ง๊ะ...ได้ๆเดี๋ยวรอให้แอลเจมาหอมก็ได้แอลเจน่ะใจดะ.."
ฟอด!
ผมหอมแก้มโมนาแรงๆแค่แกล้งเล่นนิดเดียวทำไมต้องทำงอนจะให้ไอ้แอลเจมาหอมด้วยก็ไม่รู้
"ไหนบอกว่าเหม็นไง"
"หรอ..จำไม่ได้แล้วอะว่าพูดไปตอนไหน"ผมพูดหน้าตายและเดินกลับมานั่งที่เดิมไม่ใช่ไรหรอกผมเขินมันก็จะทำตัวไม่ถูกหน่อยๆ
"ซันกี่โมงแล้ว"พอนั่งไม่นานโมนาก็เรียกผมอีก
"จะ6โมงแล้ว"ผมตอบกลับไป
"ไม่ไปทำงานหรอ"
"เดี๋ยวไปรอไอ้แอลเจมาก่อน"
"อ๋อ...แล้วพ่อแม่โมล่ะ"
"พวกท่านติดงานน่ะแต่ก็โทรมาหาตลอดแต่เธอก็หลับตลอดเช่นกัน"หลังจากนั้นโมนาก็เงียบไปส่วนผมก็นั่งเล่นเกมเหมือนเดิมแต่กลัวโมนาจะเบื่อเลยกระโดดขึ้นเตียงไปเล่นเกมด้วยกันซะเลย
แกร้ก
"แอลเจ^^"พอไอ้แอลเจเดินเข้ามาโมนาก็เรียกมันทันทีพร้อมกับยิ้มให้มันด้วยนี่คงลืมไปแล้วสินะว่าก่อนจะโดนรถชนนี่งอนกันอยู่
"งั้นกูไปทำงานก่อนนะ"ผมพูดขึ้นพร้อมลงจากเตียงก่อนจะเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นพอออกมาก็เห็นว่าแอลเจกำลังคุยกับโมนาอย่างสนุกสนานซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไรได้แต่เดินมาเห็บของเงียบๆ
"เจอกัน"ผมพูดขึ้น
"จ้าๆ"โมนาตอบกลับมาพร้อมโบกมือลา
"อือ"ตามมาด้วยไอ้แอลเจผมพยักหน้ารับและเดินออกจากห้องและขับรถตรงไปยังผับทันที
ผับของผมมีชื่อว่า THE SUN เป็นผับใต้ดินมันก็จะดูเถื่อนๆผับของผมคนที่จะเข้าได้ในกระเป๋าตังค์ต้องมีไม่ต่ำว่าหนึ่งแสนบาทถ้าน้อยกว่านั้นก็เข้าไม่ได้
"หวัดดีครับเฮียซัน"
"เออ"ผมพยักหน้าให้ไอ้โซลไอ้นี่เป็นผู้จัดการร้านที่ผมแต่งตั้งมันขึ้นมามันอยู่กับผมมาได้เกือบสี่ปีแล้วซึ่งผมค่อนข้างไว้วางใจมันมากๆ
"ดูแลด้านล่างด้วยเดี๋ยวลงมาตรวจขอไปเคลียร์งานแป๊บ"ผมบอกมันพร้อมเดินขึ้นไปยังชั้นสองที่เป็นห้องทำงานของผมพอเปิดประตูเข้าไปผมก็ถอนหายใจทันทีนึกด่าไอ้โซลในใจที่มันไม่ได้บอกผมว่าผมมีแขกและเป็นแขกที่ผมไม่อยากเจอที่สุดซะด้วยสิ
"วาฬ"
"ค่ะวาฬเอง"วาฬเป็นแฟนเก่าของผมเองซึ่งเราเลิกกันนานแล้วล่ะเอาจริงๆเราคบได้ยังไม่ถึงเดือนเลยผมเองก็ไม่ได้จริงจังอะไรที่คบเพราะตอนนั้นงอนโมนาอยู่เรื่องอะไรผมก็จำไม่ได้ล่ะแต่พอผมกับโมนากลับความเข้าใจกันได้ผมก็ขอเลิกวาฬทันทีแต่ดูเหมือนว่าวาฬจะไม่ยอมและคอยตื้อผมตลอดทั้งๆที่ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วหลังจากที่เลิกกับผมไม่นาน
"มาทำไร"ผมถามเธอเสียงนิ่ง
"วาฬท้อง"
"แล้วไง"บอกเลยว่าประโยคของวาฬไม่ได้ทำผมตกใจอะไรนักเพราะผมมั่นใจว่าลูกในท้องเธอไม่ใช่ลูกผมแน่ๆเพราะผมกับวาฬไม่เคยมีอะไรกัน
"เขาไม่รับลูกในท้องของวาฬ"เขาที่ว่าคงเป็นแฟนของวาฬสินะ
"แล้วเธอจะให้ฉันรับเป็นพ่องั้นสิ"ผมถามกลับพร้อมกับมองหน้าวาฬที่ตอนนี้นั่งก้มหน้าอยู่
"ชะ..ใช่"วาฬเงยหน้ามองผมพร้อมกับตอบเสียงสั่น
"ทำไมฉันต้องช่วยเธอตอนนี้ฉันมีแฟนแล้วขอโทษนะแต่ฉันกลัวว่ามันจะมีปัญหา"ผมพูดความจริงออกไปไม่ใช่ว่าตอนนี้วาฬไม่น่าสงสารเธอน่าสงสารเพราะผมก็รู้มาบ้างว่าแฟนวาฬตอนนี้มันเหี้ยแค่ไหนแต่สำหรับวาฬดูรวมๆแล้วเธอเองก็ไม่ได้ร้ายอะไรแค่เป็นคนเอาแต่ใจเหมือนผมก็แค่นั้นเอง
"งั้นวาฬคงต้องเอาเด็กออก"
"เด็กไม่ผิดวาฬ"
"แล้วจะให้วาฬทำยังไงซัน...วาฬมืดแปดด้านแล้ว"
"ก็ได้..ฉันจะรับเป็นพ่อเด็กเอง"
-ซัน-
- ผู้เขียน
