คำสั่งสามี
1288 คำ
เวลา 2 ทุ่ม
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นเขาในห้อง มองไปรอบๆก็ไม่เจอหายไปไหนของเขานะ
“ผมจะรีบจัดการเรื่องทุกอย่างเอง..”
ฉันได้ยินเหมือนมีเสียงใครพูดที่ระเบียง จึงเดินไปแอบฟังใกล้ๆตรงขอบประตูของระเบียงห้อง
“ผมทราบแล้วครับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ…เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะครับ เพราะมินน่าจะอาบน้ำเสร็จแล้ว..”
ฉันได้ยินก็ตกใจมากรีบวิ่งไปที่เตียงทีนทีแล้วปิดไฟที่หัวเตียงอย่างไว แล้วรีบแกล้งหลับก่อนเขา
แกร๊ก>>
ฉันได้ยินเสียงประตูถูกเลื่อนเปิดออก แต่เพราะฉันแกล้งหลับตานอนจึงไม่รู้ว่าเขาเดินเข้ามายืนอยู่ตรงจุดไหนของห้อง
แล้วก็ได้ยินเหมือนเสียงประตูห้องน้ำปิดลงไป เขาคงจะเข้าไปอาบน้ำแล้ว ฉันจึงลืมตาขึ้นช้าๆแล้วหันหลังไปมองที่ประตูห้องน้ำ
“ใครกันคือคนที่เขาคุยโทรศัพท์ด้วย แล้วเขาจะรีบจัดการเรื่องอะไรกันนะ..?”
หรือว่าที่มินต้องตายส่วนหนึ่งก็มาจากเขาจริงๆ และที่แม่บ้านคนนั้นบอกว่าน้องสาวของเขาที่ชื่อญาเคยทำร้ายยัยมินละ นี่พวกทำอะไรกับยัยมินกันแน่
แกร๊ก>> เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก
ฉันได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกจึงรีบหลับตาลงทันที แต่ทำไมมันรู้สึกเสียวสันหลังจังหนาวๆแล้วก็หวิวๆยังไงไม่รู้
นี่เขาจะทำบ้าอะไรเนี้ย นี่จะลักหลับฉันหรือไงอย่านะอีตาบ้า
...
ผมคุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินเข้ามาในห้องนอนเห็นมินนอนหลับอยู่บนเตียงแล้ว จึงตัดสินใจเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ แล้วก็รีบออกมาเพื่อที่จะมานอนกอดภรรยาสุดที่รักให้สมกับที่ไม่ได้กอดมาหลายคืน
ผมล้มตัวลงไปนอนข้างๆมินแล้วขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ แต่ผ้าห่มมินดันเอาไปพันตัวเองไว้จนไม่เหลือให้ผมเลย แถมยังนอนห่มปิดตัวเองซะแน่นขนาดนั้นอีก
“มิน..มินครับ..”
ผมพยายามเรียกเธอแต่เธอก็ไม่ตื่น จึงจะจับตัวพลิกแต่ทำไมรู้สึกเหมือนเธอกำลังฝืนตัวเองไว้ ผมจึงใช้มือเอื้อมไปจับใบหน้าเธอให้หันมาแล้วก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มเธอเบาๆ
“ลักหลับซะเลยดีไหม..”
ผมมองหน้าเธอแล้วก็ยิ้มๆจึงพยายามจับตัวเธอพลิกอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล ทำไมถึงได้นอนตัวแข็งทื่อแบบนี้นะ หรือว่าจริงๆแล้วมินไม่ได้หลับ แต่กำลังแกล้งหลับเพื่อยั่วผมอยู่ ได้..เล่นแบบนี้ใช่ไหม
“คิดหรอว่าผ้าห่มพันตัวแค่นี้พี่จะทำอะไรมินไม่ได้..”
ผมชันตัวเองขึ้นนั่งแล้วคร่อมบนตัวเธอถอดเสื้อยืดตัวเองออก แล้วกำลังจะก้มลงไปใกล้ๆใบหน้าเธอแต่มินก็ลืมตาตื่นขึ้นมา
“อย่าเข้ามานะ..”
ผมชะงักทันทีแต่หน้าเราอยู่ใกล้กันแค่คืบ ผมมองหน้ามินใกล้ๆแล้วก็ยิ้มอย่างพอใจที่ทำให้มินลืมตาตื่นขึ้นมาได้จริงๆ
“หลับอยู่ไม่ใช่หรอ..?”
“ก็พี่ทำให้มินตื่น..”
“ก็มินอยากแกล้งหลับก่อนทำไมล่ะ..?”
“พี่รู้ด้วยหรอ..ว่ามินแกล้งหลับ?”
เธอทำหน้าตกใจจนผมนึกขำ
“นี่คิดจะแกล้งพี่โดยการหนีพี่เข้านอนก่อนหรอฝันไปเถอะนะว่าพี่จะเชื่อ มินไม่เคยนอนก่อนพี่เลยสักครั้งตั้งแต่เราแต่งงานกันมา..”
“....”
“มินจะรอให้พี่หลับก่อนหรือถ้าพี่ไปกินเลี้ยงกับลูกค้า มินก็จะนั่งรอพี่กลับไม่ว่าจะดึกแค่ไหนมินก็รอพี่และจะต้องนอนหลังพี่เสมอ”
“มินดีกับพี่ขนาดนี้ มินคงรักพี่มาก..”
“รักหรือเปล่าล่ะ..?”
ผมมองตามินอย่างมีความหมาย แต่มินหันหน้าหนีไปอีกทางจนผมเริ่มหงุดหงิด
“มินง่วงแล้ว..”
“ทำไม..ทำไมทุกครั้งที่พี่ถามว่ามินรักพี่หรือเปล่า ทำไมมินถึงตอบไม่ได้..?”
“มิน..”
“นี่พี่เป็นสามีมินนะ พี่ก็แค่อยากได้ยินคำว่ารักจากปากเมียพี่สักครั้ง แค่นี้มินทำให้พี่ไม่ได้หรอ..?”
“พี่เป็นอะไร..ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วย กับอีแค่คำว่ารักคำเดียว ถ้ามินไม่รักพี่แล้วมินจะแต่งงานกับพี่ทำไม..?”
เธอหันมาจ้องหน้าผมอย่างหาเรื่อง ผมจึงลุกขึ้นนั่งอย่างอารมณ์เสีย
“ก็พี่ถามเรื่องนี้ทีไร มินก็เลี่ยงที่จะไม่ตอบทุกครั้ง..มันพูดยากมากนักหรือไง..?”
มินลุกขึ้นนั่งด้วยสีหน้าไม่พอใจแล้วมองมาทีผม
“นี่มันดึกแล้วนะ จะบ้าหรือไงมาคาดคั้นเอาคำว่ารักของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาพี่อยู่แล้วเนี้ย ในเมื่อก็เป็นผัวเมียกันไปแล้วยังจะต้องการคำพูดพวกนี้ไปอีกทำไม..?”
“ก็เพื่อจะได้ตอกย้ำทำให้มินรู้ไงว่ามินรักพี่ และมินก็เป็นเมียพี่คนเดียว..”
เขาพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร เขาจ้องตาฉันด้วยแววตาที่ดูจริงจังจนฉันไม่เข้าใจความหมายในสิ่งที่เขากำลังสื่อออกมา
“พี่จะออกไปนอนทีห้องรับรองแขกแล้วกัน..”
“ตามใจซิคะ..”
เขากำลังจะลุกออกจากเตียงไปก็หันหน้ามามองฉันด้วยอาการหงุดหงิด และเขาก็กระชากแขนฉันเข้าหาตัวอย่างแรงด้วยความเจ็บ
“โอ๊ย..!”
“นี่คิดหรอว่าพี่จะปล่อยให้มินนอนคนเดียว..พี่ก็แค่ลองใจมินเท่านั้นแหละ..?”
“ลองใจ..?”
“แค่พี่ยอมปล่อยให้มินกลับไปหาแม่เป็นเดือนๆพี่ก็ใจดีมากพอแล้ว ต่อจากนี้พี่จะไม่ให้มินคลาดสายตาพี่ไปไหนได้อีกแล้ว..”
“อะไรนะ..?”
“พรุ่งนี้มินต้องไปทำงานกับพี่ แล้วก็อยู่ในสายตาพี่ตลอดเวลา..นี่เป็นคำสั่ง”
“ทำไม..ทำไมมินต้องอยู่ในสายตาพี่ตลอดเวลาด้วย มินไม่ใช่นักโทษนะ..?”
“เพราะพี่จะไม่ยอมให้มินไปไหนตามลำพังอีกแล้วไง ไม่ว่ามินจะทำอะไรจะไปไหนกับใครต้องบอกพี่ทุกเรื่อง ถ้ามินไม่บอกแล้วให้พี่มารู้ทีหลังพี่จะจัดการกับมินด้วยวิธีของพี่เอง..”
“วิธีอะไร..?”
“มินก็น่าจะรู้ดีว่าวิธีอะไร..?”
เขาจ้องหน้าฉันด้วยแววตาแปลกๆ จนฉันเริ่มรู้สึกกลัว นี่ยัยมินแต่งานกับคนแบบนี้ไปได้ยังไง นี่เขาจำกัดชีวิตยัยมินขนาดนี้เลยหรอ นี่มันคุกชัดๆเลยนะ
“นี่..จะทำอะไร..?”
อยู่ๆเขาก็ผลักตัวฉันให้นอนราบลงไปบนเตียง
“ยังจะต้องถามอีกหรอ..?”
เขาพูดจบก็กดริมฝีปากลงมาอย่างเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทัน เขานอนทาบทับบนตัวฉันจับข้อมือฉันไว้ทั้ง 2 ข้างตรึงกับที่นอนไว้จนฉันขยับตัวไม่ได้ จูบของเขาที่บดขยี้ลงมาก็ดูดดื่มจนไม่เหลือช่องลมให้ฉันหายใจเลย เขาเล่นบดขยี้อย่างเร่าร้อนและรุนแรงขนาดนี้จนใจฉันเริ่มรู้สึกกลัว นี่เขากำลังสอดปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากฉันแต่ฉันพยายามใช้ลิ้นตัวเองดุนดันมันออกไป แต่ก็เหมือนเรากำลังแลกลิ้นกันอยู่อย่างงั้นอะ
“อื้มมม...”
ถ้าฉันปล่อยเอาไว้แบบนี้มีหวังฉันได้เป็นเมียเขาจริงๆแน่
- ผู้เขียน
