บทที่ 28 ย้ายห้องนอน
แล้ววันที่รอคอยก็มาถึง ถึงแม้งานเลี้ยงจะถูกจัดขึ้นในช่วงค่ำ แต่เจ้าบ่าวเจ้าสาวกลับไม่ได้ว่างอย่างที่คิด เพราะยุพาได้ขอร้องให้ทั้งคู่ ไปทำบุญเลี้ยงอาหารเพลที่โรงพยาบาลสงฆ์ เพื่อความเป็นสิริมงคล ทั้งคู่จึงต้องตื่นกันแต่เช้าตรู่
เสร็จพิธีเลี้ยงพระแล้ว คู่บ่าวสาวก็ถูกไล่ให้กลับมาพักผ่อนเอาแรงในตอนเย็น ทั้งสองจึงต้องนั่งรถกลับมาด้วยกันตามลำพัง แม้แต่เด็กชายภูมิพัฒน์ก็ถูกผู้เป็นย่าพากลับไป พร้อมกับพี่เลี้ยงและคุณตาคุณยาย
“นอนหลับไปเลยก็ได้นะหนูนิด ถึงบ้านแล้วพี่จะเรียก” รามบอกกับหญิงสาว เมื่อหันไปเห็นเธอทำท่าสะลืมสะลือหลัง จากที่ออกมาจากโรงพยาบาลได้สักพักใหญ่ แต่การจราจรที่ติดขัดทำให้ยังไปไหนได้ไม่ไกล
“ค่ะ” สิริญ่ารับคำเบา ๆ แล้วหลับตาลง เธออยากจะหลับมากกว่าตื่น เพราะรู้สึกขัดเขินจนวางตัวไม่ถูก ที่ต้องอยู่กับเขาสองต่อสองแบบนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ผิดไปจากวันเดิม ๆ คนละข
