"ฮื้ม ภาพไหนนะ?"
เมแกนแสร้งเงยหน้าจากเอกสารกวาดสายตามองภาพต่างๆและทวนคำถามเพื่อยืดเวลาให้ตัวเองได้ปรับน้ำเสียงและคิดคำตอบโดยที่เขาไม่ต้องทะเลาะกับเธอเพราะเรื่องนี้
"ภาพสีตรงหน้านั่นไงคะ"
"ออ.. " มาเฟียหนุ่มพยักหน้าช้าๆ "ภาพนี้เป็นผลงานของจอห์นช่างสักประจำกลุ่มดาร์คน่ะ จอห์นเค้าขายผลงานภาพวาดด้วยนะ ฉันอุดหนุนภาพนี้ อืม..ด้วยราคาเท่าไหร่ก็จำไม่ได้แล้วสิ อ้อ ได้ข่าวว่าตอนนี้จอห์นกำลังทรุดหนักจนต้องใช้เครื่องช่วยหายใจด้วย"
"อ้าว เค้าป่วยหรือคะ?"
"จอห์นป่วยเป็นมะเร็งสมองน่ะ แต่พวกเราต่างช่วยเหลือจนประคองมาถึงปีที่ห้านี่ก็สุดยอดแล้ว"
"เห้อ น่าเห็นใจจังนะคะ"
"ใช่" เขาแอบเป่าลมออกจากปากเมื่อเธอไม่ได้ซักไซ้ต่อ แอบยืนยันในใจว่าเขาไม่ได้โกหกเธอ ถือว่าเป็นการตอบแบบอ้อมๆเสียมากกว่า ไว้วันหลังจะเล่ารายละเอียดทุกอย่างให้เธอฟังเอง หากเล่าตอนนี้คงไม่พ้นถูกเธอโกรธและไม่คุยด้วย และไอ้แผนเสี่ยงตายที่ใช
