“เธอเป็นคนไทยใช่มั้ย?”
“ค่ะ มาดาม”
“ฉันมีคนรู้จักเป็นคนไทยอยู่หมือนกัน เคยทานอาหารไทยหลายอย่าง และชักอยากจะทานฝีมือเธอแล้วสิ”
“หืม?” เมแกนเอะใจแสดงสีหน้าระแวงแม่ของตนแบบเปิดเผย
“ได้ค่ะมาดาม”
“ดี ทำแกงจืด ต้มยำกุ้ง แล้วก็ผัดไทย ภายในยี่สิบนาทีนะ เพราะฉันไม่ชอบรออะไรนานๆ”
“ที่ภัตตาคารลูกชายยินดีต้อนรับครับ” เขาแทรก เพราะแค่ยี่สิบนาทียังไงก็ไม่ทัน
“ไม่ ก็ฉันจะทานที่นี่ ... ได้มั้ยล่ะรสริน” เธอยืนกรานและเหลือบไปมองรสรินด้วยแววตาที่เชือดเฉือน
“ดะ ได้ค่ะ”
เธอไม่มีทางเลือกอยู่แล้วนี่..
รสรินวิ่งวุ่นในครัวพร้อมมีป้าแอนและโมนาเป็นผู้ช่วย อีกคนคือเบ๊ตตี้ แม้จะทำสีหน้าซังกะตายมือไม้เนิบนาบเช่นเคยแต่ก็ยังดีกว่ายืนอยู่เฉยๆแหละน่า
ระหว่างรอวัตถุดิบที่โทรสั่งด่วนจากเมดดาร์คเธอตั้งหม้อแกงจืดและต้มยำกุ้งจนน้ำเดือดปุด ผ่านไปสิบนาทีวัตถุดิบทั้งหมดมาถึง เธอสั่งราโมนาให้ช่วยแกะกุ้ง ส่วนเธอรีบ
