รสรินนั่งเท้าคางบนโต๊ะใหญ่ในห้องครัว อาจดูเหมือนว่ากำลังฟังการพูดคุยกันสนุกสนานของสามแม่ครัวแต่ใจกำลังเหม่อลอยไม่ได้สนใจสิ่งรอบกาย เวลาผ่านไปไม่ถึงวัน ยังไร้ชีวิตชีวาได้ขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลย ว่าถ้าครบสามวันเธอจะหงอยซึมขนาดไหน
ขณะในใจปวดร้าวลึกๆแต่ยังมีเรื่องเล็กน้อยพอให้ใจชื้นขึ้นมาหน่อย ตรงที่เขายังไม่ลืมเดินกลับมายึดมือถือเธอไปด้วย เพราะหวงสินะ แต่ยังโกรธอยู่ เลยทำปั้นปึ่งใส่เธอแบบนี้ ..รสรินแอบยิ้มมุมปาก
“คุณโรสคะ”
ราโมนาเขย่าแขนเธอหลังจากแค่เรียกแล้วหนึ่งครั้งแต่ยังไม่ได้ยิน
“หืม?”
“มือถือเครื่องใหม่ค่ะ” ราโมนาชี้ไปที่บอดี้การ์ดร่างยักษ์ที่กำลังยืนนิ่งเป็นรูปปั้นอยู่หน้าห้องครัว ในมือมีสมาร์ทโฟนราคาแพงสภาพใหม่เอี่ยมเพิ่งแกะจากกล่อง
เธอรับมือถือกลับมานั่งเชยชมไม่นานก็มีสายเข้า
“ถึงแล้วหรือคะ?”
‘อืม ถึงแล้ว’
เมื่อต่างคนต่างเงียบคุมเชิงกันอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงเอ่ย
“ประชุมเสร
