30
อังคณาดีใจจนอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ เมื่อมองทะเบียนหย่าในมือ เธอเดินกรีดกรายลงมาจากที่ว่าการอำเภอด้วยรอยยิ้มอันแสนสุข ในที่สุดเธอก็ทำสำเร็จ หย่าขาดกับปิติตามสัญญาที่ให้ไว้กับคมน์ ต่อไปนี้เธอนะได้เป็นภรรยาของคมน์ออกนอกหน้าเสียที ไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อย่างที่เคยเป็นมา ต่างกับอีกคนที่เดินลงมาจากที่ว่าการอำเภอด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด แววตามีแต่ความโกรธ ไม่คิดเลยว่าคนที่เขาไว้ใจและรักมากที่สุดจะทำกับเขาเช่นนี้ มีหรือที่เขาจะยอมให้อังคณามาลูบคมได้ง่ายๆ การที่เขายอมหย่าไม่ได้หมายความว่าเลิกรากับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
“อะไรกันอัง อังพูดว่าอะไรนะ?” ปิติเอ่ยถามซ้ำอีกครั้ง หวังว่าคำพูดที่เขาได้ยินเมื่อครู่ มันไม่ใช่เรื่องจริง อังคณาไม่ได้ขอหย่าขาดจากเขา
“อังบอกว่า อังขอหย่าจากท่านค่ะ”
เธอพูดชัดถ้อยชัดคำ ปิติเซไปเล็กน้อย สีหน้าตกตะลึงไม่คาดฝันว่าจะได้ยินคำนี้ มันเกิดอะไรขึ้นนี่ มันเกิดอะไรข
