38
รถยนต์ของประสงค์แล่นผ่านเข้ามาในเขตรั้วบ้านของคมน์ในเวลา 19.15 น. คนที่นั่งอยู่ในรถใจเต้นตุ่มๆ ต่อมๆ หายใจไม่ทั่วท้อง มองหน้ากันเลิ่กลั่ก พอรถแล่นเข้ามาจอดที่หน้าประตูบ้านเท่านั้น ประสงค์อยากจะขับรถออกไปทันที เมื่อเห็นคมน์เดินตรงมาที่รถยนต์ของเขา ใบหน้าของคมน์แข็งกร้าวดุดัน ดวงตาเรืองแสงแห่งความโกรธ มันเจิดจ้าและร้อนแรงจนคนที่นั่งอยู่ในรถ ไม่กล้าก้าวลงไปจากรถเลย
“ลงมานี่” คมน์เปิดประตูรถฝั่งที่รุจิเรศนั่ง ก่อนที่มือหนาจะกำรอบข้อมือเล็ก กระชากร่างเล็กที่เบาเหมือนปุยนุ่นลงมาจากรถทันที
“วิชิตกับศักดิ์ ลากไอ้หน้าอ่อนลงมา แล้วพามันไปไว้ที่ห้องใต้ดิน เดี๋ยวกูจะลงไปจัดการมันเอง”
คมน์สั่งลูกน้องเสียงเย็น ลากร่างเล็กที่ดิ้นขัดขืนให้เข้าไปในบ้าน คำสั่งของคมน์ทำให้คนที่นั่งอยู่ในรถตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หน้าซีดเซียวไร้สีเลือด รุจิเรศก็ตกใจไม่ต่างกับเพื่อนชายเลย ห้องใต้ดิน ห้องนั้นมันน่ากลัวยิ่งนั
