วันนี้บุปผชาติเอาความคืบหน้าของงานมารายงานให้มาร์โคทราบที่บริษัทของเขาตั้งแต่แปดโมงเช้า แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่ได้พูดเข้าประเด็นเรื่องงานสักที เพราะเจ้าของห้องเอาแต่บ่ายเบี่ยงเลี่ยงไปพูดเรื่องอื่น เพื่อยื้อเวลาให้เธออยู่กับเขาให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
กระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงสิบเอ็ดโมงครึ่ง ท่านประธานหนุ่มถึงยอมคุยงานกับเธอได้ นั่งคุยงานกันได้สักพักเขาก็โทรบอกให้เลขาสั่งอาหารสำหรับทานสองคนมาส่งที่ห้อง จนเที่ยงวันงานก็ยังไม่กระเตื้อง บุปผชาติได้แต่นั่งถอนหายใจอย่างปลงๆ คงไม่แคล้วต้องทานข้าวกับเขาสองต่อสองอีกเป็นแน่
พอมีคนนำอาหารมาส่ง สายตาคมของมาร์โคก็ยังจดจ้องที่แบบของรถ ไม่มีวี่แววว่าจะสนใจอาหารที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้าเลยสักนิด ยังคงตั้งหน้าตั้งตาสนในงานจนเกินเหตุ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังทำท่าเหมือนไม่อยากจะเสวนาเรื่องงานกับเธอด้วยซ้ำ แล้วเมื่อไม่กี่วินาทีมานี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับเขาก
