อรุณรุ่งของเช้าวันแรกในการที่จะต้องใช้ชีวิตอยู่ในวังหลวงกำลังเริ่มต้นขึ้น เสี่ยวชิงค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พร้อมกับความรู้สึกเจ็บหนึบ ๆ ที่ริมฝีปากและซอกคอ จึงค่อย ๆ ลุกลงจากเตียงนอนลงไปค้นหากระจกที่ตนนำติดตัวมาด้วยขึ้นมาส่องดูริมฝีปากของตนอย่างช้า ๆ เมื่อส่องดูใบหน้าของตนแล้วทำให้เสี่ยวชิงถึงกับผงะไปด้วยความตกใจเมื่อพบเข้ากับหยดเลือดที่ซึมอยู่บริเวณมุมปาก และตามซอกคอยังมีรอยแดงอยู่เป็นจุดอีกจำนวนมาก
“เกิดอันใดขึ้นกับเรากันแน่นะ เมื่อคืนนี้ทำไมเราถึงได้นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราวอันใดเลย?” เสี่ยวชิงพยายามนึกทบทวนไปยังเรื่องราวต่าง ๆ
ในช่วงกลางดึกที่ผ่านมาแต่ก็พบว่าตนจำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
พลันมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากทางด้านนอก เสี่ยวชิงจึงเดินไปเปิดประตูให้ทันที เมื่อเปิดประตูออกไปแล้วก็พบเข้ากับเสี่ยวโหยวที่กำลังยื่นถาดอาหารให้ตนอยู่ พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“เหตุใดวันนี้เจ้า
