เมื่อองค์ฮ่องเต้จงไท่หยวนได้มีรับสั่งให้ขันทีนำตัวน้องชายของตนอ๋องเจ็ดจงไท่หยางกลับไปยังตำหนักแล้ว จึงตามไปพูดคุยกับน้องชายของตนต่อทันที
ทางด้านเสี่ยวชิงนั้น มีกูกูท่านหนึ่งได้นำทางไปรอเข้าเฝ้าองค์ฮ่องเต้ที่ห้องรับรองในตำหนักอี้เทียนกง
เมื่อองค์ฮ่องเต้เสด็จเข้าไปถึงในตำหนักที่อ๋องเจ็ดจงไท่หยางนอนพักรักษาตัวอยู่ ก็พบว่าอ๋องเจ็ดกำลังยืนเหม่อมองออกไปยังนอกหน้าต่างในทิศทางลานกว้างข้างหอสมุดอยู่ จึงตรัสถามออกไปว่า “น้องเจ็ดเรื่องราวทั้งหมดมีความเป็นมาเช่นใดกันแน่? เหตุใดเจ้าถึงได้ไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับแม่นางน้อยผู้นั้นได้ถึงเพียงนี้?”
“พี่สี่ ข้าคิดว่านางน่าจะเป็นคนในคำทำนายของไต้ซือเมี่ยวซ่านพ่ะย่ะค่ะ” อ๋องเจ็ดจงไท่หยางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“มีคนเข้ามารายงานตัวในวังหลวงตั้งมากมาย เหตุใดเจ้าจึงปักใจคิดว่านางเป็นคนในคำทำนายของไต้ซือเมี่ยวซ่านนักล่ะน้องเจ็ด ข้าว่าเพื่อความแน่ใจเจ้าลอ
