ตอนที่ 9
ฟุบ~
“โอ๊ย!หมดแรง” จินหมี่ทิ้งตัวนั่งบนโซฟาพลางเอ็นหลังพิงกับพนักพิง ใบหน้าน่ารักสดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อสองชั่วโมงก่อน หลังจากร่างกายได้รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปไม่กี่แก้ว แม้ไม่ถึงกับเมามาย แต่ก็พอกรึ่ม ๆ ได้ที่
“อยากกลับยังสาว ๆ” ยูเป็นคนเดียวที่นั่งดื่มชิล ๆ รอรุ่นน้องสาวทั้งสองไปเต้นปลดปล่อยความเครียด ซึ่งก็ดื่มเข้าไปไม่มาก เพราะต้องทำหน้าที่ขับรถพาสองสาวกลับบ้านอย่างปลอดภัย
“ยางม่าย~กลับเนอะจิน” น้ำหนาวที่ดูจะเมามายกว่าใครเพื่อนเอ่ยขึ้นน้ำเสียงค่อนข้างยาน แววตาหวานฉ่ำ เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“อือ” จินหมี่ตอบรับเพื่อนสาวอย่างตามใจ ก่อนจะกลับมานั่งหลังตรง คว้าแก้วน้ำสีอำพันบนโต๊ะกระจกตรงหน้าขึ้นมาจิบเบา ๆ เพราะคอแห้ง
“วันนี้พี่คงได้แบกหวานขึ้นรถอีกแล้วมั้งเนี่ย”
“หวานน~เดินเองได้” คนเมาเด้งตัวนั่งหลังตรง ยกนิ้วเรียวส่ายไปมา แต่ด้วยความเมาทำให้ร่างกายโอนเอ็นไปเล็กน้อย
