ตอนที่ 4 ไข้ขึ้น NC+
1484 คำ
“คุณแม่บ้านครับ ช่วยทำโจ๊กร้อนๆไปให้ไลลาที่ห้องด้วยนะครับ พอดีเธอน่าจะมีไข้ วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียน เดี๋ยวผมจะโทรไปลาอาจารย์ของเธอให้ ผมจะออกไปทำงาน เดี๋ยวจะรีบกลับมา”
“คุณหนูไม่สบายเหรอคะ! ว่าแต่...”
ยังไม่ทันที่จะได้พูดหรือถามอะไรอีก ร่างใหญ่ก็เดินออกจากบ้านไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนคุณแม่บ้านรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างรู้สึกเป็นห่วงคุณหนูของเธอจับใจ เพราะไลลาแทบไม่เคยป่วยแต่ถ้าป่วยทีก็เป็นหนักตลอด
“โธ่ คุณหนูของป้า”
คุณแม่บ้านรีบเดินเข้ามาดู ก่อนจะพบว่าเธอเป็นไข้อย่างที่จาคอปบอกมา เธอรีบกลับลงไปเตรียมอาหารและยามาให้ไลลาทันที
“อย่า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
ทางด้านจาคอปที่มาถึงที่ทำงานเรียบร้อยแล้วนั้นพอเดินออกมาจากลิฟต์ ร่างบางของนิราภารีบถลาเข้าไปเพื่อจะกดจูบลงบนปากหยักของจาคอปเหมือนกับที่เขาทำกับเธอเมื่อวาน แต่กลับถูกปฏิเสธ แถมพูดตักเตือนออกมาอีก นิราภาถึงกับหยุดชะงักอย่างแปลกใจ เพราะเมื่อวานเขาต้องการจนแทบทนไม่ไหว แล้วทำไมวันนี้กลับแตกต่าง เกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ทำไมคะ เมื่อวานคุณยัง...”
“ผมต้องรีบทำงานน่ะ ช่วยเอาเอกสารสำคัญเข้ามาให้ผมดู ด่วนเลยนะ เอามาให้หมด”
สั่งเสร็จเขาก็เดินเข้าไปในห้องทำงานทันที โดยทิ้งให้นิราภาได้แต่มองตามอย่างสงสัย ส่วนจาคอปนั้น เขาคงตอบสนองนิราภาในตอนนี้ไม่ได้ เพราะเอ็นร้อนยังคงไม่หายปวดจากการใช้งานอย่างหนักมาเมื่อคืน เขาต้องพักสักสองสามชั่วโมงมันถึงจะกลับมาใช้งานได้อย่างปกติ
จาคอปรีบเคลียร์งานที่มีเต็มโต๊ะ ก่อนจะขอตัวกลับทันทีที่เซ็นเอกสารแฟ้มสุดท้ายเสร็จ โดยไม่รอแม้กระทั่งบอกเลขาสาวว่าจะกลับเร็ว แต่เขาก็ส่งเป็นข้อความไปบอกแทนเมื่อเร่งรีบเกินกว่าจะเสียเวลารอให้เธอกลับมาจากไปเข้าห้องน้ำ
“อื้มมมมมมมม”
“จุ๊บๆๆๆ จ๊วบๆๆ อื้ม”
ไลลาที่ยังคงนอนหลับใหลอยู่บนเตียง ค่อยๆลืมตาขึ้นมองผู้ที่มาบุกรุก แถมยังแอบขโมยจูบจากเธอไป ก่อนจะพบว่าเป็นพี่ชายสุดหล่อที่ทำให้เธอต้องมานอนซมเพราะพิษไข้อย่างนี้
“จ๊วบ! เป็นยังไงบ้าง ปวดหัวปวดตัวไหม”
จาคอปถอนจูบออกแล้วถามขึ้น พลางมองหน้าคนที่ทำให้เขาเป็นห่วงแทบทำงานไม่ได้อย่างคิดถึง เขาไม่รู้ว่าทำไมเวลาแค่คืนเดียวสามารถทำให้เขาโหยหาเธอได้มากมายขนาดนี้
“ไม่ปวดแล้ว แต่เจ็บตรงนี้...นิดหน่อย...”
ไลลาบอกออกมาตามความเป็นจริงก่อนจะเอื้อมมือลงไปสัมผัสกลางกายสาวเพื่อบอกว่าตรงไหนที่เธอเจ็บ ทำเอาหัวใจแกร่งสั่นไหวทันที
“เจ็บอยู่อีกเหรอ...ขอพี่ดูหน่อยนะ”
จาคอปบอกขึ้นก่อนจะดึงผ้าห่มที่คลุมกายสาวอยู่ออก เผยให้เห็นร่างเล็กเปลือยเปล่าไร้ซึ่งการปกปิด ทำเอาเขาหายใจติดขัดขึ้นมาทันที
ทำไมยั่วเก่งขนาดนี้ ไลลาของพี่
เขาคิดออกมาก่อนจะกลั้นใจปล่อยผ่านมองไปยังกลางกายสาวที่ไลลานั้นอ้าขาออกรอให้เขาสำรวจตามที่เขาพูด
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!ตึกตัก!ตึกตัก!
พอเห็นความเป็นหญิงอวบอูมชมพูสวยของเธอเข้า หัวใจที่เต้นผิดปกติอยู่แล้วกลับรัวเร็วขึ้นเหมือนกลองชุดที่ถูกกระหน่ำตีไม่หยุด เธอไม่ได้สวยสดแค่ภายนอก แต่ภายในนั้นยิ่งสวยจนแทบหาที่ติไม่เจอ
“เป็นยังไงบ้างคะ มันยังบวมช้ำอยู่รึเปล่า”
ก่อนที่เขาจะได้คิดเลยเถิดไปไกล เสียงแหบหวานก็ถามขึ้นเสียก่อน จาคอปรีบดึงสติกลับมา ก่อนจะขยับก้มลงไปมองใกล้ๆ มือใหญ่เอื้อมไปลูบคลำเพื่อตรวจดูว่ามันยังเจ็บอยู่อีกไหม
“อื้ออออ”
แต่เสียงครางหวานที่ไลลาเปล่งออกมาดันทำเอาสติสัมปชัญญะของเขาหมดลง จากแค่ลูบสัมผัสเพื่อตรวจดูนั้นตอนนี้กลับเริ่มกดเน้น นิ้วยาวค่อยๆปัดป่ายไปมาก่อนจะจาบจ้วงเข้าไปในกลีบอวบอย่างย่ามใจ
“น่าจะหายเจ็บแล้ว...อื้มมมม...เด็กดื้อ แค่นี้ก็อยากแล้วเหรอ หืม...อยากเจ็บตัวอีกใช่ไหม...”
เสียงที่เหมือนจะดุแต่แหบพร่า เมื่อตอนนี้ทั้งนิ้วยาวอาบไล้ไปด้วยน้ำหวานใสที่หลั่งไหลออกมาจากร่องรักสาวทั้งๆที่เขาแค่สัมผัสมันเองแท้ๆ
“เด็กหื่น”
“อื้อออ ก็ผู้ใหญ่หื่น อ๊ะ! ก่อน อู้วววว พี่ อื้อ จาคอป อ๊า ไลลา อื้อ ไลลาไม่สบาย อ๊ะ! นะ...”
แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!
ร่างเล็กเริ่มบิดเร้าไปมาเมื่อโดนนิ้วยาวลุกล้ำเข้าไปในกุหลาบสาว ความเจ็บปวดที่คิดว่ายังคงเหลือมลายหายไปหมดเกลี้ยงเมื่อมันกำลังแทนที่ด้วยความสยิวซ่าน จาคอปเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กขาวผ่อง เธอช่างเย้ายวนไปทุกสัดส่วนอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ขนาดแค่เด็กมอปลายยังขนาดนี้ เขาไม่อยากคิดเลยว่าถ้าโตขึ้นไปแล้วจะขนาดไหน พอคิดมาถึงตรงนี้ พลันความหึงหวงที่ไม่เคยมีดันเกิดขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“อื้ออออ เอาออกทำไม ไลลาต้องการ...ต้องการพี่จาคอป เอาอีก...นะคะ”
จาคอปมองสายตาเว้าวอนแกมร้องขอของไลลา เธอช่างเป็นเด็กที่ทำให้เขาตกอยู่ในห้วงเสน่หาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ควรเกิดขึ้น แต่เขากลับไม่คิดจะหักห้ามใจตัวเอง มือใหญ่ค่อยๆเลื่อนขึ้นลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะหยุดไล้วนตรงสะดือขาวอย่างปลุกเร้า เขาอยากให้เธอต้องการเขาให้มากกว่านี้ เขาต้องการปลุกเอาความร้อนเร่าในตัวเด็กสาวออกมาให้ถึงที่สุด
“แต่ไลลาไม่สบายอยู่นะคะ ไหวเหรอ?”
“ไม่...ไลลาไม่เป็นไร หรือพี่จาคอปไม่ต้องการไลลาแล้ว...”
“หึหึหึ เดี๋ยวจะทำให้ดู ว่าพี่ต้องการเราขนาดไหน”
จบคำพูด ขาเรียวก็ถูกจับแยกออกจากกันกว้างพร้อมกับการเข้ามาครอบครองร่องรักสาวด้วยปาก ลิ้นร้อนค่อยๆปาดเลียเชยชิมน้ำหวานใสที่อาบไล้เงาวาวอยู่รอบๆกลีบอวบ ก่อนจะชอนไชเข้ามาในร่องรักสาว ไลลาที่เสียวซ่านจนแทบทำอะไรไม่ถูกได้แต่กอบกำผ้าปูที่นอนจนมันยับยู่ยี่ เมื่อลิ้นร้ายกำลังจะทำให้เธอแทบขาดใจตายเสียให้ได้ จาคอปเฝ้าดูดกินปาดเลียรัวเร็วเหมือนค้นพบแหล่งน้ำหวานที่กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกอิ่มเอม ก่อนจะหยุดลงเมื่อส่งเธอไปแตะขอบสวรรค์เรียบร้อยแล้ว
“หวาน...หวานไปหมด ไลลาของพี่...”
เสียงแหบกระเส่าบอกขึ้น ก่อนจะเลื่อนปากจูบขึ้นไปตามหน้าท้องแบนราบ ลิ้นร้อนระรัวเล่นในทุกที่ที่เขาปัดผ่านก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ปทุมถันคู่โต
“มีใครเคยบอกไหมว่ามันใหญ่...ใหญ่มาก...”
“ไม่...ไม่มีใครเคยเห็น...”
“อ๊า พี่เป็นคนแรกสินะ...”
เขายกหน้าขึ้นจับจ้องมองภูเขาลูกโตตรงหน้าด้วยสายตาหื่นกระหาย โลมเลียแทบทุกตารางนิ้ว ก่อนจะปัดลิ้นสากพัดผ่านไปมาบนยอดอกแข็งขึงชูชัน
“อ๊ะ! อ๊ะ! อย่า อื้อ อย่าแกล้ง...”
มือใหญ่เอื้อมขึ้นมาขยำเล่น เมื่อความใหญ่โตของเธอมันช่างน่าสัมผัส
“ไลลาเป็นของพี่คนเดียวได้ไหม...”
“อื้อออ ไลลา อื้อ ไลลาไม่รู้ ไลลาต้องการ พี่จาคอป ไลลาต้องการ...”
เสียงแห้งผากของไลลาเอ่ยขึ้นแทบจะไม่ได้ยิน จาคอปจึงเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำที่วางอยู่ขึ้นมาดื่มแล้วกดจูบลงบนปากเล็กก่อนจะปลดปล่อยน้ำที่อมเอาไว้ให้เธอได้ดื่มกินจากปากของเขา ไลลาที่ไม่รู้รีบกลืนมันเข้าไปแทบไม่ทันจนมันไหลทะลักล้นไหลออกมาตามมุมปากเรื่อยๆไปยันลำคอระหง ปากร้อนรีบเช็ดทำความสะอาดทันที ก่อนจะกดกลางกายเน้นลึกเสียดไปกับร่องสาว ที่เขากลืนกินยังไงน้ำหวานก็ยังคงหลั่งรินไม่มีทีท่าว่าจะหมด จนตอนนี้มันเยิ้มแฉะเปียกเต็มกางเกงเขาอย่างเสียไม่ได้
- ผู้เขียน
