อนงค์นางมองแฟ้มงานที่ตัวเองทำไว้เรียบร้อยพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะเธอใช้เวลาร่วมสองชั่วโมงกว่าจะเคลียร์งานทั้งหมดลงได้ เพราะเมื่อวานต้องออกไปกับณภัทรทั้งวัน ดวงตาคู่สวยมองไปยังบานเฟี้ยมแบบเก๋ ที่คนเป็นเจ้านายหามากั้นระหว่างส่วนโต๊ะทำงานของเธอกับเขา เว้นไว้เพียงช่องทางเดินเท่านั้น ซึ่งถูกอกถูกใจเธอนักหนาเพราะจะได้มีความเป็นส่วนตัว ไม่ใช่อยู่ในสายตาของอีกฝ่ายตลอดเวลา
“ง่วงชะมัด”
หญิงสาวบ่นกับตัวเองกับความง่วงงุนที่กำลังบังเกิดขึ้นบวกกับอาการปวดศีรษะ จึงหยิบยาแก้ปวดขึ้นมากินและคิดว่าจะฟุบหลับสักแป๊ปเดี๋ยวอาการคงดีขึ้น เมื่อคิดได้ดังนั้นอนงค์นางก็หยิบหมอนใบเล็กวางลงบนโต๊ะ แล้วฟุบหน้าลงไปไม่นานก็ผล็อยหลับทันที
ณภัทรที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ นึกแปลกใจว่าทำไมเลขาฯ เขาดูเงียบๆ ไป เพราะปกติจะต้องมีเสียงคีย์บอร์ดหรือไม่ก็โทรศัพท์ดังให้ได้ยินบ้าง จึงเดินออกมาดูก็เห็นเจ้าตัวฟุบหลับอยู่กับหมอนใบเล็
