เช้าวันจันทร์อนงค์นางตื่นแต่เช้าใส่บาตร เพื่อเป็นสิริมงคลให้กับตัวเองกับการเริ่มงานใหม่เป็นวันแรก หญิงสาวมองรถป้ายแดงตรงหน้าอย่างลังเลใจ
“หนูไหม ขับรถดีๆ นะลูกๆ ” คุณองค์อรเป็นผู้ตัดสินให้ซึ่งไม่รู้ว่าห่วงคนหรือห่วงรถใหม่กันแน่
“แล้วเวลาคุณป้าจะไปไหนมาไหนจะไปยังไงล่ะคะ” คนเป็นหลานสาวอดถามอย่างเป็นห่วงไม่ได้
“ตอนไม่มีรถป้าก็ไปของป้าได้นี่นา หนูไหมไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจ้ะ” ผู้เป็นป้าตอบอย่างอารมณ์ดีที่จู่ๆ ก็ได้รถมาให้หลานสาวใช้ฟรีๆ ทั้งที่ภายในใจก็รู้สึกตะขิดตะขวงไม่น้อย แต่ก็รีบปัดความรู้สึกเหล่านั้นทิ้งไป
“ถ้าอย่างนั้นไหมไปทำงานก่อนนะคะ”
หญิงสาวขับรถมาถึงอาคารที่ตั้งของบริษัทฯ โดยใช้เวลาไม่นานนัก เพราะรีบออกจากบ้านแต่เช้าด้วยกลัวรถจะติด เมื่อเข้ามาในบริษัทฯ ของณธกร บอกจุดประสงค์กับพนักงานประชาสัมพันธ์ที่นั่งหน้าแฉล้มอยู่ที่เคาน์เตอร์
“ดิฉันมาขอพบคุณณธกรค่ะ”
“เชิญค่ะ คุณณธกรรออยู่แล้
