“แพท...ลูกแม่ ลูกอยู่ไหน รู้ไหมว่าแม่คิดถึง” คุณฐาปนีย์ซบหน้าลงกับฝ่ามือสะอื้นไห้ด้วยความคิดถึงบุตรชาย
“คุณแม่ขา” เสียงเรียกเบาๆ ของรสิกาผู้เป็นลูกสาวทำให้ผู้เป็นแม่เงยหน้าขึ้นมองทั้งน้ำตา
“คุณแม่ร้องไห้อีกแล้ว คิดถึงพี่แพทเหรอคะ”
คนเป็นแม่พยักหน้ารับ “ใช่จ้ะ วันนี้วันเกิดพี่แพท แม่คิดถึงพี่เขา”
“เดี๋ยวพี่ป๊อปจะมารับแพรวไปถวายสังฆทานวันเกิดให้พี่แพทที่วัดค่ะ” รสิกาบอกผู้เป็นแม่พร้อมน้ำตาที่คลอหน่วยตทั้งคู่ เธอเองก็คิดถึงผู้เป็นพี่ชายไม่แพ้กัน
“เดี๋ยวแม่ไปด้วยนะลูก แต่จะไปวัดแถวไหนกันเหรอจ๊ะ”
“แถวแม่กลองค่ะ เพราะพี่ป๊อปเคยไปที่นั่นหลายครั้งแล้วกับพี่ดนย์”
“แล้วคุณพ่อไปไหนเหรอลูก แม่มัวแต่คิดถึงเรื่องเก่าๆ หันมาก็หายไปแล้ว”
“เดินไปหาคุณย่าค่ะ แพรวว่าเราชวนทั้งคุณพ่อคุณย่าไปด้วยกันเลยดีไหมคะคุณแม่”
“แม่ก็กำลังคิดอย่างที่แพรวว่าพอดีเลยจ้ะ”
ไม่นานณธกรก็ขับรถคันใหญ่ของเขามายังบ
