Chapter 10
ทางเลิอก (3)
"ความลับที่ฉันซ่อนไว้ ไม่เคยบอกใคร จะอดใจไม่ไหว.....ยิ่งฉันใกล้เธอเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ เมื่อสบสายตา ก็ยิ่งหวั่นไหว มันยากเหลือเกิน จะเก็บ ซ่อนความลับเอาไว้..."
เสียงดีดกีตาร์และร้องเพลงคลอเบาๆ แว่วเข้ามาในโสตประสาทของคนที่นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนเตียงคนไข้ หล่อนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วมองกวาดไปทั่วห้อง...เห็นสามีตนนั่งอยู่บนโซฟาสำหรับญาติที่มาเฝ้าไข้ เสียงเพลงนั้นไม่ได้มาจากที่ไหน แต่มาจากเขาที่ไม่รู้นึกยังไงถึงคว้ากีตาร์มานั่งเล่นพร้อมๆ กับเฝ้าคนเจ็บไปด้วย
ร่างที่พลิกกายนอนตะแคงจนเสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดทำให้มือที่กำลังไล่ไปตามคอร์ดต้องสะดุด...เงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นคนบนเตียงสบตากลับมา
เหมือนมีบางอย่างมากั้นกลางความรู้สึก...ความเงียบมาห่มคลุมเมื่อต่างคนต่างไม่สนิทใจกันเหมือนเคย
ทำไมเขาไม่รีบปราดเข้ามาดูอาการหรือถามไถ่อะไรก็ได้ ทำไมเขาไม่เข้ามากอดแล้วปลอบโยน
