Chapter 10
ทางเลือก (2)
"ขอบคุณมากนะคะพี่แทน"
คำขอบคุณมาพร้อมรอยยิ้มหวาน ตะวันวาดฝืนยิ้มตอบขณะรอให้อีกฝ่ายลงไปจากรถ วันนี้เขาเหนื่อยและปวดหัวเกินกว่าจะพูดอะไรออกมา...ทั้งงานที่รุมเร้าและปัญหาส่วนตัวที่ยังไม่คลี่คลาย
สุรีย์มาศทำทีเป็นอ้อยอิ่งไม่รีบเร่ง ท่ามกลางความมืดสลัวภายในรถที่แอร์แสนเย็นฉ่ำ สองมือของหล่อนควานหยิบข้าวของที่เป็นถุงกระดาษที่แค่ไม่กี่ใบแต่กลับใช้เวลาเอาการ แววตาภายใต้ขนตาปลอมงอนยาวเหลือบมองเจ้าของรถคล้ายอยากคุยกับเขา...แต่...เมื่อเขาเอาแต่นิ่งเงียบหล่อนจึงยอมเปิดประตูลงไปไม่ดันทุรัง เดินไปไขรั้วบ้านที่มีไฟทางช่วยส่องสว่างพอมองเห็นรำไร...เขารอจนหล่อนหายเข้าไปในบ้านจึงหันหัวรถเพื่อเลี้ยวเข้าบ้านของตน
เกือบเที่ยงคืนที่มาถึงบ้าน เขารู้จากเครื่องบอกเวลาหลังจากถอยรถเข้าโรงจอด...ยังไม่ทันจะล็อครถไฟในบ้านก็ส่องสว่าง เขาเดาเอาว่าคงเป็นแม่บ้านที่ยังไม่นอนมารอเปิดให้ และมันก็จริ
