เลขาขยี้รัก

บทที่5 เจอกันอีกครั้ง

-ตอนเช้า-

เสียงคนพูดกันดังเข้ามาในหู ส่งผลให้ใบข้าวต้องลืมตาตื่นอย่างช่วยไม่ได้ พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงนอนคิงไซร์ จำได้ว่าเมื่อคืนมันจบโซฟานะ แล้วทำไมมานอนที่เตียงได้ แต่ช่างมันเถอะ

สายตาหวานกวาดมองรอบหาต้นตอของเสียงคนคุยกัน ก็เห็นร่างสูงของใครบ้างคน กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่นอกระเบียง

ใบข้าวนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนรู้สึกอายไม่น้อย เป็นเพราะน้ำเมาแท้ๆ ที่ทำให้เธอใจกล้า ทำเรื่องแบบนั้นไปจนได้

มีอะไรกับคนแปลกหน้า

อายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว ถ้าเธอสติดีเรื่องพวกนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นแน่

ใบข้าวค่อยๆ พยุงร่างกายที่ปวดร้าวให้ลุกขึ้น หยิบเสื้อมาใส่ในเวลารวดเร็ว กะว่าจะกลับโดยไม่ให้ชายหนุ่มที่อยู่ด้านนอกรู้ตัว ทันทีที่เท้าสัมผัสพื้น ความเจ็บแปลบก็แล่นไปทั่วร่างกาย

“จะไปไหน”

เสียงทรงพลังดังมาจากด้านหลังทำขาเรียวชะงัก หันไปมองร่างสูงแวบหนึ่ง ก่อนจะเดินตรงไปที่ประตู เพื่อออกจากห้อง

“จะกลับนะสิ ถามได้”

ใบข้าวบิดลูกบิดประตูก็ต้องชะงักเมื่อมันไม่เปิด

“ต้องใช้คีย์การ์ด”

เสียงชายหนุ่มลูกครึ่งพูดขึ้น พร้อมกับจุดบุหรี่ขึ้นสูบในห้อง ฉันไม่ค่อยชอบกลิ่นบุหรี่ จึงอยากจะออกจากห้องโดยเร็ว ร่างบางจึงตรงเข้าไปขอคีย์การ์ดกับชายหนุ่ม

“ฉันต้องการให้เธอมาเป็นคู่นอนฉันชั่วคราว”

ขาที่กำลังก้าวเดินหยุดชะงัก เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูด มองชายตรงหน้างงๆ เมื่อกี้เขาว่าไงนะ อยากให้ฉันเป็นคู่นอน?..

เจคอบถูกใจหญิงสาว จะบอกให้ถูกเขาชอบร่างกายของเธอมากกว่า อยากจะได้มาเป็นนางบำเรอชั่วคราว ระหว่างที่เขามาจัดการธุระที่นี้

“เธอกรอกตัวเลขได้ตามเท่าที่เธอต้องการเลย”

หนุ่มลูกครึ่งพูดพร้อมกับตวัดสายตาไปยังเช็คที่เขาเซ็นเรียบร้อยแล้ว เว้นช่องจำนวนไว้ให้หญิงสาวกรอกได้ตามต้องการ เขาพร้อมจ่ายไม่อั้น เพื่อให้หญิงสาวเป็นคู่นอนให้เขา

"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะคุณ"

ใบข้าวมองชายหนุ่มลูกครึ่งอย่างไม่พอใจ ที่เธอยอมมีอะไรกับเขาไม่ใช่เพราะเธอง่าย แต่เธอแค่พลาดเพราะเมา ซึ่งมันจะไม่เกิดขึ้นอีกแน่ และเธอก็ไม่ชอบความคิดของผู้ชายตรงหน้าเป็นอย่างมาก

“ที่ฉันมีอะไรคุณก็แค่พลาด เพราะเมื่อคืนฉันเมา แต่มันก็แค่เมื่อคืน และมันจะไม่เกิดขึ้นอีก"

ใบข้าวพูดชัดถ้อยชัดคำ เพื่อบอกให้อีกฝ่ายรับรู้ และเลิกคิดถึงเรื่องนั้นไปได้เลย

“หึ ตามใจ ฉันไม่ชอบบังคับใครอยู่แล้ว”

ร่างสูงใหญ่พูดอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะโยนคีย์การ์ดให้หญิงสาว

ใบข้าวที่เห็นแบบนั้น ก้มหยิบคีย์การ์ดไปเปิดประตูออกจากห้องทันที ก่อนมายืนหลบมุมตั้งสติสักพักกับผู้ชายที่เธอเพิ่งเสียตัวให้ครั้งแรก ตอนนี้รู้สึกเสียความบริสุทธิ์ที่เสียไปให้ผู้คนนั้นชะมัด หล่อแต่นิสัยแย่ โอ้ย ชีวิตอีข้าว ทำไมต้องเจอแต่ผู้เฮงซวยด้วยเนี่ย

-ที่ทำงาน-

ใบข้าวเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวที่คอนโด ก่อนมาเข้างานในช่วงสาย ถึงเธอจะรู้สึกระบมและไม่สบายไปทั้งตัว แต่ความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงานต้องมาก่อน ด้วยเธอต้องใช้เงินจำนวนมาก และเจ้านายเธอค่อนข้างเจ้าระเบียบ ต้องเป๊ะตลอดเวลา คนเป็นเลขาหน้าห้องอย่างเธอ ต้องเป็นทุกอย่างให้เจ้านายผู้แสนเพอร์เฟ็ค ด้วยค่าจ้างหลักแสนต่อเดือน

ใบข้าวนึกถึงตอนแรกที่เธอเข้ามาทำงานที่นี้ ตอนนั้นเธอไม่คิดว่าเงินเดือนหลักแสนจะมาพร้อมกับการทำงานที่หนักหน่วงแบบนี้ แต่เงินเดือนนี้แหละที่ทำให้ยังอยู่ที่บริษัทแห่งนี้ ถึงจะโดนเจ้านายโขกสับ เจอเรื่องประสาทแดกทุกวันที่มาทำงาน แต่พอนึกถึงเงินเดือนก้อนโต ก็ทำให้มีแรงสู้ทุกครั้ง

“พี่ข้าว นึกว่าวันนี้จะไม่มาทำงานซะแล้ว”

เสียงลมหนาว พนักงานรุ่นน้องที่ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยเลขาอย่างฉัน เอ่ยทักน้ำเสียงสดใส

จริงๆใบข้าวพอจะรู้ว่าลมหนาวไม่ได้อยากมาทำงานที่นี้สักเท่าไหร่ แต่ด้วยความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับท่านประธาน ทำให้ลมหนาวต้องมาทำหน้าที่นี้อย่างจำใจ ด้วยเพราะลมหนาวต้องอยู่ในสายตาของท่านประธานตลอดเวลา

เอาง่ายๆ ก็เด็กของท่านประธานนั้นแหละ แต่ใบข้าวก็ไม่ได้คิดจะก้าวกายหรือเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้เลย

“พอดีพี่ดื่มหนักไปหน่อยนะ”

ลมหนาวพยักหน้าเข้าใจ

“ท่านประธานบอกว่า ถ้าพี่ข้าวมาแล้วให้เข้าไปหาด้วยค่ะ”

“ขอบใจจ้ะ”

ใบข้าวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมวิญญาณเลขาสวมร่าง ในมือถือแท็บเล็ตที่มีตารางงานและรายละเอียดงานอื่นๆในนั้นเข้าไปด้วย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามา”

เมื่อได้รับเสียงอนุญาตทรงพลังจากเจ้าของห้อง ใบข้าวจึงพลักประตูเข้าไป ก็พบว่าท่านประธานอัคนีไม่ได้อยู่คนเดียว แต่เธอไม่ได้สนใจมากนัก ด้วยมันเป็นเรื่องของเจ้านาย สายตาจึงโฟกัสที่เจ้าของห้องเพียงผู้เดียว

“คุณข้าวตารางวันนี้ เลื่อนออกไปทั้งหมดนะ”

ใบข้าวได้ยินถึงกับถอนหายใจในความคิด เพราะวันนี้มีนัดสำคัญที่ท่านประธานต้องไปให้ได้ และทางฝ่ายนั้นก็เรื่องมากสุดๆ แต่เธอก็บ่นไม่ได้ เพราะคำสั่งของท่านประธานคือเด็ดขาด มันเป็นแบบนั้นเสมอ

“ค่ะท่าน”

ฉันพูดก่อนจะหมุนตัวออกจากห้อง ด้วยคิดว่าอีกฝ่ายคงต้องการความเป็นส่วนตัว โดยไม่สนใจจะมองอีกคนที่อยู่ในห้องเลย

หลังออกมาจากห้องทำงานท่านประธาน ใบข้าวก็โทรเลื่อนนัดทั้งหมด จนมาถึงนัดสุดท้าย ที่ทำเอาประสาทเสียไม่น้อย

'กล้าดียังไงมาเลื่อนนัดฉัน! ห๊ะ!’

“ดิฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะคุณพลอย พอดีท่านประธานติ..”

ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!

ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ อีกฝ่ายก็ตัดสายใส่หู ทำฉันมองมือถือและนับหนึ่งถึงร้อยในใจเพื่อระงับอารมณ์

วันนี้เจอแต่คนประสาทแดกแต่เช้าเลยไอ้ข้าว

เมื่อก้มมองนาฬิกาอีกที ก็เห็นว่าถึงเวลาที่ต้องเอาน้ำชากับของว่างเข้าไปให้ท่านประธานแล้ว ใบข้าวจึงจะไปเตรียมของ

“คุณข้าว เข้ามาหาผมหน่อย”

เสียงท่านประธานดังขึ้นจากโทรศัพท์หน้าโต๊ะ ทำให้ขาสวยต้องเปลี่ยนทิศทางไปยังห้องประธานแทน

“ท่านประธานเรียกดิฉัน มีอะไรรึเปล่าคะ?”

สายตาใบข้าวยังคงโฟกัสที่เจ้าของห้องเหมือนเดิม

“ผมต้องการให้คุณไปช่วยงานเพื่อนผมหน่อย พอดีเขามาทำงานที่ไทยไม่ได้พาผู้ช่วยมาด้วย”

คุณอัคนีผ่ายมือไปยังผู้ชายอีกคน ที่นั่งอยู่โซฟาข้างๆกัน ใบข้าวที่หันมองตามมือถึงกับชะงัก แต่ยังดีที่เก็บสีหน้าไว้ได้ ด้วยคนที่นั่งอยู่ในห้องเดียวกันกับท่านประธาน คือผู้ชายที่ฉันเผลอมีอะไรด้วยเมื่อคืน !!

---ツ---