บทที่ 10 เหตุการณ์สุดระทึก

1169 คำ
ขาแกร่งก้าวเข้าประชิดร่างบางจนอีกฝ่ายติดกำแพง ก่อนจัดการล็อคมือทั้งสองข้างของหญิงสาวไขว้หลังไว้ ด้วยมือเพียงข้างเดียว แววตาที่ตื่นตระหนกของร่างบางทำเขาสนุก "คุณเจคอบ! จะทำอะไรคะ?!!" "ฉันขอเตือน อย่าเข้าใกล้ผู้ชายหน้าไหนให้ฉันเห็นอีก ฉันไม่ชอบ" คำพูดเหมือนออกคำสั่งของอีกคน ทำให้ใบข้าวไม่ชอบใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเงียบใส่อีกคน "ทำไมไม่ตอบ" ร่างบางเลือกที่จะหันหน้าหนี ร่างสูงที่เห็นแบบนั้นไม่พอใจ ใช้มืออีกข้างที่ยังว่างจับใบหน้าสวยให้หันกลับมาอย่างเอาแต่ใจ "ฉันถาม" ใบข้าวทำเพียงมองหน้าคนตัวโตนิ่งๆ เหมือนต้องการทำสงครามประสาท อีกฝ่ายที่เห็นแบบนั้นตอนแรกก็ดูไม่พอใจ ก่อนจะเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำในสิ่งที่ใบข้าวคาดไม่ถึง "คุณเจคอบ!!" มือหนาที่จับคางเธอในตอนแรก เปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นกระโปรงทำงานที่เธอใส่มาวันนี้แทน ตอนแรกก็วนเวียนอยู่บริเวณแก้มก้น ก่อนจะแทรกเข้ามาในกระโปรงทำงานเธอ ตรงมายังเพตตี้ตัวจิ๊ว ปราการป้องกันมือหนาจากส่วนสงวน ที่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรเลย นิ้วร้ายลูบไล้เนินสวาทโดยไม่สนใจเพตตี้ตัวจิ๊วหรือเสียงร้องห้ามของหญิงสาวแม้แต่น้อย เขาทั้งเขี่ย-ขยี้ติ่งเสียวจุดอ่อนไหวของร่างบาง ทำเธอเสียวจนเกือบหลุดครางเสียงหวาน ร่างกายบิดเกร็งตามแรงอารมณ์ ที่ถูกมือร้ายกาจปรนเปรอให้ จนอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งลนไฟ ดีที่ได้ขาแกร่งของร่างสูง สอดเข้าหว่างขาหญิงสาวเพื่อรองรับไม่ให้ล้ม "อ๊ะๆ อื้ม~" นิ้วร้ายกด-หยอกล้อ-ติ่งเสียวหญิงสาวเหมือนต้องการลงโทษที่เธอดื้อ ริมปากบางพยายามกลั้นเสียงครางไม่ให้หลุดออกมา แต่นิ้วร้ายพยายามรังแกเธอไม่หยุดพัก จนในหัวเริ่มขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก นอกจากความเสียวกระสันที่เกิดขึ้น "อ๊ะๆ อาห์~" ไม่นานใบข้าวก็ต้องร้องออกมา ร่างกายเกร็งกระตุก ปลดปล่อยน้ำหวานเต็มขากางเกงอีกคนจนแชะ เมื่อนิ้วร้ายส่งเธอถึงฝั่งฝันในเวลาไม่กี่นาที "เสร็จง่ายเหมือนกันนะ" เสียงทุ้มแหบพร่า กระซิบข้างหูใบข้าวที่กำลังหอบหายใจเหนื่อย จนหน้าอกกระเพื่อมตามแรงจังหวะหายใจ จะไม่ให้เธอเสร็จเร็วได้ไง ในเมื่ออีกฝ่ายใช้นิ้วเก่งขนาดนี้ แถมรู้จังหวะเธอดีกว่าตัวเธอเองซะอีก ใบข้าวทำเพียงตวัดสายตามองคนตัวโตอย่างเคืองๆ เมื่อตัวเองได้สติ "นี้มันในลิฟต์นะคุณ" "แล้วไง" "คุณเจคอบ" "ถ้าเธอไม่ฟังคำเตือนของฉัน จะในลิฟต์หรือหน้าลิฟต์ ฉันจับกระแทกแน่ ขวัญญดากร" ร่างสูงเอ่ยเสียงเข้ม พร้อมกับดวงตาสีอำพันที่จ้องมองอย่างคาดโทษ ก่อนปล่อยให้เธอเป็นอิสระ หลังจากที่ใบข้าวเป็นอิสระ ก็หันมาจัดการความเรียบร้อยให้ตัวเอง พร้อมก่นด่าอีกฝ่ายในใจ ทั้งเสียหน้าทั้งอาย นี้ถ้าใครเปิดลิฟต์มาเห็นเข้า จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน .... หลังจากที่เข้าประชุมรอบบ่ายและดูงานที่โรงแรมของวันนั้น ก็มีคนทักเรื่องรอยเปื้อนที่ขากางเกงของท่านประธานเจคอบบ่อยครั้ง แถมเจ้าตัวยังปล่อย ไม่คิดจะเปลี่ยนด้วย จนใบข้าวอยากจะแทรกแผ่นดินหนีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย โดนถามกี่ครั้งก็ชอบมองมาที่เธอตลอด เธอเองก็จนปัญญาเหมือนกัน เพราะเธอพูดให้อีกฝ่ายเปลี่ยนกางเกงแล้ว แถมยังสั่งซื้อชุดทำงานใหม่มาให้ แต่เขาก็ไม่เปลี่ยน ใบข้าวเลยปล่อยเลยตามเลย อย่างน้อยๆก็ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นรอยอะไร และมันก็คงจะแห้งไปเอง จนงานของวันนี้จบลง และเรากำลังขับรถไปพักยังโรงแรมในเครืออีกที่ ที่จะเข้าไปดูงานวันพรุ่งนี้ "จองไว้กี่ห้อง" "สองห้องค่ะ" "ขอดูหน่อย" ฉันที่กำลังขับรถเอือมมือไปหยิบไอแพตส่งให้ร่างสูงด้านหลัง ซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก นอกจากมองเขาผ่านกระจกหลังเป็นระยะ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูดสองสามประโยค ซึ่งใบข้าวก็ไม่ได้สนใจ แต่ที่เธอสนใจตอนนี้คือรถคันสีดำข้างหลัง รู้สึกเหมือนจะขับตามมาสักพักแล้ว ขนาดเธอเบี่ยงซ้ายเพื่อให้อีกฝ่ายไปก่อน รถคันนั้นก็ยังตามไม่เลิก จนเธอต้องเร่งความเร็วเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย "มีอะไร" "มีคนขับรถตามมาค่ะ" ร่างสูงหน้านิ่งเมื่อได้ยินแบบนั้น "เดียวฉันขับเอง" "ค่ะ" ใบข้าวรับคำ เตรียมเข้าข้างทาง เพื่อเปลี่ยนให้ร่างสูงเป็นคนขับ "ไม่ต้องจอด ขับต่อไป เธอย้ายไปนั่งข้างคนขับซะ" ใบข้าวที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก จะให้เธอทำแบบที่ว่านั้นได้ยังไง นี้มันไม่ใช่ในหนังนะ! "ยังไงคะ?!" "มือจับพวงมาลัยไว้!" สถานการณ์ตอนนี้ ไม่สามารถโต้แย้งหรือสงสัยอะไรมาก เพราะร่างสูงท่าทางจริงจังไม่ได้พูดเล่น ทำให้ใบข้าวต้องทำในสิ่งที่ไม่เคยและไม่คิดที่จะทำมาก่อนในชีวิต การเปลี่ยนคนขับเป็นไปอย่างรวดเร็ว ถึงจะทุลักทุเลไปบ้าง แต่ก็สำเร็จไปได้ด้วยดี "รัดเข็มขัด" ใบข้าวทำตามอย่างว่าง่าย ด้วยหัวใจระทึกที่สุดในชีวิต ถึงเธอจะยังไม่ค่อยเข้าใจในสถานการณ์มาก แต่เธอก็ภาวนาให้มันผ่านไปได้ด้วยดี ใบข้าวนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อ เมื่อร่างสูงเอื้อมมือมาเปิดเก๊ะหน้ารถหยิบปืนสีดำออกมา ปลดเซฟตี้ปืนอย่างชำนาญ รถเคลื่อนตัวเร็วขึ้นจนใบข้าวที่นั่งอยู่ต้องจับตัวยืดไว้แน่นด้วยความหวาดเสียว ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนดังขึ้นนอกรถ ทำใบข้าวหลับตาปี๋ ตัวรถก็ฉวัดฉเวียวไปมา ตอนนี้ใบข้าวไม่รับรู้อะไรนอกจากเสียงปืนที่ยิงสวนกันหลายนัด เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ ชีวิตไอ้ข้าว ซวยสุดๆ ก่อนที่รถจะเหยียบเบรกกระทันหัน จนตัวใบข้าวเหวี่ยงไปตามองศาที่รถหมุน เธอร้องกรี้ดออกมาสุดเสียง "กรี้ดดดดดดดดดดดดดด!!!" เมื่อรถหยุดนิ่งไม่มีการเคลื่อนไหว ใบข้าวจึงลืมตาขึ้นมอง ก็เห็นร่างสูงกำลังจะเดินลงรถ "คุณเจคอบ! คุณจะไปไหนคะ?! คุณเจคอบ!!" ร่างสูงไม่ได้สนใจฟังเธอเลย กลับปิดประตูใส่เธอเสียงดัง ก่อนที่เสียงปืนจะดังขึ้นหลายนัด จนใบข้าวต้องยกมือขึ้นปิดหู อย่างตกใจ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม