บำเรอรักคุณอา

“ลินินจะไปหาอาธาม คุณพ่อไปส่งลินินหน่อยนะคะ คุณพ่อขา” สาวน้อยออดอ้อนบิดาลากเสียงยาวน่าสงสาร “ให้อาธามได้มีเวลาส่วนตัวบ้าง แล้วอีกอย่างพรุ่งนี้ลินินมีเรียนไม่ใช่หรือ จะหยุดได้ยังไง” ปราชญ์ยังมือขึ้นยีหัวลูกสาวตัวน้อยที่มักจะมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง แถมยังติดภาคิไนยแจ อาจเป็นเพราะลินินขาดมารดาจึงทำให้สาวน้อยต้องคอยแต่โหยหาความรักความเอาใจใส่จากคนรอบข้าง “อีกไม่ถึงเดือนลินินก็จะจบมอหกแล้ว คุณครูบอกว่าไม่ต้องเข้าเรียนก็ได้ค่ะ ให้อ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน” ลินินยังคงหาข้ออ้างไม่หยุด “งั้นลินินก็อ่านหนังสืออยู่ที่บ้านตามที่คุณครูบอก” ผู้เป็นบิดาแอบรู้ทันจึงรีบพูดสวนขึ้น “ไม่เอา ลินินจะไปหาอาธาม นะคะ คุณพ่อขา ให้ลินินไปเถอะนะคะ สัญญาว่าจะไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่ทำให้อาธามต้องปวดหัว” เด็กเอาแต่ใจทำน้ำเสียงออดอ้อนอู้อี้ เอียงศีรษะพิงซบไหล่บิดาเพื่อขอความเห็นใจ “เรานี่จริงๆเลยนะ เอาไว้พ่อจะโทรถามอาธามดูก่อนก็แล้วกัน” ลินินติดภาคิไนยตั้งแต่ยังเด็กจนโตเป็นสาวถึงป่านนี้ “เย้! คุณพ่อใจดีที่สุดเลย” สาวน้อยรีบร้อนโผตัวเข้าสวมกอดด้วยความดีใจ พร้อมกับกดจมูกหอมแก้มบิดาเสียงดังเสียฟอดใหญ่ นี่ก็เกือบจะสามเดือนแล้วที่เธอไม่ได้เจอะเจอกับคุณอาหนุ่ม หลังจากที่ภาคิไนยกลับไปที่ฟาร์มแสนสุขพร้อมกับแฟนสาวสุดสวยของเขา จากความใกล้ชิดสนิทสนมแปรเปลี่ยนเป็นความต้องการบางอย่าง ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ จนกระทั้งในวันที่คุณอาหนุ่มพาแฟนสาวของเขามาร่วมงานวันเกิดของเธอด้วยเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ก็ทำให้เธอดันพาลโกรธเขาไปหลายวัน แต่ทว่าภาคิไนยก็ยังไม่รู้ตัว **“ช่วงนี้งานที่ไร่ยุ่งมากเลยครับ ผมเกรงว่าลินินมาแล้วจะเบื่อเปล่าๆ ผมเองก็มัวแต่ทำงาน คงไม่มีเวลาอยู่เล่นกับหลานด้วย”** หลังจากที่ปฏิเสธปราชญ์กลับไป ใบหน้าคมคร้ามรกครึ้มเต็มไปด้วยหนวดเคราเรียบนิ่งแสดงถึงความลำบากใจ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆในวัยเยาว์ ได้เติบโตขึ้นจนกลายเป็นสาวสะพรั่ง ส่วนที่ไร่ก็มีแต่คนงานชายวัยกลัดมัน อาจจะไม่เหมาะสำหรับสาวน้อยหน้าตาจิ้มสักเท่าไหร่ แต่ด้วยความเคารพที่มีต่อปราชญ์ ทำให้เขาจำเป็นต้องแอบอ้างเหตุผลที่ฟังขึ้นมากที่สุด ภาคิไนย หนุ่มใหญ่วัย38ปี เจ้าของไร่ภูผาหมอก ที่มีทั้งฟาร์มหมู และผักออแกนิคทุกชนิด ส่วนทางฝั่งของเนินเขาที่มีอากาศถ่ายเททั้งปี ก็จะแยกส่วนออกเป็นต้นกุหลาบหลากสี และไร่ชาอู่หลงตามลำดับ การทำงานที่ต้องตากแดดตากลมในไร่อาจจะทำให้ผิวกายออกสีแทนไปบ้าง แต่ทว่าภาคิไนยก็ยังคงความหล่อเหลาและมีเสน่ห์ ซึ่งในแต่ละวันอาจจะต้องมีการดื่มเหล้าคลายเครียด และเพื่อกระชับความสัมพันธ์กันบ้างตามประสาลูกน้องกับเจ้านาย เหมือนเช่นวันนี้ “จะกลับแล้วเหรอคับนาย” เมื่อเห็นผู้เป็นนายทำท่าจะขยับตัวลุกออกจากวงเหล้าจึงรีบถามขึ้น “ก็เออสิวะ พวกมึงก็อย่าดึกกันให้มากล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นมาตัดกุหลาบแต่เช้า” พูดจบร่างใหญ่ก็รีบเดินกลับไปที่รถจิ๊บที่จอดอยู่ เขารู้ดีว่าถึงแม้ยามค่ำคืนจะดื่มหนักแค่ไหน ลูกน้องของเขาทุกคนก็ยังคงปฏิบัติหน้าที่ได้ดีในวันถัดมา แต่ภาคิไนยก็ยังอดตักเตือนเหมือนเช่นทุกครั้งไม่ได้ ในยามที่มีแอลกอฮอล์ไหลเวียนอยู่ในร่างกายมันทำให้เขารู้สึกรุ่มร้อนพิกล จนต้องรีบต่อสายตาหาคู่ขาประจำให้หล่อนเข้ามาทอดกายปรนเปรอรองรับความดิบเถื่อนจากตัวเขา ใช้เวลาเพียงไม่นานสาวสวยจากไร่ตรงข้ามก็เดินทางมาถึงเรือนไม้สักทองหลังงาม และตรงดิ่งขึ้นไปยังห้องประจำที่หล่อนเองก็รู้ดีว่าภาคิไนยคงนอนรออยู่ในนั้น เพียงแค่นึกถึงเรือนกายชายที่ทรงพลังกับท่อนเอ็นขนาดใหญ่เกินกว่ามาตรฐานชายไทยทั่วไปก็ทำให้น้ำลายสอ ประตูห้องถูกดึงเปิดออกจากคนที่มาเยือน ทำให้คนที่นอนเปลือยกายรออยู่ใต้ผ้าห่มใช้สายตาคมดุจเหยี่ยวมองไปยังหญิงสาวเมื่อเธอเปลื้องผ้าคลุมผืนหนาออกจากกาย รูปร่างอวบอัดในชุดนอนผ้าลูกไม้บางเบาแสนเซ็กซี่ ค่อยๆย่างกรายเข้ามาหาเขา หล่อนมองมาสายตาที่ช่างยั่วเย้าทำเอาหนุ่มเลือดร้อนถึงกับครางฮือด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะรีบใช้มือตลบผ้าห่มที่คลุมกายอยู่ให้พ้นออกไป “โอ้วววว คุณธามขา ใหญ่จังเลยค่ะ” ดวงตาหวานฉ่ำเยิ้มในยามที่เห็นอาวุธลับของเขาที่ตั้งตระตระหง่านอยู่กลางระหว่างสองขาแกร่ง ส่วนหัวของมันบวมเป่งเป็นสีแดงอมม่วงมีน้ำแห่งความปรารถนาเยิ้มออกมาบ่งบอกถึงความต้องการปลดปล่อยอย่างมากล้น “เข้ามาสิ ผมรอให้คุณ...” สายตาที่เจ้าเล่ห์ กับมือใหญ่ที่จับสาวรูดลำกายของตัวเองทำให้หญิงสาวต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ แล้งพูดต่อ “กินมันสักที” “นิตก็อยากกิน...ของคุณจะแย่แล้วค่ะ” พูดจบหล่อนก็พุ่งตัวเข้าหา ไม่รอช้าอ้าปากลงครอบส่วนหัวที่เบ่งบานแล้วดูดอมตวัดลิ้นเลียอย่างตะกละตะกลาม “ซี๊ดดดดส์...โอ้วววว...สุดยอด” ใบหน้าคมคร้ามเงยแหงนสูดปากครางเสียงกระเส่า ส่วนมือจับศีรษะของนิตยาออกแรงกดลงให้เธอได้ใช้อุ้งปากครอบกลืนความเป็นชายเข้าไปจนสุดลำคอ “อึก...อั่ก...อ๊อก!” หล่อนเกือบจะสำลักออกมาด้วยความใหญ่และยาวที่พองคับจนเต็มปาก “อื้ม...อย่างนั้น...ดีมาก” นิตยารู้วานเป็นอย่างดี ใช้มือจับสาวท่อนลำผสมผสานกับจังหวะของปากเล็กที่ขยับขึ้นลง สะโพกสอบกระเด้งเอวสวนขึ้นในยามที่เขาใกล้จะถึงฝั่งฝันรอบแรก แต่แล้วก็ต้องค้างเติ่งเมื่อประตูห้องถูกกระชากเปิดออกจากแขกผู้ที่ไม่ได้รับเชิญ “นี่หรือคะ ที่อาธามบอกว่างานยุ่ง” ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาสาวน้อยถึงกับน้ำตาไหลพราก เธอเดินตามเสียงโอดครวญที่ได้ยินมาจนถึงห้องนี้ ไม่คิดว่าคุณอาหนุ่มจะกำลังมั่วอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอยู่ และที่สำคัญผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่คนรักของเขา คนที่เธอเจอเมื่อตอนต้นปี “ลินิน” ภาคิไนยเปล่งเสียงเบาหวิว ก่อนจะรีบผลักร่างของหญิงสาวตรงหน้าออกไป แล้วดึงผ้าห่มผืนเดิมเข้ามาพันร่างเอาไว้ “เอ่อ คืออา...” “ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ ลินินเข้าใจ ถ้าไม่อยากให้ลินินมาก็บอกกันตรงๆสิคะ ไม่เห็นต้องอ้างเรื่องงานเลย” พูดจบก็หันหลังกลับ ยกมือขึ้นปาดน้ำตา แล้วรีบเดินออกมาจากที่ตรงนั้นด้วยความเสียใจ ทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์แต่มันก็อดไม่ได้ที่ไม่จะรู้สึก “โธ่เว้ย!!!” ร่างใหญ่รีบลุกออกจากเตียงอย่างหัวเสีย เขาไม่รู้ว่าลินินมาที่นี่ได้อย่างไรทั้งที่เขาเองก็บอกปัดไปแล้ว “เดี๋ยวค่ะ เด็กนั่นเป็นใครคะ” นิตยารั้งแขนใหญ่เอาไว้ ก่อนจะเผลอถามด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดและไม่พอใจอยู่ที่ภาคิไนยดูเหมือนจะสนใจเด็กนั่นมากกว่า “ไม่ใช่เรื่องของเธอ เงินอยู่ในลิ้นชัก อยากได้กี่บาทก็หยิบเอาไปได้เลย” เขาปรายสายตามองไปที่โต๊ะด้านข้างหัวเตียง ก่อนจะสะบัดแขนออกจากมือเล็ก แล้วเดินออกไปจากห้อง โดยที่ไม่ลืมคว้าผ้าขนหนูเอามาพันรอบกายท่อนล่างเอาไว้แบบลวกๆ “ไม่ใช่เงินหรอกที่ฉันอยากได้ แต่เป็นคุณต่างหากล่ะภาคิไนย” เธอได้แต่ยืนมองจนร่างใหญ่เดินลับหายไป ด้วยสายตาที่มุ่งมั่น การได้คุณนายของไร่คือสิ่งที่เธอต้องการ ไม่ใช่นางบำเรอแก้ขัดไปวันๆแบบนี้ ลินินเดินออกมาตามทางอย่างไร่จุดหมาย ทั้งโกรธทั้งน้อยใจเขา ทั้งที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้กระทั้งจะคิดเกินเลยกับเขาไปมากกว่าอากับหลาน แสงไฟจาดรถยนต์สาดส่องเข้ามา พร้อมกับเสียงแตรที่ดังขึ้น เธอจึงหันกลับไปมองด้านหลังก่อนจะเป็นว่าเป็นคุณอาหนุ่มที่ขับรถตามมาก็รีบก้าวขาออกตัววิ่งจนสะดุดกับก้อนหินล้มตัวลงบนพื้นถนนลูกรังที่มีหญ้าคลุมอยู่ประปราย “โอ้ย!!!” สาวน้อยร้องเสียงหลง ได้แผลถลอกเจ็บแสบไปทั้งมือและเข่าที่ไถลลงไปกับก้อนกรวดเม็ดเล็กๆ “ไหนมาให้อาดูหน่อย” มือใหญ่แตะลงบนขาเรียวที่โผล่พ้นชายกระโปรงออกมา แต่ทว่าก็กลับโดนสาวน้อยใช้มืออีกข้างปัดออก “ไม่ต้อง” ใบหน้าหวานเปื้อนน้ำตาเชิดขึ้นอย่างถือดี ยิ่งเห็นร่างใหญ่ที่มีเพียงผ้าขนหนูพันกายเอาไว้ก็ทำให้เธอนึกถึงภาพที่เขากับผู้หญิงคนนั้นกำลังระเริงกันอยู่ เธอเองก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วที่จะไม่รู้ว่าทั้งสองคนกำลังทำอะไร “ทำตัวแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ” คุณอาหนุ่มทำเสียงดุ “ก็ใช่สิคะ ลินินไม่ใช้ผู้หญิงคนนั้นนี่” ส่วนสาวน้อยเองก็ยิ่งอยากประชดประชัน “อาไม่อยากคุยกับคนไม่มีเหตุผล” และแล้วก็เป็นเขาเองที่ตัดบท ก่อนจะช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วเดินกลับไปนั่งรถยนต์ที่จอดรออยู่ “ปล่อยนะ! ปล่อยลินิน! อาธาม! ปล่อย!” ต่อให้ลินินดีดดิ้นมากแค่ไหนเขาก็ยังทนกัดฟัน ไม่ใช้ถ้อยคำด่าทอที่รุ่นแรงกับเธอ ทั้งที่เขาเองก็แทบจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่เหมือนกัน สวัสดีค่า หญิงแพรวมาแว้ววว จัดอาธามกับหนูลินิน ให้รีดได้เสพกัน แบบจัดหนัก จัดเต็ม เลยจ้า