เมื่อน้ำฟ้ากลับไป เวทมนต์เดินกลับขึ้นด้านบนห้องนอนตัวเองเพราะรู้ว่าบลูเบลล์ไม่ได้อยู่ข้างล่าง แต่เมื่อถึงหน้าประตู มือหนากลับชะงักไม่กล้าเปิด เสียงร้องไห้ที่แทบขาดใจของร่างบางในห้องทำเอาเวทมนต์ขาแข็ง
“เมื่อเลือกแล้วยอมรับผลให้ได้นะเวทมนต์” เสียงเปลวที่ดังขึ้นด้านหลังทำเอาเจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อยเพราะมัวแต่ตั้งใจฟังเสียงคนในห้องเลยไม่ระวังว่าจะมีใคร
“พ่อมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”
“ตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นบอกว่ารักลูกมั้ง” เปลวพูดติดเล่นแต่ความจริงไม่ใช่ เขากลับมาตั้งแต่ตอนนั้นแต่การ์ดรายงานก่อนเขาจึงไม่เดินเข้าไปในบ้าน เลือกจะดูทุกอย่างผ่านกล้อง
“ผม…”
“สำหรับพ่อกับแม่ ลูกเลือกผิดก็แค่เลือกใหม่ แต่กับบางความสัมพันธ์จะทำแบบนั้นไม่ได้ พ่อไม่ว่าถ้าเวทมนต์จะกลับไปเพราะมันคือเรื่องของหัวใจลูก เลือกเอง ตัดสินใจเอง เรื่องนี้แม่คุยกับน้องแล้ว และน้องก็พร้อมจะไปแค่เอ่ยปาก” เปลวเดินสวนลูกชายไปโดยไม่พูดอะไ
