“มูนจะรักริต้าแบบนี้อีกนานแค่ไหน”
“ก็รักไปเรื่อย ๆ ดีไหม อยากมีตัวเล็ก ออกมาวิ่งแล้ว”
“ไม่เอาอะ เอาไว้ให้มูนรักริต้าน้อยลงก่อน แล้วค่อยมี ริต้าจะได้มัดมูนอยู่กับริต้าแบบนี้”
“แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้ว รีบท้องซะที แล้วเราจะได้แต่งงานกัน”
“มีที่ไหนแบบนี้กัน ต้องท้องก่อนแต่งงั้นเหรอ ไม่เอาอะ มูนเอาเปรียบ นอนดีกว่า”
ทุกครั้งที่ในฝันผมหลับตาลง มันจะจบด้วย
“ขอโทษนะที่รัก ปัง!!!!!!!”
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อไหร่เธอจะปล่อยฉันไปสักทีริต้า ปล่อยฉันไปสักที ผมลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปหาคนตัวเล็ก ที่อยู่อีกห้อง ไม่ได้ฝันร้ายแบบนี้นานแค่ไหนแล้ว ตั้งแต่มีเธอสินะฟ้าใส แต่พอฉันรู้สึกว่าจะรักเธอ ฉันก็ต้องฝันถึงริต้าทุกที ฝันถึงตอนถูกริต้ายิง มันยังไม่เจ็บเท่าฝันถึงตอนที่รักเธอ
“รักฉันรึเปล่าฟ้าใส”
ผมกอดร่างเล็ก ๆ ที่หลับสนิท เธอจะทำกับฉันแบบที่ริต้าทำรึเปล่า หัวใจของฉันมันรับความผิดหวังแบบนี้ไม่ได้
