บึ้ม!!!!!!!!
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ปลุกฉันให้ตื่น แม้มันจะเหนื่อยล้า แต่ความโกลาหลด้านนอกทำเอาฉันต้องรีบออกมานอกห้อง
“แย่แล้วจะป้า เรือนของนาย หม้อไฟระเบิด นายยังอยู่ข้างในนั้น”
“คุณจันทร์ฉาย!!!” ฉันรีบวิ่งไปที่เรือนเล็กทันที เขาไม่ได้อยู่ในห้องทำงานเหรอ ทำไมถึงไม่อยู่ล่ะ!!!
ฉันเข้าไปในบ้านที่เต็มไปด้วยไฟที่ลุกไหม้ จะทำยังไงดี ไฟที่โหมกระหน่ำ แต่ก็ยังไม่มีใครเจอตัวคุณจันทร์ฉายอยู่ดี หัวใจของฉันมันกำลังกลัว แต่ไม่ได้กลัวไฟที่ลุกไหม้ตอนนี้ แต่กลัวคนที่อยู่ข้างในจะเป็นอะไร
ฉันเอาน้ำที่คนในไร่ถือมาดับไฟ ราดลงมาที่ตัวเอง ก่อนจะวิ่งเข้าไปในบ้าน ไฟยังมาไม่ถึงห้องครัว ถ้ามันมาถึงอาจจะช่วยไม่ทัน
“คุณจันทร์ฉายยยยย !!!!! คุณอยู่ไหน ได้ยินฉันตอบกลับมาที”
จะร้องไห้ไม่ได้นะ เก็บน้ำตาเอาไว้
“คุณจันทร์ฉายยยย”
“ยัยเปี๊ยก!!!!” เสียงที่แหบพร่า ของคนที่เดินโซเซแล้วทิ้งตัวใส่ฉัน
“ไม่ๆ คุณต้องไม่เป็นอ
