ตอนที่ 2 คำสั่งพ่อ
1292 คำ
Pipe Part
"หรือถ้ามันหนักหัวนายมาก นายก็ไปตัดมันทิ้งซะ อยู่ไปก็รกโลก!"
ยัยนี่มันกล้าลองดีกับผมใช่มั้ยวะ พอสิ้นเสียงคำพูดของเธอผมก็เดินตรงไปกระชากแข็นของเธอแล้วบีบมันเต็มแรงจนเธอต้องร้องโวยวายออกมา
หมับ!
"โอ้ย!! ไอ้บ้าไปป์ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ!"
"เป็นแค่ลูกติดเมียน้อย....อย่ามาสะเออะปากดีกับฉันให้มันมากนัก จำไว้!"
พลั่ก!
ปึก!
"โอ้ย...!"
พูดจบผมก็ผลักเธอไปเต็มแรงจนแผ่นหลังของเธอไปชนกับบานประตูอย่างจัง สมน้ำหน้าอยากปากเก่งดีนัก หึ
ปัง!!!
แล้วผมก็เข้ามาในห้องนอนของตัวเองก่อนจะปิดประตูกระแทกไปด้วยความโมโห ทุกคนสงสัยใช่มั้ยว่าเมื่อกี้ผมคุยอยู่กับใคร หรือว่ายัยนั่นมันแนะนำตัวเองกับทุกคนแล้ว แต่ช่างเถอะเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังอีกทีว่ายัยคนเมื่อกี้มันเป็นใคร
แต่ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเองก่อน ผมชื่อไปป์ อายุยี่สิบปี ตอนนี้เรียนวิศวะโยธาปีสองอยู่ที่มหาลัยL เมื่อก่อนครอบครัวผมเคยอบอุ่นกว่านี้ มีพ่อแม่ลูกพร้อมหน้าพร้อมตา แต่พอแม่ผมจากไปด้วยโรคหัวใจเมื่อสองปีก่อน เวลาผ่านไปแค่สองเดือนพ่อผมก็พาผู้หญิงคนใหม่มาแทนที่แม่ แล้วทุกคนจะให้ผมคิดว่ายังไงถ้าพวกเขาไม่ได้แอบเป็นชู้กันตอนที่แม่ผมยังมีชีวิตอยู่
อีกอย่างเธอก็ไม่ได้มาคนเดียวนะครับแต่เธอยังพาลูกติดของเธอมาเป็นปลิงเกาะพ่อผมกินอีก แล้วลูกติดที่ว่าก็คือยัยบ้าคนเมื่อกี้นี้แหละ อยู่มหาลัยก็มีข่าวกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ร่านได้แม่มาจริงๆ หึ
ถ้าทุกคนจะถามว่าผมรู้ได้ยังไงนั่นก็เพราะยัยนั่นมันเรียนที่เดียวกับผมไง แต่คนละคณะ อีกอย่างไอ้สีน้ำเพื่อนสนิทผมมันเรียนคณะเดียวกับเธอ ข่าวใครคบใคร ใครมีเรื่องกับใครมันรู้หมดไม่เว้นแม้แต่ข่าวคาวๆของยัยนี่ ผู้หญิงอะไรยิ่งกว่ากะ-หรี่ ให้ฟรีนี่ผมยังคิดแล้วคิดอีกเลยนะครับพูดจริง
ปังปังปังปังปังปัง!!!!
"ไอ้ไปป์.....เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้!"
ปังปังปังปังปังปัง!!!
จู่ๆเสียงเคาะประตูห้องผมก็ดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงผู้เป็นพ่อ นี่ก็อีกคนจะอะไรกันนักกันหนาวะ
ผมเดินตรงไปกระชากประตูให้เปิดออกอย่างแรง
"ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับยัยสองแม่ลูกนั่น ผมไม่ฟัง!"
ผมจ้องหน้าพ่อผมก่อนจะพูดออกไป แต่มีเหรอที่คนเป็นพ่อจะยอม
"แต่แกต้องฟัง แล้วทำตามที่ฉันสั่งไม่งั้นแกอย่ามาเรียกฉันว่าพ่อ!"
"........"
ผมเงียบเพราะไม่รู้จะตอบโต้คนเป็นพ่อไปว่าไง ถึงผมจะเป็นคนแบบนี้แต่ผมก็รักพ่อผมมากนะ
"อีกสองวันฉันกับคุณณีต้องไปคุยงานที่ต่างประเทศ ไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหน แกต้องกลับมานอนที่บ้านหลังนี้ทุกวัน ห้ามทิ้งหนูมีนาให้อยู่คนเดียวเป็นอันขาด เข้าใจที่ฉันพูดมั้ย!"
"ไม่เข้าใจ....!"
ผมตอบคนเป็นพ่อออกไปตามตรง ทำไมยัยนั่นจะอยู่บ้านคนเดียวไม่ได้ อีกอย่างผมก็ไม่อยากจะอยู่ร่วมชายคากับคนแบบนี้สักเท่าไหร่ ถึงจะทนมาได้นานเกือบจะสองปีแล้วก็เหอะ!
"ไอ้ไปป์ฉันสั่งแกก็ต้องทำ ถ้าแกไม่ทำก็ใสหัวออกไปอยู่ที่อื่น!"
นี่ลูกแท้ๆของพ่อนะครับ โอเคได้อยากจะให้กลับมาอยู่เป็นเพื่อนยัยนั่นมากใช่มั้ย เดี๋ยวลูกไปป์คนนี้จะจัดให้สาสมใจเลยคอยดู
"มีแค่นี้ใช่มั้ยที่พ่อจะพูดกับผม!"
"ตกลงแกจะกลับมะ....!"
ปัง!!!
ผมไม่รอให้พ่อพูดจบ ผมก็ปิดประตูใส่หน้าพ่อทันที เห็นทีงานนี้จะมีอะไรสนุกๆให้ผมได้ทำแล้วหละ
.
.
.
อีกด้านนึง~~~~
Meena Part.
ปั๊กปั๊กปั๊กปั๊กปั๊ก
"ไอ้หมาบ้าไปป์.....ฉันเกลียดนาย เกลียดๆๆๆๆ ที่สุดในสามโลกเลย หื้ย!!"
ฉันหยิบหมอนขึ้นมาแล้วใช้กำปั้นทุบลงไปเพื่อระบายอารมณ์โกรธของตัวเอง นี่เจ็บตัวไม่พอยังจะต้องมาเจ็บใจกับไอ้คำพูดที่ว่าฉันเป็นลูกติดเมียน้อยบ้าบอนั่นอีก แม่ฉันไม่ได้เป็นเมียน้อยเว้ย ทุกคนฟังนะคะว่าแม่ฉันไม่ได้เป็นเมียน้อย อีกอย่างจะเป็นเมียน้อยได้ไงในเมื่อคุณลุงมาเจอแม่ฉันหลังจากที่ภรรยาเก่าเขาตายแล้ว
Line~~
ก่อนที่ฉันจะได้โมโหไปมากกว่านี้ เสียงไลน์ฉันก็ดังขึ้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
Line (Anger3)
Wawa : พวกแก
Wawa : วันนี้จารย์งดคลาส
Wawa : ไปดูหนังกัน
Beena : ขี้เกียจ
Beena : จะนอนต่อ!
Wawa : แง่งงงง?
พอเห็นข้อความที่ยัยวาวาส่งมา ฉันก็ลืมไปเลยว่าวันนี้มีเรียนตอนช่วงบ่าย แต่จารย์งดงั้นเหรอดีเหมือนกันฉันก็ขี้เกียจเรียนพอดีเลยวันนี้ งั้นไปดูหนังกับยัยวาวาดีกว่า อยู่บ้านเดี๋ยวก็ได้ปะทะคารมณ์กับไอ้หมาบ้านั่นอีก
Line (Anger 3)
Meena : ฉันไป!
Wawa : รักแกที่สุด?
Meena : เจอกันกี่โมง?
Meena : ห้างเดิมใช่ป่ะ?
Wawa : เที่ยงครึ่งนะแก
Wawa : ห้างเดิมนั่นแหละ
Wawa : ไว้เจอกัน จุ๊ฟๆ?
Meena : จ๊ะ! ?
จบการสนทนา
พอฉันพิมพ์ข้อความตอบกลับไปเสร็จ ฉันก็กดออกจากหน้าไลน์ทันที ก่อนที่จะได้ยินเสียงทุบประตูจากห้องข้างๆ เสียงดังขนาดนี้คงจะเป็นคุณลุงสินะ น่าจะมาคุยกับไอ้หมาบ้านั่นเรื่องที่จะให้เขากลับมานอนบ้านทุกวันในระหว่างที่ท่านกับแม่ของฉันไปต่างประเทศแน่เลย แต่ฉันอยากอยู่บ้านคนเดียว ไม่อยากอยู่กับผู้ชายอย่างเขา แล้วในใจฉันก็ภาวนาขอให้เขาไปนอนที่อื่นอย่างเช่นทุกครั้งที่เขาชอบทำ
สามวันต่อมา~~~ (วันจันทร์)
@สนามบิน 08.00 น.
"ดูแลตัวเองด้วยนะคะคุณแม่ คุณลุง!"
ฉันบอกพวกท่านไป ก่อนที่ท่านทั้งสองจะเดินเข้าไปในห้องผู้โดยสารขาออก คือจะบอกว่าตอนนี้ฉันมาส่งคุณแม่กับคุณลุงขึ้นเครื่องที่สนามบิน เพราะพวกท่านต้องเดินทางไปคุยงานที่ต่างประเทศวันนี้
"จ๊ะ...มีนก็ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ถ้าแม่ถึงที่นุ่นแล้วจะโทรไลน์หานะ!"
"ค่ะ...เดินทางปลอดภัยนะคะ!"
ฉันเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่อย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนที่คุณลุงจะหันไปพูดกับลูกชายเขา
"อย่าลืมที่พ่อสั่งหละเจ้าไปป์....ฝากดูแลหนูมีนาด้วย เข้าใจมั้ย!"
"น้าฝากลูกสาวน้าด้วยนะจ๊ะไปป์!"
แล้วก็เป็นเสียงแม่ของฉันที่พูดออกมาอีกคน คือไม่ต้องฝากหนูให้คนอย่างไอ้หมอนี่ดูแลหรอกค่ะ หนูดูแลตัวเองได้ นี่ก็ได้แต่พูดคนเดียวในใจ ก่อนที่ไอ้หมาบ้าไปป์จะพูดออกมาด้วยประโยคที่ฉันรู้สึกว่ามันแปลกๆ
"เดี๋ยวจะดูแลให้สมใจเลย หึ!"
- ผู้เขียน
