บทที่ 4.3
ข้อแลกเปลี่ยนกับฮูหยินรอง
วันถัดมาพ่อบ้านฟูก็พาชายวัยไล่เลี่ยกันเข้ามาที่เรือนหยกสวรรค์ จูเพ่ยหลินมองชายตรงหน้าที่ดูไร้ราศีไม่สมกับเป็นผู้ดูแลร้านเครื่องประดับของตระกูลจิ้งด้วยความสงสัย
“ท่านเดินทางมาเหนื่อยๆ นั่งลงจิบน้ำชาก่อนสิ”
“ขอบคุณนายหญิง”
จูเพ่ยหลินลอบมองชายตรงหน้าที่มีท่าทางเกร็งเล็กน้อย เมื่อเขาวางถ้วยชาลงนางก็เอ่ยเข้าประเด็นทันที
“ข้าอยากได้ปิ่นปักผมใหม่สักชุด ท่านพอมีปิ่นปักผมแบบใหม่ที่ไม่เหมือนใครให้ข้าดูหรือไม่”
ชายวัยกลางคนได้ยินคำของนายหญิงคนใหม่ก็ถึงกับเหงื่อแตกชุ่ม ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นด้วยใบหน้าซีดเซียว
แม้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่ากิจการเครื่องประดับของตระกูลจิ้งนั้นต้องมีปัญหา แต่ไม่คิดว่าแค่คำของ่ายๆ ของนางก็ทำให้ชายตรงหน้าหวั่นเกรงได้ถึงเพียงนี้
“นายหญิงโปรดอภัย ข้าน้อยไร้ความสามารถตั้งแต่นายช่างไป๋จากไปทางร้านก็ไม่สามารถทำปิ่นปักผมแบบใหม่ที่
