บทที่ 4.3 ข้อแลกเปลี่ยนกับฮูหยินรอง

1859 คำ

บทที่ 4.3 ข้อแลกเปลี่ยนกับฮูหยินรอง วันถัดมาพ่อบ้านฟูก็พาชายวัยไล่เลี่ยกันเข้ามาที่เรือนหยกสวรรค์ จูเพ่ยหลินมองชายตรงหน้าที่ดูไร้ราศีไม่สมกับเป็นผู้ดูแลร้านเครื่องประดับของตระกูลจิ้งด้วยความสงสัย “ท่านเดินทางมาเหนื่อยๆ นั่งลงจิบน้ำชาก่อนสิ” “ขอบคุณนายหญิง” จูเพ่ยหลินลอบมองชายตรงหน้าที่มีท่าทางเกร็งเล็กน้อย เมื่อเขาวางถ้วยชาลงนางก็เอ่ยเข้าประเด็นทันที “ข้าอยากได้ปิ่นปักผมใหม่สักชุด ท่านพอมีปิ่นปักผมแบบใหม่ที่ไม่เหมือนใครให้ข้าดูหรือไม่” ชายวัยกลางคนได้ยินคำของนายหญิงคนใหม่ก็ถึงกับเหงื่อแตกชุ่ม ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นด้วยใบหน้าซีดเซียว แม้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่ากิจการเครื่องประดับของตระกูลจิ้งนั้นต้องมีปัญหา แต่ไม่คิดว่าแค่คำของ่ายๆ ของนางก็ทำให้ชายตรงหน้าหวั่นเกรงได้ถึงเพียงนี้ “นายหญิงโปรดอภัย ข้าน้อยไร้ความสามารถตั้งแต่นายช่างไป๋จากไปทางร้านก็ไม่สามารถทำปิ่นปักผมแบบใหม่ที่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม