เรือนไม้สักหลังงามตั้งตระหง่านอยู่บนไร่เหนือแห่งมวลพฤกษาและพืชพรรณท่ามกลางธรรมชาติที่ใครได้มาเยือนเป็นต้องตกหลุมรัก มิราซึ่งเดินขึ้นเรือนมาพร้อมกับดาวฤกษ์ได้แอบเห็นผู้มาเยือนในวันนี้ แลดูการต้อนรับคงเป็นเป็นแขกพิเศษของผู้เป็นบิดาซึ่งน่าจะเดินทางมาจากอังกฤษ
"มิรา คุณอาให้มาตามไปที่ห้องรับแขกหน่อย" น่านนทีเดินออกจากห้องรับแขกที่มีบุรุษและสตรีผมสีบลอนด์ทองนั่งอยู่และมองออกมายังเธอด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
"พี่น่านคะ นั่นแขกของคุณพ่อหรือคะ" มิราหน้ามุ่ยเพราะยังคงปวดศีรษะและรู้สึกอ่อนเพลีย
"ใช่ แขกของเราด้วยนั่นแหละ เร็วเข้า" มิราพยักหน้ารับอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ ดาวฤกษ์ถือวิสาสะเดินตามมิราไป หากแต่ถูกน่านนทีขวางทางไว้
"ดาวฤกษ์ วันนี้นายกลับไปก่อนเถอะนะ ถือว่าขอร้องในฐานะคนคุ้นเคยกันก็แล้วกัน" น่านนทีแสดงสีหน้าจริงจัง
"ก็ใช่สิ เดี๋ยวนี้พอมีธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้อง อะไรมันก็ดูเป็นความลับไปเสียหม
