บทที่4 เข้าถึงยากมาก
1374 คำ
บทที่4
เข้าถึงยากมาก
มารุตกลับมาถึงบ้านเขาก็ทิ้งตัวลงนอนภาพของเนตรนภายังคงตาตึงอยู่ในใจเขารู้สึกผิดกับเธอจนอยากจะขอโทษแต่กลับไม่มีความกล้าหลงเหลืออยู่เลยขืนเป็นแบบนี้ต่อไปตัวเขาเองนั่นแหละที่จะแย่
"ตารุตทำไมไม่ลงมาทานข้าวลูก" มาลัยเดินขึ้นมาตามลูกชายแล้วลากลูกชายตัวดีลงมาทานข้าวตั้งแต่ลูกชายเลิกกับแฟนสาวก็แทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนวันๆ เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนขนาดญาติพี่น้องมาหายังอ้างว่าขอทำงานขอพักผ่อน
"จริงๆ แล้วผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่แม่ทานก่อนก็ได้นะครับ"
"ไม่ได้แม่มีเรื่องจะคุยด้วย วันนี้แม่เจอหนูแยม"
"แม่ครับเลิกพูดถึงผู้หญิงคนนี้เถอะครับ ถือว่าผมขอร้อง"
มาลัยตักข้าวให้ลูกชายตามด้วยกับข้าวเมนูโปรดครอบครัวของเธอค่อนข้างมีฐานะแม้จะไม่ได้รวยล้นฟ้าเป็นหมื่นล้านพันล้านแต่ก็มีทรัพย์สมบัติทั้งที่ดินอสังหารวมถึงปล่อยเช่าตึกตลาดแผงลอยรายได้ต่อเดือนก็หลักแสน
"ฟังก่อนได้ไหม ลูกจะไม่รับฟังอะไรเลยไม่ได้นะ วันนี้แม่ไปเจอหนูแยมเขาเข้ามาคุยกับแม่แล้วขอโทษกับเรื่องที่เขาทำลงไปเขาขอโอกาสกลับมาเป็นลูกสาวของแม่แต่แม่ก็พูดไปตรงๆ ว่าแม่รักลูกชายแม่มากสิ่งที่แยมทำถือว่าเลวร้ายมากนะ แม่รับไม่ได้ ถ้าลูกชายแม่ไปทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนไหนแม่ก็คงรับไม่ได้เช่นกัน"
ข้าวที่กำลังจะเข้าปากหยุดชะงักทันทีขอก่อนหน้านี้เขาก็ทำความผิดร้ายแรงมาแล้วจากที่อยากทานข้าวให้มันจบๆ ตอนนี้เขาเลยทำได้เพียงเขี่ยข้าวในจานไปมา
"เรื่องราวมันก็ผ่านมา 2 ปีกว่าแล้วเราควรจะลืมๆ มันไปสักทีเถอะนะตารุต เริ่มต้นใหม่กับใครสักคนได้แล้วอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ แม่เองก็อยากอุ้มหลานจะแย่อยู่แล้ว"
"ผมยังไม่คิดเรื่องนั้นครับตอนนี้ขอทำงานไปก่อน"
"เจ้ากายกับแฟนก็เอาการ์ดมาให้จะแต่งงานอยู่ไม่กี่เดือนนี้แต่ลูกชายแม่ยังปิดตัวเองไม่ยอมรับใครเข้ามาในชีวิต แม่จะได้ทันเห็นหน้าหลานก่อนตายไหมเนี่ย"
เขาเองก็ตอบไม่ได้เพราะตอนนี้เขาแทบไม่คิดเรื่องนี้เลยขอใช้ชีวิตทำงานกินเที่ยวไปวันๆ ดีกว่า อดีตที่ผ่านมาเขาทั้งเจ้าชู้หลอกฟันผู้หญิงให้ความหวังและทำลายจนเวรกรรมมันตกมาหาเขาอย่างแสนสาหัส
วันต่อมา
มารุตเดินลงจากรถหรูของเขาก็เจอกับเพื่อนสนิทอย่างครูกายที่กำลังพูดคุยหัวเราะกับเนตรนภาสองขาที่ตั้งใจจะเดินไปหาเพื่อนกับหยุดชะงักแล้วได้แต่ยืนรอจนทั้งสองเลิกคุยกันจึงเดินมาหาเพื่อนที่ยืนหน้านิ่งมองพื้นตอนเนตรนภาเดินผ่าน
"เป็นไงวะมึงสวยจนตะลึงเลยดิ"
"อืม" เขาไม่ปฏิเสธเพราะว่าเธอสวยจริงๆ เขามองข้ามผู้หญิงแบบเธอไปได้ยังไงแต่ถ้าให้เขาเลือกเขาอาจจะชอบเธอคนเดิมมากกว่า
"เมื่อกี้กูคุยกับน้องเนตรเรื่องงานแต่งกู มึงต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ได้นะเว้ยเพราะน้องเนตรเป็นเพื่อนเจ้าสาว"
"กูไปอยู่แล้วล่ะแต่ติดตรงเพื่อนเจ้าสาวนี่แหละที่กูไม่กล้ามองหน้าเขาเลย"
"จงอยู่กับความทุกข์ต่อไปกูพูดได้แค่นี้ กูแกล้งถามแล้วนะว่าเมื่อวานแฟนมารับใช่ไหมน้องเขาตอบว่าใช่ว่ะ"
"จริงดิ...." อาการเจ็บแปลบแล่นเข้ามาอีกครั้งเขาเดินมาดูเด็กๆ เข้าแถวให้ตอนเช้าสายตาก็มองไปยังเนตรนภาที่ยืนคุยกับอาจารย์ท่านอื่นอยู่ใต้ต้นไม้ทำไมยิ่งมองเธอยิ่งสวยยิ่งมีเสน่ห์ผิดกับเขาตอนนี้ที่หม่นหมองทั้งร่างกายและจิตใจ
วันนี้ท่านผอ.เชิญเนตรนภาขึ้นมากล่าวทักทายนักเรียนทุกคนมันแน่นอนอยู่แล้วว่าอาจารย์หนุ่มหลายคนต่างหมายปองเธอ เธอกล่าวทักทายสวัสดีทุกคนพร้อมแนะนำตัวหลังจากสิ้นสุดการแนะนำตัวทุกคนก็ปรบมือให้เธอจนเสียงดังสนั่นแม้แต่มารุตเองก็คือหนึ่งในนั้น
"ครูเนตรครับ" อาจารย์พละเดินมาทักทายก่อนจะแลกช่องทางการติดต่อ ต่อหน้าต่อตาเขา เขาเองก็ไม่ได้อยากจะมองแต่พอเห็นว่าเธอไม่ได้ใช้ facebook เดิมสมองก็รีบจดจำแล้วเดินเลี่ยงมากดค้นหาในโทรศัพท์ของตนเอง
และในที่สุดเขาก็เจอ facebook ของเธอจึงเข้าไปดูนอกจากงานศิลปะและผลงานของเธอ เธอก็จะชอบลงรูปต้นไม้ดอกไม้ที่เธอชอบปลูก เขาอยากจะกดแอดเฟซบุ๊กของเธอแต่ก็กลัวว่าเธอจะบล็อกจึงทำได้แค่กดออกแล้วคอยส่องเธออยู่แบบนั้น ถึงเวลาที่มารุตต้องขึ้นสอนวันนี้เขาเดินมายังตึกวิชาการโดยไม่มองหน้าอดีตคนรักอย่างครูแยมเลยแม้แต่นิดเดียว
"พี่มารุตคะเมื่อวานแยมเจอคุณแม่พี่ด้วยแยมขอโทษคุณแม่พี่ไปแล้ว แล้วเมื่อไหร่พี่จะยกโทษให้แยมคะ"
"คราวหลังอย่ายุ่งกับแม่พี่อีก" เขาตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจจากนั้นก็เดินเข้าห้องที่มีนักเรียนนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ
มารุตเดินเข้ามาในห้องเขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจอเนตรนภายืนอยู่หน้าห้องพูดคุยกับนักเรียนเขาลืมไปเสียสนิทว่าเขากับครูสมคิดเป็นครูที่ปรึกษานักเรียนชั้นม 5 หลังจากครูสมคิดลาออกไปคนที่จะขึ้นมาเป็นครูที่ปรึกษาแทนก็ต้องเป็นเนตรนภา
"สวัสดีค่ะ" เธอยกมือไหว้เขาก่อนจะเดินเลี่ยงให้เขามายืนประจำที่
"สวัสดีครับ"
"นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ"
"สวัสดีค่ะคุณครู"
"สวัสดีครับคุณครู"
"โฮมรูมในวันนี้ทุกคนคงรู้แล้วนะว่ามีครูที่ปรึกษาเพิ่มขึ้นมาอีก1 คน คือคุณครูเนตรนภาหากนักเรียนมีปัญหาอะไรก็สามารถบอกครูเนตรนภาได้เลย"
"ครูเนตรมีแฟนหรือยังครับ" เสียงนักเรียนชายไทยห้องตะโกนถามแต่คนที่อยากรู้จากปากของเธอก็มีเขาอยู่ในนั้นด้วย
"มีแล้วค่ะ^^"
จบ! มารุตไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยเนตรนภาจึงพูดคุยกับนักเรียนเป็นเวลาสิบห้านาทีจนหมดเวลาโฮมรูมนักเรียนทุกคนจึงพากันลงไปเรียนวิชาพละศึกษา เนตรนภาหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาแล้วเดินออกจากห้องไปมารุตจึงรีบเดินตามเธอออกมาแต่ก็ไม่ทัน ถ้าไม่ติดว่าเขามีสอนคงจะตามไปคุยกับเธอให้รู้เรื่อง
"พี่มารุตคะ" ครูแยมเดินเข้ามาทักแต่มารุตรีบเดินเข้าห้องเรียนไม่สนใจอดีตแฟนเก่าแม้แต่มองหน้าเขาก็ไม่มอง
เรื่องการเลิกกันของครูมารุตกับครูแยมนักเรียนทุกคนรู้แต่ก็ไม่มีใครพูดเพราะสาเหตุที่แท้จริงมีเพียงกลุ่มของอัญชลีที่รู้เท่านั้น
"อยากเรียนกับครูเนตรว่ะ โคตรเอ็กส์เลย"
"เออจริง"
"สนุกปากกันพอหรือยัง ครูเนตรเขาเป็นเพื่อนเล่นเธอหรือไงวรพันธ์ อดิศร!"
"ขอโทษครับครู..."
"เปิดหนังสือหน้าที่ 74"
"ครับ..."
มารุตเริ่มสอนนักเรียนจนหมดคาบเรียนเขาก็รีบเดินกลับมายังตึกเก่าจนได้ยินเสียงเพลงบำบัดจิตดังมาจากห้องศิลปะแต่พอมองดูเข้าไปด้านในไม่เห็นมีนักเรียนอยู่เขาจึงถือโอกาสนี้เดินไปหาเธออย่างน้อยจะได้ขอโทษกับเรื่องราวในอดีตที่เขาเคยทำเอาไว้
"ครูมารุตมีธุระอะไรกับเนตรหรือเปล่าคะ"
"เอ่อ.... คือ..."
_________________
สาแก่ใจนัก นี่แค่น้ำจิ้มเดี๋ยวรอน้องเอาคืนหนักๆ เลยค่ะ
ขอสัก20คอมเมนต์เดี๋ยวมาต่อค้าบ
- ผู้เขียน
