บทที่2 การเปลี่ยนแปลง
1335 คำ
บทที่2
การเปลี่ยนแปลง
3ปีผ่านไป
เนตรนภาเดินทางกลับมาจากต่างจังหวัดเพื่อมาทำงานที่โรงเรียนเอกชนที่เธอเคยมาฝึกงานอีกครั้งแม้เธอจะไม่อยากมาแต่ผู้อำนวยการโทรไปเชิญตัวด้วยตนเองคงเป็นเพราะตั้งแต่เรียนจบไปเธอก็ไปสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนต่างจังหวัดจนมีโรงเรียนทั่วประเทศต้องการตัวของเธอ แต่เธอในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปหลังจากเรียนจบเธอก็เข้าคอร์สความงามดูแลตัวเอง ทานอาหารเสริมบำรุงร่างกายที่สำคัญเธอเปลี่ยนลุคจากสาวเฉิ่มกลายเป็นสาวเซ็กซี่แสนสวยจนไม่มีใครจำเธอได้เลย
"ยัยเนตรฉันจำแกไม่ได้จริงๆ แกรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันกำลังจะแต่งงานกับครูกายแล้วฉันเนี่ยดีใจมากในที่สุดก็ปราบเสือได้สักที" มินตราเล่าความหลังให้เนตรนภาฟังกว่าเธอและเขาจะมาถึงจุดนี้ได้เสียน้ำตาไม่รู้กี่ครั้ง เนตรนภาได้แต่ฟังเธอไม่มีความคิดเห็นใดๆ ออกมาเลย "ครูมารุตก็ยังอยู่ที่นี่นะตอนนี้สถานะโสดมากแกไม่ลองไปจีบครูมารุตดูล่ะ"
"ฉันไม่ชอบครูมารุตที่ผ่านมาก็แค่ปลื้มเฉยๆ"
"นั่นสิฉันก็ยังงงอยู่ว่าวันงานวันเกิดแกครูมารุตก็ดูชอบแกมากอาทิตย์ต่อมาเปิดตัวคบกับครูแยมเฉย"
"ช่างเขาเถอะ วันนี้แกไปไหนหรือเปล่าฉันว่าจะไปเดินห้างซื้อของเข้าบ้านหน่อย"
"ฉันต้องไปดูแหวนแต่งงานน่ะสิ แกไปกับฉันไหมล่ะเนตร"
"ไม่ดีกว่าแกไปเถอะ เออมินฉันจะรบกวนอะไรแกหน่อยได้ไหม"
"ได้สิว่ามาเลยเนตร"
"อย่าบอกใครว่าฉันมาที่นี่ ฉันไม่ต้องการให้ใครรู้" โดยเฉพาะคนใจร้ายคนนั้น
หลังจากที่มินตรากลับไปเนตรนภาก็นั่งรถออกมาห้างสรรพสินค้าเธอต้องซื้อของเข้าบ้านอีกหลายอย่างพอผ่านช็อปเครื่องสำอางเธอก็แวะเข้าไปดูลิปสติกที่พึ่งออกใหม่และเลือกสีที่ต้องการใส่ตะกร้า ด้วยความสวยของเธอทำให้พนักงานต่างพากันชื่นชมไม่ว่าจะผิวพรรณเครื่องหน้าและทรงผมเธอสวยไม่ต่างจากดารานี่คงเป็นที่มาของคำว่าสวยให้หมามาเสียดายเล่น
"พี่คะพอดีว่าหนูอยากจะทำสร้อยคอให้กลายเป็นสร้อยข้อเท้าพี่ทำได้ไหมคะ?" เนตรนภาเดินมาถึงร้านขายทองรูปพรรณในห้างพร้อมส่งสร้อยทองคำขาวที่เธอเคยได้มาจากมารุตให้พนักงานที่ร้านได้ดู
"คุณลูกค้าต้องการเปลี่ยนหรือว่าแก้ไขเส้นนี้คะ?"
"เอาเส้นนี้ค่ะเส้นเดิมเลยแต่ช่วยทำเป็นสร้อยข้อเท้าให้หน่อยค่ะ"
"ได้ค่ะรบกวนขออนุญาตวัดขนาดข้อเท้าก่อนนะคะ"
ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอต้องการเมื่อวัดขนาดข้อเท้าเสร็จเธอก็เดินไปซื้อของแล้วกลับมารับสร้อยข้อเท้าที่มีจี้รูปหัวใจเธอไม่ได้ลืมมารุตแต่อย่างใดเพียงแค่ย้ายเขาออกจากหัวใจไปไว้ที่.....
วันต่อมา
เนตรนภาเดินทางมายังโรงเรียนเอกชนเธอรีบเข้าพบผู้อำนวยการทุกคนที่นั่งอยู่ต่างตกตะลึงไม่น่าเชื่อว่าเด็กนักศึกษาเฉิ่มๆ คนนั้นจะเปลี่ยนแฟนตัวเองจนกลายเป็นสาวสวยน่าค้นหาในวันนี้
"น้องเนตรพี่จำแทบไม่ได้เลยค่ะ สวยมากๆ ไปทำอะไรมาบ้างคะเนี่ย" ผู้อำนวยการสาวรีบเข้ามาจับตัวเธอหมุนซ้ายหมุนขวาตอนนี้เธอสวยจริงๆ
"ดูแลตัวเองและออกกำลังกายนิดหน่อยค่ะผอ. ว่าแต่ท่านผอ. สบายดีนะคะ"
"สบายดีจ้า มานี่ก่อนมาพอดีว่าคุณครูศิลปะคนเก่าน่ะย้ายออกไปกะทันหันไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องอะไรคงจะเป็นเรื่องส่วนตัวปุ๊บปั๊บก็มาลาออกแล้วก็หายไปเลยตอนนี้เลยไม่มีครูสอนศิลปะ น้องเนตรอาจจะเหนื่อยในช่วงแรกหน่อยนะจ๊ะ"
"ไม่ต้องห่วงค่ะท่านผอ. เนตรคิดว่าเนตรน่าจะไหวค่ะ^^"
หลังจากที่เธอได้คุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนเสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินมาทักทายอาจารย์ท่านอื่นที่คุ้นเคยกันดีจนถึงห้องของอาจารย์มารุตเธอเลือกที่จะมองข้ามและเดินผ่านไป เธอแจ้งกับผู้อำนวยการไปว่าขออยู่ในห้องศิลปะเพราะต้องการความเป็นส่วนตัวเรื่องชมรมศิลปะที่อาจารย์คนเก่าทำเอาไว้เธอก็จะสานต่อเอง
"คุณครูเนตร!" เสียงลูกศิษย์ของเธอตะโกนมาจากด้านหลังเนตรนภารีบหันไปมองพร้อมรอยยิ้มสดใส เมื่อครั้งก่อนเด็กคนนี้ยังอยู่มัธยมต้นแต่ตอนนี้ใส่ชุดมัธยมปลายดูน่ารักสดใสเหมาะสมกับวัยของเธอ
"อัญชลีจำครูได้ด้วยเหรอ^^"
"จำได้ค่ะเมื่อกี้หนูเจอกับผอ. ผอ.บอกว่าคุณครูเนตรมาแล้ว^^"
"ดีใจจังที่ได้เจอเธออีก ว่าแต่ตอนนี้ทุกคนสบายดีนะ"
"สบายดีค่ะคุณเนตรแล้วห้องของครูเนตรอยู่ที่ไหนคะเดี๋ยวหนูช่วยถือของไปค่ะ"
"ครูขออยู่ห้องศิลปะครูอยากได้ความเป็นส่วนตัวน่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นหนูพาไปค่ะห้องศิลปะอยู่ห้องริมสุดเลย เมื่อก่อนเรานั่งเรียนกันข้างล่างเพราะไม่ค่อยมีใครสนใจวิชานี้แต่ว่าอาจารย์สมคิดท่านขอเปลี่ยนจากห้องภาษาอังกฤษมาเป็นห้องศิลปะ เพื่อความเป็นส่วนตัวส่วนห้องอังกฤษตอนนี้อยู่ตึกใหม่เดี๋ยวครูเนตรก็คงได้ไปที่นั่นค่ะเพราะนักเรียนบางคนไม่ชอบมาเรียนที่ตึกนี้สักเท่าไหร่" น้ำเสียงของอัญชลีแผ่วเบาลงพร้อมส่งสายตาไปยังห้องทำงานของมารุต
"ทำไมเหรออัญชลีทำไมเด็กๆ ถึงไม่อยากมาเรียนที่ตึกนี้ล่ะ"
"เราเข้าห้องกันก่อนค่ะครู" อัญชลีรีบช่วยครูเนตรนภาถือของมาที่ห้องก่อนจะปิดประตูลงกลอนแล้วพากันมานั่งที่โต๊ะทำงาน
"ต้องเป็นความลับขนาดนี้เลยหรือไง" เธอพูดจาขบขันเมื่อเห็นลูกศิษย์ทำสีหน้าไม่สบายใจ
"ต้องเป็นความลับค่ะเพราะเรื่องนี้มีเพียงรุ่นพวกหนูที่รู้เท่านั้น คือแบบนี้ค่ะตอนที่ครูเนตรฝึกงานเสร็จแล้วครูมารุตก็ประกาศตัวคบกับคุณครูแยมทีนี้ทุกอย่างก็เป็นปกตินะคะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสองคนดูรักกันดีจนถึงขั้นเคยพูดเปรยๆ กับพวกรุ่นพี่ถึงเรื่องแต่งงาน แต่ช่วงนั้นมีการประกวดงานศิลปหัตถกรรมไม่ว่าจะเป็นด้านวิชาการแล้วก็วิชาศิลปะปูนปั้น วาดรูป สเกตภาพทำให้ผอ.ต้องจ้างคุณครูมาสอนวิชาศิลปะให้ตรงสายค่ะ"
"อ๋อ.... แต่งงาน"
"ใช่แล้วค่ะแต่ก็ไม่ได้แต่งนะคะเพราะอะไรรู้ไหมคะ"
"อะไรเหรอ"
"วันงานแข่งกิจกรรมศิลปหัตถกรรมคุณครูทุกคนต่างพาเด็กนักเรียนไปแข่งที่โรงเรียนอื่นแต่ครูแยมอยู่เคลียร์งานที่นี่หนูก็อยู่ในวันนั้นค่ะ หนูส่งงานคุณครูแยมเสร็จก็เดินเอาขยะไปทิ้งจนเห็นครูสมคิดเดินขึ้นมาบนตึกแล้วล็อกประตูที่บันได แต่ถังขยะในห้องของคุณครูแยมอยู่กับหนู หนูเลยพยายามเปิดแต่มันล็อกโชคดีที่ครูมารุตมาพอดีครูมารุตจึงไขกุญแจที่มีแค่คณะครูเท่านั้นที่จะมีกุญแจขึ้นตึกได้ หนูเดินคุยกับครูมารุตมาจนถึงห้องของคุณครูแยมปรากฏว่า...."
"ครูตื่นเต้นนะอัญชลี"
"มีเสียงการร่วมเพศดังมาจากห้องของคุณครูแยมแล้วเสียงนั้นก็เป็นเสียงของคุณครูแยมกับครูสมคิดค่ะ"
"อะไรนะ!!!"
_____________________________
ขออนุญาตขำค่าาาา 🤣🤣🤣
นี่แค่น้ำจิ้มค่ะรอน้องเนตรก่อนนนน้าาา
- ผู้เขียน
