ตอนที่ : 7 ทิชา 3
1252 คำ
“สวยมากแคทอย่างกับเจ้าหญิงเลยนะเรา เอาส้นสูงของเจสซี่มาใส่ก่อนนะ ใส่เบอร์เดียวกันอยู่แล้วนี่” คนพูดตรงไปเปิดตู้รองเท้าของเจสซี่ นำรองเท้าสั้นสูงสายไขว้สีทอง ออกมาให้คัทลินสวมใส่
“ลองเดินให้แม่ดูหน่อยลูก มันเดินสะดวกไหม ไม่ใช่ไปเดินลากเท้าให้คนอื่นหัวเราะเอา”
“ได้ค่ะแม่” คัทลินเดินได้อย่างคล่องตัว เหมือนหญิงสาวคุ้นชินกับรองเท้าส้นสูงแบบนี้อยู่แล้ว
“โอเค หายห่วงเลยทีนี้” มาดามไลลานึกโล่งอกทันที ที่ได้เห็นผลงานชิ้นโบแดงตรงหน้า ก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาธีรวิทย์
“สวัสดีค่ะเสี่ยอาร์ท นี่มาดามไลลาเองค่ะ ติดขัดนิดหน่อยค่ะ พอดีเจสซี่ไม่สบาย แต่ว่ามาดามมีเด็กใหม่ใสสะอาด ฝีมือก็เก่งกาจพอ ๆ กับเจสซี่เลยค่ะ เลยว่าจะให้ไปแทนเจสซี่ เสี่ยจะว่าอะไรไหมคะ รับประกันค่ะ คนนี้สวยจริงค่ะ แขกของเสี่ยจะต้องตาค้างแน่นอน ค่ะได้ค่ะ จะพาไปส่งที่ร้านเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” มาดามไลลาจีบปากจีบคอ ตอนพูดเสนอคัทลินให้ธีรวิทย์ฟัง จนท้ายประโยคถึงได้ยกมือทาบอก ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“ค่าสวัสดีค่าเสี่ย” หลังจากวางสายไป มาดามไลลาก็หันมามองคัทลิน ที่ยืนจ้องตัวเองอยู่ก่อนหน้าแล้ว
“โอเค เสี่ยอาร์ทเขาบอกว่าให้สวยจริงนะ อย่าทำให้เขาขายหน้าล่ะ แคทก็อย่าทำให้แม่ขายหน้านะลูก” มาดามไลลาแอบเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย เพราะคัทลินตัวปลอมคนนี้จะเข้าใจงานที่ทำไหม ยังไม่ได้ให้ลองงานอื่นมาก่อนเสียด้วยสิ
“แคทจะพยายามค่ะแม่”
“แผลที่หัวไม่เจ็บแล้วใช่ไหม”
“ไม่เจ็บแล้วค่ะ”
“งั้นเราไปกันเถอะ”
ณ โรงแรมชื่อดังบนเกาะท่องเที่ยวที่ใหญ่ที่สุดของที่นี่ ชายหนุ่มในวัยสามสิบสี่ปี เจ้าของธุรกิจนำเที่ยวชื่อดัง กำลังดึงเนกไทออกจากคอด้วยสีหน้าเฉยเมย ท่าทางของเขาดูเหน็ดเหนื่อยกับงานเป็นอย่างมาก เพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมา เขาต้องมาจัดการกับปัญหาที่รุมเร้าอยู่ อีกทั้งยังต้องตัดสินใจเข้าร่วมลงทุน กับนักธุรกิจใหญ่ในพื้นที่อีกด้วย
“คุณปารเมศครับ ช่วงค่ำคุณธีรวิทย์ขอเลี้ยงขอบคุณเรื่องงานวันนี้ด้วยนะครับ” ทินกรเลขาส่วนตัวของปารเมศย้ำงานรอบค่ำกับเจ้านาย
“ถ้าผมไม่ไปจะเป็นไรไหมคุณทินกร”
“เกรงว่าจะไม่เหมาะนะครับ เซ็นสัญญาร่วมงานกันไปแล้ว ต้องทำงานด้วยอีกนาน ผูกมิตรดีกว่าศัตรูนะครับ” คำแนะนำของเลขา ทำให้ปารเมศเหยียดปากยิ้มเล็กน้อย
“งั้นคุณก็ไปแทนผมสิ”
“คุณปารเมศครับ ถ้าทำได้ผมคงไปแล้ว แต่นี่เขาระบุชื่อเชิญคุณปารเมศเลยนะครับ”
“ก็ได้ ๆ คุณไปเตรียมชุดให้ผมหน่อยนะ เขายังไม่เอาขึ้นมาให้เลย ในตู้เหลือแต่ชุดลำลองแล้ว”
“ชุดลำลองก็คงไม่เป็นไรมั้งครับ”
“ทำไมล่ะ มันเป็นงานเลี้ยงแบบไหนเหรอ”
“เห็นว่าสบาย ๆ ไปนั่งดื่มให้ผ่อนคลายแค่นั้นเอง” ตามประสาผู้ชาย แค่มองตากันก็เข้าใจได้ไม่อยาก
“หึ ก็ได้ลำลองก็ลำลอง” ปารเมศส่ายหน้าเบา ๆ ปกติแล้วงานเลี้ยงแบบนี้ เขามักจะขอตัวกลับก่อน หรือบางครั้งก็ส่งต่อให้ทินกรไป เพื่อรักษาหน้าของคู่ค้า หนนี้คงเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ อีกทั้งทินกรก็เหนื่อยมามากแล้ว เขาเลยไม่อยากรบกวนเวลาพักของอีกฝ่าย
“คุณพักผ่อนไปเถอะนะคุณทินกร ไม่ต้องตามผมไปหรอก ตาคุณจะปิดอยู่แล้วเห็นไหม”
“ขอบคุณครับคุณปารเมศ ผมคงต้องนอนจริง ๆ นั่นแหละครับ ตอนนี้คือหาวไปหลายรอบแล้วด้วย”
“ไปครับ ไปนอนได้แล้ว ผมจัดการเรื่องนี้เองได้”
“ครับ ๆ” ทินกรยิ้มอย่างขอบคุณ เขาเปิดประตูเข้าห้องนอนของตนเอง ทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหลับสนิทไปอย่างง่ายดาย
ณ คลับจุดนัดหมายธีรวิทย์ถึงกับตาค้าง หลังได้ยลโฉมของคัทลินเต็มสองตาของเขา มีปรายตาไปค้อนมาดามไลลาเล็กน้อย ทั้งที่ข้างตัวก็มีสาวสวยนางหนึ่งยืนคล้องแขนอยู่ คาดว่าจะเป็นกิ๊กเด็กที่กำลังหาค่าเทอมอยู่ ตามที่คนเขาเล่าลือกัน
“ทำไมคนนี้ผมถึงไม่เคยได้เลยล่ะมาดาม”
“แคทเพิ่งมาใหม่ค่ะเสี่ย เอาไว้วันไหนที่เสี่ยต้องการ สามารถเรียกใช้ได้ตลอดเวลาเลยค่ะ” มาดามไลลาออดอ้อนราวเป็นสาวรุ่นแรกแย้ม แถมชุดที่ใส่ก็เว้าหน้า ยิ่งกว่าเด็กในสังกัดอย่างคัทลินเสียอีก
“แต่ว่าแคทคัทลินนี่ชื่อคุ้น ๆ นะผมว่า”
“เด็กหลายคนก็ชื่อซ้ำ ๆ กันนั่นแหละค่ะ พอแต่งหน้าแต่งตาออกมาแล้วก็เหมือน ๆ กันไปหมด” มาดามไลลารีบแก้ต่าง เพราะคัทลินหันมามองเหมือนคนกำลังสงสัยอยู่
“เอ่อเสี่ยคะ คนนี้น่ะค่าขนมไม่เหมือนคนอื่นนะคะ” มาดามไลลารีบเข้าประเด็นหลัก
“หือ ไม่เหมือนคนอื่นอย่างนั้นเหรอมาดาม” ธีรวิทย์เลิกคิ้วขึ้นสูง หันไปมองสำรวจรูปร่างของคัทลินอย่างหยาบโลน ซึ่งหญิงสาวก็รู้สึกไม่ชอบใจในท่าทางของเขาเลย แต่ก็ต้องเก็บเงียบเอาไว้ ไม่อยากเป็นคนสร้างปัญหาให้มาดามไลลา
“ใช่ค่ะเสี่ย คนนี้ค่อนข้างพิเศษค่ะ”
“ก็ต้องดูว่าพิเศษอย่างที่มาดามพูดจริงไหม ทำงานดีสมกับค่าขนมหรือเปล่า เอาเป็นว่าถ้าแขกของผมถูกใจ ผมจ่ายให้สูงสุดเพดานของมาดามเลยก็ได้นะ”
“จริงเหรอคะเสี่ย” มาดามไลลาตาโตขึ้นอย่างดีใจ เพราะรู้ว่าเพดานของตนเองนั้นค่อนข้างสูงลิบเลยล่ะ
“ผมจะล้อเล่นทำไมล่ะครับ”
“ได้ค่ะ ๆ แคทตั้งใจทำงานนะลูก แม่คงต้องกลับก่อนนะ เสี่ยก็ช่วยเอ็นดูแคทด้วยนะคะ เพิ่งออกงานใหญ่ครั้งแรกค่ะ” มาดามไลลาเข้าไปลูบต้นแขนคัทลินเบา ๆ ก่อนจะหันมาฝากตัวหญิงสาวไว้กับธีรวิทย์
หลังจากมาดามไลลากลับไปแล้ว คัทลินรู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมาทันที เดินตามหลังธีรวิทย์กับผู้หญิงอีกคน เข้าไปภายในห้องพิเศษของทางคลับ
“สาว ๆ นั่งรออยู่ในนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวเสี่ยไปดูคุณปารเมศก่อนว่ามาถึงหรือยัง”
“ค่าเสี่ย” สาวน้อยคนสวยขานตอบเสียงหวาน ต่างจากคัทลินที่ได้แต่ทำตาแป๋ว มองคนโน้นทีคนนี้ที
“ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยสิเธอ ตื่นแขกหรือยังไงกัน”
“คือแคทเพิ่งทำครั้งแรกน่ะ เลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไง”
“อย่ามาสตอ เด็กมาดามไลลาไม่มีหรอกทำครั้งแรก คงไม่เคยเข้าสังคมชั้นสูงกับเขาล่ะสิ ถึงเด๋อด๋าแบบนี้” คิตตี้ประเมินอีกฝ่ายค่อนข้างต่ำกว่าตัวเอง
“ก็ทำนองนั้นแหละ” คัทลินไม่อยากแก้ตัว เพราะเธอรู้สึกตื่นสถานที่จริง ๆ
“งั้นก็ดูคิตตี้เป็นตัวอย่างแล้วกัน คิตตี้ทำยังไงก็ทำตามเอานะ” คิตตี้บอกแล้วก็ยกเท้าขึ้นไขว่ห้าง จัดเสื้อตัวเองให้แหวกอกกว้าง ๆ จัดผมให้เข้าที่เข้าทาง
- ผู้เขียน
