37
รถยนต์ของธัชธรรม์เลี้ยวอ้อมน้ำพุมาจอดหน้าประตูบ้าน และเมื่อจอดสนิทภัทรียาก็เปิดประตูรถแล้วก้าวลงมาเป็นคนแรก ตามด้วยร่างของเจ้าของรถ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในบ้าน
“ทำงามหน้าเหลือเกินนะ ถึงขั้นต้องขึ้นโรงพักเลย ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ฉันให้หล่อนไปเก็บเงินค่าเช่าแผง ไม่ได้ให้ไปมีเรื่องกับพวกนั้นนะ” ลักขณาไม่ถามไถ่ไล่เรียงเรื่องราว นางเห็นหน้าภัทรียาก็ว่าทันที แล้วยังมองด้วยสายตาจงเกลียดจงชัง
“ปรางขอตัวก่อนนะคะ”
ภัทรียาทั้งเหนื่อยกายและเหนื่อยใจ เธอไม่มีกะจิตกะใจจะโต้เถียงและไม่อยากอธิบายใดๆ ทั้งสิ้น เวลานี้เธออยากให้สายน้ำชโลมกาย ขจัดความรู้สึกที่อยู่ในใจมากกว่า หญิงสาวพูดจบก็เดินเลี่ยงขึ้นชั้นบนทันที
“คุณแม่น่าจะถามปรางมากกว่านะครับว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ใครเป็นคนเริ่มก่อน คุณแม่ไม่น่าพูดอย่างนี้เลยนะครับ” เสียงของธัชธรรม์ดังไล่หลังร่างของภรรยา
เขาคิดว่าภัทรียาไม่สมควรถ
