35
“ก็ไม่รู้ไงว่าจะมีให้เมื่อไหร่ถึงตอบไปแบบนั้น” เจ๊เพียงตอบกวนๆ กระแทกเสียงและทำเสียงดังใส่ “เสริมมาเก็บไม่เห็นถามมากมายอย่างนี้เลย เอาเป็นว่าถ้าฉันมีแล้วจะจ่ายก็แล้วกันนะ”
ภัทรียารู้สึกเฉยๆ กับคำพูดคำจาและท่าทางของเจ๊เพียง อาจเพราะซอยต้นมะขามที่เธออยู่มาตั้งแต่เกิดมีคนประเภทนี้อยู่มาก หญิงสาวจึงไม่สะทกสะท้านเท่าไรนัก และไม่มีความหวาดกลัว
“ของใหม่ป้าก็ไม่จ่าย ของเก่าก็ค้างไว้ ป้าไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือคะ” ภัทรียาย้อน
คนถูกย้อนหยุดโบกพัดในมือ จ้องหน้าสาวรุ่นลูกเขม็ง ก่อนจะตะเบ็งเสียงใส่ “แกว่าฉันหน้าด้านอย่างนั้นเหรอ”
“หนูพูดอย่างนั้นเหรอคะ” เธอแกล้งทำไขสือ “ป้าว่าตัวเองนะคะ หนูไม่ได้ว่าป้าสักคำ”
“แกไม่ต้องมาย้อนยอก คำพูดของแกมันหมายความอย่างนั้น” เจ๊เพียงตะโกนใส่อย่างเดือดดาล ทำให้คนในตลาดเริ่มหันมามอง
เจ๊ส้มแม่ค้าเขียงหมูกับเจ๊ตุ๊กแม่ค้าขายปลาสด สองเพื่อนสนิทของเจ๊เพียง รีบลุกจ
