8
1168 คำ
8
บ่ายวันต่อมา
ภัทรียากับรุ่งราตรีก้าวลงจากรถแท็กซี่ เมื่อทั้งสองมาถึงอาคารสูงสี่สิบเจ็ดชั้นบนถนนสีลม ถนนเศรษฐกิจชื่อดังกลางเมืองหลวง จากนั้นสองสาวเดินเข้าไปในอาคารภาสวัชร์ เพื่อไปพบกับเจ้าของอาคารและผู้ว่าจ้างภัทรียาให้ไปเป็นเมียจัดฉากหรือนัยหนึ่งคือเมียกำมะลอ
“พี่จุ๋ม ฉันตื่นเต้นจังเลย ไม่รู้ว่าคุณอ๋องจะดุและเขี้ยวหรือเปล่า” ภัทรียารู้สึกประหม่าแบบปัจจุบันทันด่วนเมื่อย่างเท้าเข้าไปในลิฟต์ ทั้งที่เธอไม่เคยเกรงกลัวใครหน้าไหนมาก่อน มิหนำซ้ำยังตื่นเต้นที่จะได้เจอเจ้านายจำเป็นอีกด้วย
“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก คุณอ๋องก็เป็นคนเหมือนเรานี่แหละ หิวเป็น ป่วยเป็น ไม่ใช่เทวดาซะหน่อย แค่เขารวยกว่า อยู่ในสังคมที่ดีกว่าเท่านั้นเอง” สำหรับรุ่งราตรี เธอพบเจอคนรวยและมีฐานะมานักต่อนัก จึงรู้สึกว่าการไปพบธัชธรรม์เป็นเรื่องปกติ
“พี่เคยเจอเขาแล้วก็พูดได้สิ ปรางยังไม่เคยเจอนี่นา มันก็ต้องตื่นเต้นเป็นเรื่องธรรมดา”
“พี่ไม่เคยเห็นปรางกลัวใครมาก่อนเลยนะ แล้วทำไมครั้งนี้ถึงกลัวล่ะ” รุ่งราตรีสงสัย
“แหมพี่จุ๋มก็ ปรางก็เป็นปุถุชนนะพี่ มันก็ต้องมีกลัวมีประหม่ากันบ้างสิ” ภัทรียาโต้กลับ
“ไม่ต้องกลัว ทำใจให้สบาย ปรางคิดไปว่าถูกนัดสัมภาษณ์งานก็ได้นะ สูดลมหายใจลึกๆ เข้าไว้เดี๋ยวดีเอง พี่เชื่อว่าปรางต้องทำได้” รุ่งราตรีให้กำลังใจคนที่มาด้วย
“ค่ะพี่จุ๋ม ปรางจะไม่ทำให้พี่จุ๋มผิดหวัง รวมทั้งพ่อด้วย ปรางจะต้องรักษาค่ายมวยของพ่อให้ได้ค่ะ”
“ดีมากปราง พี่เชื่อมือปรางอยู่แล้ว”
การสนทนาของทั้งคู่ยุติลงเมื่อลิฟต์มาหยุดที่ชั้นสี่สิบเจ็ด ซึ่งเป็นชั้นบนสุดของอาคาร สองสาวก้าวออกจากลิฟต์และเดินไปยังห้องทำงานของธัชธรรม์
“ดิฉันชื่อจุ๋มค่ะ นัดคุณอ๋องไว้ค่ะ” รุ่งราตรีบอกเลขาฯ หน้าห้องประธานบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่งของประเทศ
“รอสักครู่นะคะ” เลขาที่มีใบหน้าและน้ำเสียงเป็นมิตร ยกหูโทรศัพท์รายงานผู้เป็นนาย เมื่อได้รับคำตอบจากคนในห้อง เธอจึงลุกขึ้นยืนและพาทั้งคู่ไปส่งถึงในห้อง
ภัทรียาใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นว่าที่นายจ้างละสายตาจากเอกสาร เงยหน้ามองเธอกับรุ่งราตรี ภัทรียาไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนี้จะประสบปัญหาการหาภรรยา เนื่องจากเขาทั้งหล่อ เท่ สง่า และดูขรึมสมหน้าที่การงานเป็นที่สุด เรือนกายดูสมาร์ตแม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ก็ตาม มันทำให้เธอสงสัยว่าที่เขาต้องหาภรรยาจำเป็นมาให้บิดาและมารดาเพราะเขารักเพศเดียวกัน ไม่ชายตาแลมองผู้หญิง มารดาจึงได้ใช้วิธีคลุมถุงชน
เธอรู้สึกเสียดายความหล่อระดับพระเอกยังอายของธัชธรรม์เหลือเกิน แต่อีกใจก็หวังว่าจะไม่ใช่ เขาอาจหวงความโสด ไม่อยากมีภาระและพันธะ อยากจะใช้ชีวิตโสดไปเรื่อยๆ ไม่มีกำหนด
“สวัสดีค่ะคุณอ๋อง” รุ่งราตรีทักทายเจ้าของห้อง
“นั่งสิ จะได้คุยรายละเอียดกัน” ธัชธรรม์เชื้อเชิญแขก ตวัดสายตามองภัทรียา หญิงสาวที่จะมาเป็นเมียจำเป็นของเขา แล้วพิจารณาเธออยู่เงียบๆ
เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดี ไม่จัดว่าสวยสะดุดตาอย่างสาวๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขา ทว่ากลับมีเสน่ห์ดึงดูดใจชวนมอง โดยเฉพาะดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้น มันกระชากใจเขาแปลกๆ พิกล อีกทั้งรูปร่างก็ไม่สมกับที่รุ่งราตรีบอกว่าเป็นนักมวย ภัทรียาดูอ้อนแอ้น แต่ก็ไม่ใช่ว่าหญิงสาวร่างอรชรคนนี้จะเป็นนักมวยไม่ได้
“คุณอ๋องค่ะ ปรางค่ะ ปราง คุณอ๋องจ้ะ” รุ่งราตรีแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกันอย่างเป็นทางการ ภัทรียายกมือไหว้ธัชธรรม์ตามมารยาท ส่วนคนถูกไหว้แค่พยักหน้ารับ
“เธอรู้จากจุ๋มแล้วใช่ไหมว่า ฉันจ้างเธอมาทำอะไร”
ธัชธรรม์เริ่มเรื่อง
“รู้แล้วค่ะ” ภัทรียาตอบ
“แล้วคิดว่าจะทำได้ไหม” เขาถามต่อ
“ปรางขอฟังหน้าที่ที่จะต้องทำก่อนได้ไหมคะว่ามีอะไรบ้าง คุณต้องบอกหน้าที่ของปรางทั้งหมด ปรางถึงจะตอบว่าทำได้หรือไม่ได้” ภัทรียาต้องการรู้ข้อมูลการจ้างงานเพิ่มเติมจากที่รุ่งราตรีบอก แม้ว่าจะเป็นงานง่ายๆ แค่เมียกำมะลอ แต่เธอก็อยากรู้ว่าต้องไปอยู่บ้านเขาหรือไม่ ถ้าอยู่บ้านเขาจะอยู่ห้องไหนอย่างไร
“เธอจะมาเป็นเมียในนามของฉัน ถ้าจะให้สมจริงก็ต้องจดทะเบียนสมรสกัน ตอนแรกฉันคิดว่าจะจดแล้วหย่าในวันนั้นเลย แต่พอคิดแล้วทำอย่างนั้นไม่ได้ แม่ของฉันไม่ธรรมดา ถ้าเผื่อท่านคิดจะตามสืบเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วรู้ว่าเราสองคนหย่ากันแล้ว รับรองแผนพังไม่เป็นท่าแน่ ฉันเลยคิดว่าจะคงสถานะสมรสสักเดือนนึงก่อนแล้วค่อยหย่า เธอก็ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะร่างสัญญาว่าการจดทะเบียนของเราสองคนเป็นเพียงการแสดงละคร ไม่ผูกพันตามกฎหมาย และกำหนดวันหย่าไว้ชัดเจน เพื่อความสบายใจของเราทั้งสองคน”
ธัชธรรม์ชี้แจงเรื่องแรก ซึ่งภัทรียาก็นั่งฟังอย่างตั้งใจ
“หลังจากที่จดทะเบียนกันแล้ว เพื่อความสมจริงอีกเช่นกัน เธอจะต้องย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านฉัน ถ้าฉันบอกคุณพ่อคุณแม่ว่าจะไปอยู่กับเธอที่คอนโดฯ มันจะไม่น่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ ไม่เนียนด้วย เธอคงอยากถามต่อว่าไปอยู่บ้านฉันแล้วจะให้เธออยู่ที่ไหน คำตอบก็คือเธอต้องนอนห้องเดียวกับฉันเพื่อความสมจริง แต่ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะหน้ามืดล่วงเกินเธอ ฉันไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน เราจะต่างคนต่างอยู่ เธอนอนบนเตียง ส่วนฉันนอนโซฟา นี่แหละคือหน้าที่ของเธอ หากรับทำงานนี้”
ธัชธรรม์บอกเพิ่มเติมให้ภัทรียารับรู้ เขาคิดมาตลอดทั้งคืนว่าจะต้องทำทุกอย่างให้สมจริง ไม่เช่นนั้นบุพการีของเขาไม่มีทางเชื่อ โดยเฉพาะคุณหญิงลักขณาที่จะไม่เชื่อการแต่งงานสายฟ้าแลบของเขาครั้งนี้แน่นอน ฉะนั้นต้องสมจริงสมจังเข้าไว้
“แล้วปรางจะต้องสู้รบตบมือกับคุณแม่ของคุณหรือเปล่าคะ พี่จุ๋มบอกปรางว่า คุณแม่ของคุณไม่ธรรมดา ปรางจะได้เตรียมตัวรับมือถูก” ภัทรียาสอบถามเพิ่มเติม
- ผู้เขียน
