54

1407 คำ

54 “พี่ก็คงเหมือนแก้มละมั้ง รู้ทั้งรู้ที่คนของเราสองคนเกาะกิน แต่ก็ยินดีให้เกาะ แก้มว่าจริงไหม” ธัชธรรม์ตวัดสายตามองกรกวีแล้วกระตุกยิ้มขณะพูด ลักษิณารู้นัยคำพูดของพี่ชายดี เธอตั้งใจจะโต้กลับ ทว่ากรกวีที่ทนไม่ได้กับสายตาดูถูกของธัชธรรม์ รีบบอกคนรักให้ไปพ้นจากโต๊ะนี้ “แก้มครับ เราไปที่โต๊ะกันดีกว่านะ พี่อ๋องจะได้ทานข้าว” กรกวีบอกคนรัก และหันมาพูดกับธัชธรรม์ “ผมขอตัวนะครับพี่อ๋อง สวัสดีครับ” ลักษิณาเดินฮึดฮัดไปตามแรงจูงของกรกวีอย่างไม่เต็มใจนัก เพราะอยากเถียงพี่ชายกลับตามประสาคนไม่ยอมรับความจริง “คุณอ๋องไม่น่าพูดแรงกับคุณแก้มเลยค่ะ ปรางไม่อยากเป็นต้นเหตุให้คุณอ๋องกับคุณแก้มทะเลาะกัน ถึงยังไงปรางก็เป็นคนอื่น” ภัทรียาเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบฟังการตอบโต้ของสองพี่น้อง “ไม่แรงหรอก ก่อนหน้านี้ฉันพูดแรงกว่านี้อีก แต่อย่างที่เห็นนั่นแหละ พูดไปก็เท่านั้น แก้มไม่เชื่อใครเลย หลงมันจนโงหัวไม่ขึ้น” ธ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม