52
“ไปกันได้แล้วค่ะ”
ธัชธรรม์เงยหน้ามองร่างสาวที่ยืนอยู่ใกล้จนได้กลิ่นสบู่ มันช่างหอมรัญจวนใจจนเขาเผลอสูดดมเข้าปอดติดๆ กันหลายครั้ง
“หอมจังเลย”
“คะ คุณพูดว่าอะไรนะคะ”
“ฉันบอกว่ากลิ่นสบู่เธอหอมจังเลย” ธัชธรรม์พูดขณะยืนขึ้น เขาก้าวเท้ามาหาภัทรียาที่ยืนนิ่งเป็นหุ่น “กลิ่นตัวก็หอม ไม่รู้ว่าแก้มจะหอมเหมือนกันหรือเปล่า อย่างนี้ต้องพิสูจน์”
จบคำพูด เขาก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มสุกปลั่งของเธออย่างรวดเร็ว คนถูกฉวยโอกาสยืนตัวแข็งทื่อ อ้าปากค้าง ยกมือขึ้นแนบบนแก้มข้างที่ถูกเขาหอม
“หอมจัง หอมกว่ากลิ่นสบู่ซะอีก”
“คุณนี่ฉวยโอกาสอีกแล้วนะ เดี๋ยวต่อยปากแตกดีไหมเนี่ย” ภัทรียาพูดแก้เขิน มองคนในค่ายมวยที่หันมามองเธอเป็นตาเดียว แม้ว่าแต่ละคนจะตกใจกับภาพที่เห็น แต่ก็ยิ้มเช่นกัน เป็นภาพหวานที่พวกเขาไม่คิดว่าจะได้เห็น ทุกสายตาที่มองมาส่งผลให้ดวงหน้าขาวเปื้อนเลือดฝาด ความอายเพิ่มขึ้น
“ให้ต่อยดีๆ ไม่มีหลบด้ว
