“แด๊ดดี้ขา...” เด็กสาวหน้าตาน่ารักวิ่งตัวสั่นดุ๊กดิ๊กมาหาคามินที่นั่งอยู่ตรงโซฟาตัวยาวของห้องนั่งเล่น
ฟอดดดด~
หนูนาหอมแก้มสากของชายหนุ่มฟอดใหญ่อย่างเคยชิน หลังจากที่นั่งอยู่บนตักของเขา
“เรียนเหนื่อยไหมคะคนเก่ง” เด็กสาวส่ายหน้าให้ก่อนโถมเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มอย่างเอาใจ
“แด๊ดดี้จะไปไหนคะ?” หนูนาเอ่ยถามเมื่อเห็นคามินสวมชุดสูทสีเทาดำกับกางเกงสแล็คโทนสีเดียวกันราวกับกำลังจะออกไปข้างนอก
“แด๊ดดี้มีคุยงานกับลูกค้าช่วงดึกค่ะ วันนี้หนูนากินข้าวคนเดียวได้ไหมคะ” เด็กสาวขมวดคิ้วยุ่งอย่างไม่เข้าใจในการทำงานของชายหนุ่มนัก กลางวันมีทำไมถึงไม่คุย ทำไมต้องคุยช่วงกลางคืน
แด๊ดดี้แอบหนีเที่ยวแน่ๆ
คนตัวเล็กเกยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มอย่างจับผิด คามินหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นเด็กสาวที่แสนน่ารักน่าเอ็นดูของเขาแสดงสีหน้าออกมาอย่างนั้น
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ” คามินก้มไปหอมพวงแก้มป่องของคนตัวเล็กที่จงใจพองใส่เขาเวลาไม
