11
1258 คำ
บทที่ 11
เช้าวันใหม่
ตุลฎารีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก เปิดไฟแล้วหยิบอุปกรณ์ล้างหน้า และผ้าขนหนูผืนเล็กเดินออกไปจากห้อง ไม่ถึงสิบนาทีก็กลับมาเปลี่ยนชุดนอนเป็นชุดอยู่บ้านง่าย ๆ แล้วลงไปนั่งรอป้าละม่อมที่ชั้นล่าง ตรงหน้าร้านค้าของนาง
“สวัสดีค่ะป้าม่อม” เธอทักทายเมื่อนางเปิดประตูออกมา
“อกอีแป้นแตก! ป้าตกใจหมดเลยหนูเกล มานั่งทำอะไรตรงนี้”
“มานั่งรอป้านี่แหละค่ะ หนูจะไปช่วยป้าทำงานบ้านค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกหนู” ละม่อมจูงมือหญิงสาวไปส่งที่บันได “ไปนอนต่อเถอะลูก งานไม่ได้หนักหนาอะไรสักหน่อย ป้าทำคนเดียวได้”
“ให้หนูช่วยนะคะป้า ถือว่าแลกกับอาหารเช้า หนูกระดากใจนะคะที่กินของป้าฟรี ๆ โดยไม่ได้ช่วยอะไรป้าเลย”
“คิดมากไปได้ ป้าต้องทำกินทุกวันอยู่แล้ว เพิ่มหนูมาอีกคนไม่ได้ลำบากสักนิด”
“หนูก็ไม่ได้ลำบากอะไรที่ต้องช่วยป้านี่คะ ให้หนูไปช่วยป้านะคะ ป้าจะได้มีเวลาพักผ่อนเพิ่มขึ้นอีกนิดไง” เธอหาเหตุผลมาอ้าง
ละม่อมมองหญิงสาวอย่างนึกเอ็นดู “ก็ได้จ้ะ” แล้วเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์คู่ใจ “ขี่เป็นไหมลูก”
“ไม่เป็นค่ะป้า แต่คงต้องหัดแล้วค่ะ” เพราะคนงานในฟาร์มแห่งนี้ใช้จักรยานกับมอเตอร์ไซค์เป็นหลัก ถ้าให้เดินคงไปทำงานสายแน่ ๆ เพราะมันกว้างใหญ่เหลือเกิน
“เดี๋ยวป้าจะบอกให้เจ้าไกรมันหัดให้”
“ขอบคุณค่ะป้า” ตุลฎาขึ้นซ้อนท้ายป้าละม่อม กอดเอวนางไว้อย่างแนบชิด “อุ่นจังเลยค่ะป้าม่อม”
ละม่อมหัวเราะลั่นด้วยความพึงพอใจเมื่อถูกกอด ค่อย ๆ บิดคันเร่งออกไปด้วยความเร็วเกือบเท่าคลาน…
ตุลฎากับป้าละม่อมมาถึงเรือนพญาของเจ้านายก่อนตีห้าครึ่งเล็กน้อย แล้วเริ่มลงมือช่วยงานป้าละม่อมจนเสร็จเรียบร้อย เธอมองนาฬิกาที่แขวนไว้ตรงผนังห้องครัว มันบอกเวลาอีกห้านาทีหกโมงครึ่ง
“หนูขอกลับก่อนนะคะป้า” กว่าจะเดินไปถึงหอพักที่ไกลคนละฟากกับตรงนี้ กว่าจะได้อาบน้ำอีก ไม่รู้ต้องรอคิวนานแค่ไหน เพราะเป็นห้องน้ำรวม จะนุ่งกระโจมอกอาบรวมกับคนอื่นก็นุ่งไม่เป็นอีก แล้วกว่าจะแต่งตัว กว่าจะกินข้าวอีก วันนี้เป็นวันแรกเธอต้องลองจับเวลาดูก่อน ถ้ามีเวลาเหลือเธอก็จะอยู่ช่วยนางอีกสักหน่อย
“เดี๋ยวป้าโทรเรียกเจ้าไกรให้นะ”
“ไม่ต้องค่ะป้า หนูเดินกลับเอง จะได้ออกกำลังกายด้วย” หญิงสาวรีบร้องห้าม เมื่อเห็นนางหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเสื้อกันหนาว
“มันไกลนะลูก หนาวแล้วก็มืดด้วย”
“ฟ้าเริ่มสางแล้วค่ะ เดินไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวสว่าง”
“งั้นเดินไปทางลัดนะลูก เดินไปทางหลังเรือนเนี่ย เลาะสนามคุณเขื่อนไปหน่อยเดียว แล้วเลี้ยวซ้ายไปตามทาง เดินไปเรื่อย ๆ ก็จะเห็นด้านหลังหอพัก แต่ทางมันไม่มีไฟเหมือนถนนใหญ่นะ ต้องใช้ไฟฉาย”
“หนูจะไปถนนใหญ่นี่แหละค่ะ ทางลัดหนูกลัวหลง หนูไปก่อนนะคะป้า”
“จ้ะ”
ธีรทัศน์ชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูรถ เมื่อเห็นหญิงสาวอนงค์หนึ่งกำลังเดินลงมาจากบันไดบ้านของตน แม่เจ้าโว้ย!.. ช่างดูสวยใสไร้จริตอะไรเช่นนี้ เขาอุทานในใจ เมื่อเห็นเธอได้ถนัดขึ้น
ถึงกับต้องเอามือทาบบนหัวใจที่เต้นรัวเอาไว้ เธอทำให้เขาโมโหจนใจสั่น เธอมันคนร้อยเล่ห์มารยา ทำหน้าตาใสซื่อ แต่จริง ๆ แล้วร่านสิ้นดี คงไปนอนให้น้องชายเขากกมาทั้งคืนละสิ พอใกล้ฟ้าสางจึงรีบกลับ เพราะกลัวคนอื่นจะเห็น
เขาเปิดประตูก้าวลงจากรถเมื่อเธอเดินห่างไปไกล เดินขึ้นเรือนและตั้งใจว่าจะเดินกลับไปที่ห้องนอน แต่ก็ห้ามใจไว้ไม่ไหว ต้องเปลี่ยนทิศไปทางห้องครัวแทน
“ป้า”
“แม่แหก!” ละม่อมสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ “ขอโทษค่ะคุณเขื่อน ป้าไม่เห็นคุณเดินเข้ามาก็เลยตกใจ คุณเขื่อนต้องการอะไรพิเศษไหมคะ” ดูจากสภาพแล้วรู้ทันทีว่าเขาเพิ่งกลับมาจากข้างนอก จึงคิดว่าเขาอาจจะต้องการอาหารพิเศษ ประเภทไข่ลวกหรือมังกรตุ๋น ซึ่งก็คืออวัยวะของจระเข้เพศผู้ตุ๋นกับสมุนไพรหลายชนิด มีสรรพคุณในการช่วยเสริมสร้างสมรรถภาพทางเพศ และคงความเป็นหนุ่มสาว
“เห็นน้องสาวของเพื่อนคุณขันไหม”
“หนูเกลเหรอคะ” เมื่อเห็นเจ้านายพยักหน้ารับจึงรีบชี้มือนำทางไปก่อน “เธอเพิ่งเดินกลับที่พักไปเองค่ะ คุณเขื่อนมีธุระกับเธอเหรอคะ เดี๋ยวป้าไปตามให้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยคุยก็ได้” ไหมละ ๆ เธอมาหาน้องชายเขาจริง ๆ ด้วย ป้าละม่อมยังเห็นเลย “พรุ่งนี้ป้าทำมังกรตุ๋นให้ผมด้วยนะ” เขาบอกขณะกำลังจะเดินจากไป
“แล้ววันนี้ต้องการอะไรเป็นพิเศษไหมคะ” ละม่อมรีบถามก่อนที่เจ้านายจะเดินจากไป
“ขอไข่ลวกสามฟองละกัน ต้มกาแฟแก่ ๆ ให้ด้วย ไข่ลวกทำเผื่อคุณขันด้วยนะ เมื่อคืนคงหนัก”
“ค่ะ” นางรับคำ แล้วคิดในใจว่าเจ้านายเป็นผู้รอบรู้จริง ๆ ขนาดไม่ได้อยู่ด้วยยังรู้ว่าน้องชายดื่มหนัก..
เกรียงไกรเปิดประตูออกมาจากห้อง เห็นตุลฎากำลังเดินตัวสั่นกลับมาจากการอาบน้ำ ก็รู้สึกสงสารยิ่งนัก แต่จะคุยกับเธอตอนนี้ก็คงดูไม่ดี ถึงแม้เธอจะอยู่ในชุดผ้าถุงกระโจมอก และมีผ้าขนหนูผืนใหญ่พันไว้มิดชิดก็ตาม
“พี่จะรอกินข้าวนะ ไม่ต้องรีบ เรายังมีเวลาอีกสี่สิบนาที”
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำแล้วรีบเปิดประตูเข้าห้องของตัวเอง
สิบห้านาทีต่อมา เธอก็สวยแจ่มอยู่ในชุดกางเกงยีนส์ขายาวสีฟ้าซีด กับเสื้อเชิ้ตขนาดพอดีตัวสีชมพูสดพับแขนแค่ศอก รวบผมเกล้าเป็นมวยหลวม ๆ แบบที่สาว ๆ นิยม
“แต่งตัวไวนะเรา” เกรียงไกรบอกกับหญิงสาวที่เดินยิ้มอวดความสวยเข้ามาหา
“เกลเป็นคนอาบน้ำช้าแต่แต่งตัวเร็วค่ะ เพราะไม่ได้แต่งหน้า แค่ทาครีม ทาแป้ง แล้วก็ทาลิปมันก็เสร็จแล้วค่ะพี่ไกร”
“แบบนี้ก็ดีนะ ประหยัดค่าเครื่องสำอางไปเยอะเลย”
“ค่ะ” ตุลฎารีบเดินผ่านหน้าชายหนุ่ม ไปหาลุงเพิ่มที่กำลังยกถาดอาหารเดินออกมาจากครัว “หนูช่วยค่ะลุง”
“ไปยกหม้อข้าวออกมาดีกว่าลูก”
“ค่ะลุง”
“พี่เอาจานออกมาแล้วนะเกล” เกรียงไกรบอกกับหญิงสาวที่กำลังเดินไปที่ครัว
“ค่ะพี่ไกร”
เมื่อกินข้าวกันเสร็จแล้ว ตุลฎาจึงเอาจานข้าวของทุกคนไปล้าง โดยมีเกรียงไกรช่วยเก็บโต๊ะ ออกมาจากครัวอีกทีป้าละม่อมก็กลับมาถึงพอดี
- ผู้เขียน
