1ปีผ่านไป
1172 คำ
หลังจากวันนั้นธีรภัทรก็หายไปจากชีวิตของน้ำริน…ไม่ไปวุ่นวายหรือตามไปหาเธอที่นั่นที่นี่อีกเลย เขากลับมาบ้างานอย่างหนักและเคร่งขรึมยิ่งกว่าเดิมไปอีก….ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากไปหาเธอเลย….แต่เขากลัวเธอเจอเขาแล้วเธอจะเกลียดเขาไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มยังคงเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ
ตอนนี้เธอไกล้คลอดแล้ว ทุกครั้งที่เธอไปพบหมอเขายังคงติดตามข่าวคราวเธออยู่เสมอ เขาได้ประกาศเลิกลากับนางแบบสาวไอด้าไปแล้ว ครั้งแรกที่ยอมประกาศเป็นแฟนกับไอด้า…แค่ต้องการประชดเธอเท่านั้นแต่ก็ไม่สำเร็จ…..ใช่!เขาไม่เคยตามแก้ตัวหรืออธิบายกับเธอสักครั้ง…เพราะคิดว่าเธอจะตามหึงหวงเขาบ้าง…แต่ทุกอย่างที่เขาทำมันผิดพลาดไปหมด….เขามองน้ำรินผิดไปหมดทั้งแต่แรก…เพราะเชื่อข่าวลือและอคติกับเธอมากเกินไป
???
“เบาๆ หน่อยไอ้ธีร์…นั่นเหล้านะไม่ใช่น้ำเปล่า….”
แทนไทเพื่อนของสนิทของเขาปรามขึ้นหลังจากที่..ธีร์..มาหาเขาที่ร้านเหล้าสุดสัปดาห์ทุกอาทิตย์ ธีรภัทรมักจะมาระบายให้เขาฟังอยู่เสมอ..ในทุกๆ เรื่องๆ เขารู้ดีทุกอย่าง เพื่อนเขาเป็นคนเคร่งขรึมมีเรื่องอะไรส่วนมากจะเก็บไว้ในใจ…ไม่เคยพูดหรือบอกอะไรกับใครง่ายๆ นอกจากเขาที่สนิทกันมานาน
“เออน่า…พรุ่งนี้ไม่ไปทำงานขอหน่อยล่ะกัน…..”
เขาได้แต่มองและส่ายหน้าไปมา…ธีรภัทรมาเมาหัวราน้ำที่นี่ทุกอาทิตย์จนเขาก็เริ่มจะชินชาไปแล้ว
???
ระหว่างที่ธีรภัทรดื่มเหล้าเมาอย่างหนัก ฝั่งน้ำรินก็เจ็บท้องคลอดอย่างหนักเช่นกัน…..เธอต้องเขารับการผ่าคลอดทันที เนื่องจากไม่มีแรงที่จะคลอดเองได้
หลังจากออกมาจากห้องคลอดหญิงสาวออกมาพักฟื้นในห้องส่วนตัวหรือห้องพิเศษของโรงพยาบาลนั้นเองโดยมีติณห์ ดูแลอยู่ข้างๆ เขาตื่นเต้นยิ่งกว่าเป็นพ่อจริงๆ เสียอีก น้ำรินคลอดลูกมาเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ไม่ต้องบอกว่าถอดแบบใครมา ผู้เป็นพ่อนั่นเอง
“ยัยหนูหลับไปแล้ว…ตัวก็นอนพักผ่อนได้แล้วนะริน…ยังเจ็บแผลอยู่บ้างมั้ย”
ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
“เจ็บ..แต่รินทนได้..ดีสิเจ็บเยอะๆ จะได้จำเยอะๆ”
น้ำเสียงฟังเหมือนพูดเล่นแต่ฉายแววของความประชดประชันตัวเองนิดๆ
“ให้ติณห์โทรบอกเขาให้มั้ย?”
ติณห์ถามออกมา..เนื่องจากคิดว่าน้ำรินควรต้องบอกธีรภัทรเพราะอย่างน้อยเขาก็คือพ่อแท้ๆ ของลูก
“อืมม ไม่ดีกว่า…ถ้าเขาอยากมาเขาก็คงจะมาหาเองแหละ”
หญิงสาวรีบปฎิเสธทันที…เพราะธีรภัทรหายไปจากชีวิตเธอนานมากแล้ว
“ข่าวว่าเขาเลิกกับแฟนแล้วนะ…รินคิดยังไงกับเรื่องนี้”
หญิงสาวนิ่งเงียบ..เธอแทบจะไม่ได้ตามข่าวคราวเขาเลย…เพราะยังโกรธเขาอยู่มากกับเรื่องในอดีต
“คิด…คิดว่าเรื่องของเค้า…นายเริ่มจะเพ้อเจอแล้วนะติณห์..รินพอจะกินอะไรได้บ้างนี่…รู้สึกว่าหิว…”
ติณห์ยิ้มเอ็นดูในความหิวตัดบทของน้ำริน แต่คงหิวจริงๆ เพราะเธอแทบจะไม่ได้กินอะไรมาวันนึงแล้ว….เนื่องจากต้องเข้าห้องผ่าตัด เขาอยู่กับน้ำรินแบบเพื่อนจริงๆ ไม่ได้จดทะเบียนสมรสอะไรด้วยซ้ำ เพราะที่แต่งงานกันเพียงเพื่อต้องการช่วยเธอเรื่องชื่อเสียงไว้แค่นั้นเอง ถึงแม้จะต้องการมากกว่านั้น…แต่น้ำรินให้เขาได้แค่นี้…เขาก็มีความสุขมากแล้ว…แค่ได้ดูแลอยู่ไกล้ๆ ก็พอ
????
ติณห์เข็นวีลแชร์พาน้ำรินออกมาจากห้องเพื่อไปเรียนอาบน้ำให้ลูก….แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ ธีรภัทรที่ยืนมองลูกผ่านห้องกระจกมือของเขาสัมผัสลูกผ่านกระจกเพราะไม่กล้าเข้าไปข้างใน น้ำใสๆ หยดลงมาบนหน้าของหญิงสาวโดยอัตโนมัติ ภาพที่เห็นตรงหน้ามันยากที่เธอจะอธิบายออกมาเป็นคำพูด ชายหนุ่มหันมายิ้มให้เธอเมื่อเห็นว่าเธอมาเจอพอดี ก่อนจะรีบผละเดินจากไป
“พี่ธีร์คะ!…..”
น้ำรินเรียกเขาไว้ก่อนที่เขาจะเดินจากไป ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วหันมามองเธอ…น้ำตาหญิงสาวไหลออกมาอย่างกลั้นไม่ได้ รวมทั้งตัวของเขาด้วย ติณห์มองทั้งคู่อย่างเข้าใจความรู้สึกอารมณ์ของผู้เป็นพ่อแม่ดี
“เข้าไปอุ้ม…ยัยหนูข้างในมั้ยคะ?”
เธอถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
“ดะ..ได้หรอ?”
ธีรภัทรถามย้ำอีกทีก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจ…เพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะให้เจอด้วยซ้ำ
“ไปกันค่ะ….”
หญิงสาวยิ้มเล็กน้อยก่อนจะชวนเขาเข้าไปในห้องเด็กอ่อน ภาพตรงหน้าเมื่อสักครู่มันทำให้เธอต้องลืมความรู้สึกหมางเมินแต่ก่อนไปชั่วคราว…เธออยากทิ้งมันเอาไว้ตรงนี้ก่อน….ความรู้สึกของคนเป็นพ่อคงอยากจะเจอลูกเหมือนกัน..
????
1ปีผ่านไป
วันนี้น้ำรินออกมาช้อปปิ้งของใช้ให้ลูกสาวตัวน้อยคนเดียว…เนื่องจากติณห์ไปดูโรงแรมที่ภูเก็ต หญิงสาวฝากลุูกไว้ที่บ้านผู้เป็นมารดา…กะว่าจะไปนอนบ้านของผู้เป็นมารดาคืนนี้เนื่องจากสามีในนามเธอไม่อยู่ เธออยู่คนเดียวไม่ไหว
ไอด้านั่งอยู่ในรถพลันสายตาหันไปเห็นน้ำรินหิ้วของพะรุงพะรัง..กำลังจะเดินข้ามถนนพลันความแค้นที่มันสุมอยู่ในใจประดังประเดเข้ามา เธอเหยียบคันเร่งจนมิดกะจะชนน้ำรินด้วยความขาดสติ!
“น้ำรินระวัง!!!” ธีรภัทรไม่รู้โผล่มาจากใหน มาผลักน้ำรินออกไปทันควันกลายเป็นเขาโดนชนแทนเธออย่างแรง เลือดสาดเต็มท้องถนนชายหนุ่มสลบคาที่ทันที
“กรี๊ดดดดดดด!! พี่ธีร์…ใครก็ได้ช่วยด้วย…ช่วยด้วย!…พี่ธีร์อย่าเป็นอะไรไปนะพี่ธีร์..!”
หญิงสาวกอดร่างไร้สติของเขาเอาไว้แนบอกน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย เธอกรีดร้องอย่างคนไร้สติ…ผู้คนเริ่มมามุง…ช่วยเรียกโทรเรียกกู้ภัยให้เธอ
“พี่ธีร์! อย่าทิ้งรินไป พี่ธีร์รินขอโทษ..ฮือๆๆๆ …”
หญิงสาวยังนั่งรำพึงรำพันกอดร่างที่มีเลือดโทรมกายไม่มีสติของชายหนุ่ม เธอยังคงกรีดร้องอย่างไร้สติเนื่องจากช็อก!กอดร่างเขาไว้แน่นไม่ยอมไปไหน…เป็นที่่น่าเวทนาของผู้พบเห็นยิ่งนัก
ฝั่งไอด้าเมื่อเห็นว่าชนผิดคนกลายเป็นชนธีรภัทรแทน…สติก็เริ่มกลับมาทันที….เธอรีบขับรถหนีไปทันควันเพราะกลัวความผิด!
????
- ผู้เขียน
