Chapter 12 ลูกกวางน้อยคนใหม่ของฮาริส
1210 คำ
“เฮ้ๆ พวกนายกำลังพูดถึงฉันอยู่ใช่ไหม” เจ้าของชื่อเดินยิ้มระรื่นเข้ามา
“เรียกมาดูอะไร” สองหนุ่มถามขึ้นพร้อมกัน ทั้งคู่หันไปจ้องแมทริวอย่างคาดคั้น
“ก็เรียกมาดูแมวน้อยตัวใหม่ของฮาริส” แมทริวตอบหน้าระรื่น
“มาช่วยดูว่าอาการฮาริสหน่อย จะติดกรงเหมือนนายไหม”
ชาล์ลยักไหล่ “พรุ่งนี้ก็เปลี่ยน...ไม่เห็นแปลกตรงไหน”
พอได้รู้เหตุผลที่เพื่อนเร่งให้มาชาล์ลก็ยิ่งหงุดหงิด เขาต้องทิ้งสาวเนื้อนุ่มอย่างปรางกมลมาเพราะเรื่องไร้สาระไม่เป็นเรื่อง เพราะความตื่นตูมไม่เข้าเรื่องของแมทริว
ในช่วงเวลาที่สามหนุ่มคุยกันอย่างสนุก แต่เจ้าของหัวข้อสนทนาไม่ได้อยู่ตรงนั้น
แมทริว กับชาล์ล เป็นเพื่อนรักของฮาริส หากสามหนุ่มแท็กทีมกันอยู่ในสถานที่ใด สาวทั้งเมืองจะมารวมตัวกันอยู่ที่นั่นให้พวกเขาได้เลือก แม้จะเป็นคู่ควงแค่เพียงข้ามคืน แต่นั่นก็เป็นความใฝ่ฝันของสาวสวย เพราะไม่เพียงแค่จะดังข้ามคืน แต่หมายถึงกระเป๋าของพวกเธอจะตุงขึ้นมากข้ามคืน
ผ่านไปสักพัก เหมือนฮาริสจะนึกออกว่ามืออีกข้างของเขาว่าง รู้ตัวอีกทีแมวน้อยของเขาก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว
แมทริวจุ๊ปาก ส่ายหน้ามองเพื่อนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ไม่เหมือนๆๆ”
“ยังไง” ชาล์ลออกความเห็นบ้าง น้ำเสียงของเขาเจอความเหนื่อยและหงุดหงิดเต็มที่ เขายังไม่ได้มองหน้าของเธอเต็มตาด้วยซ้ำ
“นายต้องเห็นแมวน้อยตัวใหม่ของฮาริสก่อน แล้วจะคิดแผนสนุกๆ ออกเหมือนอย่างฉัน”
ชาล์ลเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ แต่พอเห็นใบหน้ามั่นอกมั่นใจกับแววตาตื่นเต้นของเพื่อนก็เริ่มคล้อยตามคนพูด ยิ่งเห็นสายตาของเจ้าของงานที่ไม่ได้สนใจเพื่อนอย่างพวกเขาก็ยิ่งมีประเด็นให้คิด
“เออ...คนที่เดินไปเมื่อครู่ใช่มั้ย ฉันเห็นตอนเดินเข้ามา ฉันลืมดูให้เต็มตา” ชาล์ลบอกเหมือนเพิ่งนึกได้
แมททริวดีดนิ้วเปาะ ยิ้มพรายเมื่อคิดแผนการออก
“ว่าไง! รับคำท้ามั้ยฮาริส” แมทริวบอกอย่างนึกสนุก หากแต่สายตาเจ้าของชื่อกลับไม่ได้สนใจเพื่อน เขากำลังมองหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ตัวเขาเมื่อครู่
“ฮาริส” แมทริวตบบ่าเรียกเพื่อนอีกครั้ง
“ว่าไง!” เจ้าของชื่อตกใจเล็กน้อย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ใจคอนายจะไม่ปล่อยให้แมวน้อยตัวใหม่ของนายห่างตาเลยหรือไง”
“เปล่า”
“พวกนายพูดอะไรกันแน่” ชาล์ลเริ่มอยากรู้ ยิ่งเพื่อนมีลับลมคมในก็ยิ่งหงุดหงิด
“ฉันชวนพวกนายมาดูอะไรดีๆ ฮาริสกำลังตกหลุมรักแมวน้อยเอเชียจนโงหัวไม่ขึ้น” แมทริวบอก ย้ำประโยคสุดท้ายพร้อมกับหันมามองชาล์ล
“เหมือนนายไง!”
“ยอมรับ ฉันคนรักเมียโว้ย!” ชาล์ลรีบบอก ตอนนี้เขารักและหลงเมียมาก
“ฮาริสก็กำลังจะเริ่มหลง”
สายตาสองคู่หันมาที่คนเป็นเจ้าของเรื่อง ฮาริสร้อนตัวรีบปฏิเสธทันที “พูดอะไร คนอย่างฉันนี่นะหรือจะรักใคร ที่พูดไปทั้งหมดก็แค่ดักเหยื่อเท่านั้นแหละ”
แมทริวหัวเราะร่วน “ฮ่าๆๆ ถ้านายมั่นใจอย่างนั้นก็สนุกแล้ว นายกล้ารับคำท้าฉันไหม คืนนี้ชิมให้พอ...หลังจากนั้นไป นายจะไม่ติดต่อเธออีก”
“ชิมเนื้อหวาน...ฉันไม่พลาดหรอก” ฮาริสบอกเสียงหนัก
“หลงรักไปแล้ว...ฉันก็มองไม่พลาด” แมทริวย้ำ
“อย่ามารู้ดี” ฮาริสปฏิเสธเสียงแข็ง
แมทริวมองหาแนวร่วม “แล้วนายละ จะอยู่ข้างฉันหรือฮาริส งานนี้เดิมพัน ใครแพ้ขอเป็นงดควงสาวหนึ่งเดือนเป็นไง เสือผู้หญิงอย่างพวกเราคงจะลงแดงตายหากไม่ได้ปลดปล่อย”
“ชักสนุก” ชาล์ลบอก เขาไม่ได้ควงสวยที่ไหนอยู่แล้ว ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียสักนิด ตอนนี้เริ่มอยากเห็นหน้าแมวน้อยของเพื่อนชัดๆ
“นายมั่นใจอย่างนั้น ฉันก็อยากเห็นหน้าแมวน้อยตัวใหม่ของฮาริสเต็มที”
“แต่ต่อให้ฮาริสไม่เอา ฉันก็คิดว่าแมวน้อยตัวนั้นจะต้องมาอยู่ในกรงของฉันแน่นอน” แมทริวเสริมต่อ
“ไม่ได้นะ” ฮาริสสวนกลับทันที
สองหนุ่มยิ้มให้กัน ชาล์ลตอบขึ้นมาอย่างไม่ลังเล “ฉันอยู่ข้างแมทริว”
“ฮ่าๆๆ” แมทริวหัวเราะออกมาอย่างพอใจ
สายตาสามคู่หันกลับไปจ้องคนร้อนตัวอย่างรอคำตอบ
“ว่าไง รับคำท้ามั้ย คืนนี้แค่ชิม ไม่สานต่อ ไม่เจออีก” แมทริวถามย้ำ
“ถ้าฉันแพ้พนันจะยอมงดควงสาวหนึ่งเดือน ชาล์ลจะงดเข้าห้องเมียเหมือนกัน แต่ถ้าหากนายแพ้ นายก็เตรียมตัวพบกับคำเย้ยหยันของพวกฉันพร้อมกับคืนตำแหน่งเพลย์บอยตัวพ่อให้ฉันได้เลย”
“เฮ้ย เมียฉันเกี่ยวอะไรวะ” คนที่อยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามันโวย ตอนแรกไม่ให้ควงสาวเขาก็ยิ้มอยู่ในใจ แต่จะไม่ให้เข้าห้องเมีย ยอมตายดีกว่า
“เอาน่า...เราไม่มีวันแพ้หรอก” แมทริวตบบ่าปลอบเพื่อน
“ไม่เอา” ชาล์ลบอกเสียงแข็ง
“เชื่อฉัน” แมทริวย้ำหนัก “หรือนายจะอยู่ข้างฮาริส เดิมพันเหมือนเดิม”
“อือ” ชาล์ลพยักหน้าแกนๆ แม้ไม่เชื่อเต็มร้อย แต่แมทริวมั่นใจขนาดนี้เขาจำต้องยอม ดีกว่าอยู่ข้างลุกลี้ลุกลนอยู่ข้างๆ
“แล้วพวกนายจะเสียใจที่ท้าทายคนอย่างฉัน” ฮาริสย้ำเสียงหนักอย่างมั่นใจ แม้สายตาจะกวาดมองหาแม่แมวน้อยไม่หยุดก็ตาม
แม้สาวเอเชียคนนั้นจะต้องตาเขา แต่ผู้ชายอย่างเขาก็เห็นสาวสวยมาค่อนโลก จะหาใหม่อีกเป็นร้อยเป็นพันก็ไม่ยาก
แต่ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายที่สั่งสม เขาจะยอมให้คนอื่นลบคมไม่ได้ง่ายๆ
“โอเค” แมทริวแตะมือฮาริส
ฮาริสพยักหน้า หันไปมองเพื่อนและขอตัวทันที “พวกนายตามสบายนะ ฉันไปพบลูกค้าฝั่งโน้นก่อน” เขาบอกแล้วเดินออกไป ทั้งที่เดินผ่านลูกค้าไปหลายคนแต่เขาก็เพียงโค้งทักทาย สายตาของเขากวาดมองหาสาวน้อยผิวผ่องมากกว่า เขาไม่ได้นึกหวั่นใจกับคำท้าทายของเพื่อนสักนิด
“คุณฮาริส” นักธุรกิจอาวุโสทางด้านการเงินท่านหนึ่งทักชายหนุ่ม เขาเป็นคู่ค้าคนสำคัญมายาวนานกับบริษัท รองซีอีโอฝ่ายการตลาดอย่างฮาริสหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะหยุดสนทนา
ฮาริสสนทนากับคู่ค้าอย่างหงุดหงิดใจ สายตาก็สอดส่ายมองหาแพรนรีเป็นระยะ ภาพนั้นอยู่ในสายตาของสองเพื่อนหนุ่ม พวกเขายิ้มให้กันอย่างรู้ความหมาย
- ผู้เขียน
