องครักษ์หนุ่มไม่รอช้า เขาได้เปิดประตูรถออกกว้าง แล้ววิ่งกลับไปรายงานให้เจ้าเหนือหัวทั้งสองได้ทรงทราบ
“พระองค์พ่ะย่ะค่ะ”
คาซิมม์กระหืดกระหอบ นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเจ้าชายทั้งสองพระองค์อีกครั้ง ซึ่งสร้างความแปลกใจระคนโมโหเล็กน้อยให้กับเจ้าชายชารีฟร์ ด้วยคิดว่าองครักษ์หนุ่มละเลยหน้าที่ ไม่ยอมไปทำตามคำสั่งของตน
“คาซิมม์! เราสั่งให้เจ้าไปตามไอซุปก์ไม่ใช่หรือ”
เจ้าชายชารีฟร์ตวาดลั่น ใบหน้าคมเข้มแดงก่ำด้วยความโกรธกริ้ว อาการเจ็บป่วยของชายา ไม่อาจทำให้เขารอได้แม้นาทีเดียว
“พระองค์พ่ะย่ะค่ะ ได้โปรดฟังกระหม่อมสักนิดก่อนเถอะพ่ะย่ะค่ะ” คาซิมม์ละล่ำละลักขอร้อง ก่อนที่จะถูกตวาดลั่นไปมากกว่านี้
“เจ้ามีเรื่องอะไรจะบอกพวกเราคาซิมม์” เจ้าชายซารีฟร์ซึ่งใจเย็นกว่า ได้เอ่ยถามองครักษ์หนุ่มที่กำลังหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดหวั่น
องครักษ์หนุ่มมีสีหน้าดีขึ้น เมื่อได้รับคำยินน้ำเสียงทุ้มของเจ้าชายองค์รองแห่
