‘ไม่ใช่แค่ไม่อยากบอก แต่ไม่อยากให้ไปที่ห้องวาดภาพเลยต่างหากล่ะพ่ะย่ะค่ะ’
คาซิมม์ยิ้มเจื่อนๆ ให้ผู้ที่เป็นเจ้าเหนือหัวของตนอีกพระองค์ ขณะเอ่ยตอบพระชายาคนงามอยู่ในใจ เขาไม่อยากให้พระองค์เข้าไปในห้องวาดภาพ ซึ่งตอนนี้เจ้าชายชารีฟร์ได้ทรงทำอะไรแผลงๆ ออกคำสั่งให้จัดเตรียมหามาตั้งแต่เช้ามืดก่อนฟ้าสางเสียอีก
“เอ่อ...พระชายาหิวไหมพ่ะย่ะค่ะ ถ้าไงกระหม่อมจะ”
“น้ำค้างไม่หิวหรอกค่ะ คุณคาซิมม์บอกทางไปห้องวาดภาพสิคะ เดี๋ยวน้ำค้างจะไปชวนเจ้าชายมาทานมื้อเช้าพร้อมกัน”
แม้รู้ว่าตนเองมีฐานะเป็นพระชายาของเจ้าชายชารีฟร์ ซึ่งเท่ากับเป็นเจ้าเหนือหัวขององครักษ์หนุ่มด้วย แต่กระนั้นนาราพรรณก็เรียกอีกฝ่ายด้วยคำขึ้นต้นอย่างให้เกียรติเสมอ
คาซิมม์ยิ้มแห้งๆ ก้มหน้านิ่ง หลบสายตาของพระชายาคนสวย เขาเพิ่งเข้าในคำว่า ‘สวยพิฆาต’ ก็ตอนนี้นี่เอง พระชายานาราพรรณเอ่ยพูดกับเขา ด้วยน้ำเสียงไพเราะเสนาะหู ใบหน้าง
