ผ้าขาวเปื้อน SM+++
2834 คำ
บ้านแด๊ดแคท
เวคินพารีโรสมาที่บ้านของเบา บ้านที่แด๊ดและมัมแก้วอาศัยอยู่ รีโรสมองด้วยหัวใจที่สั่นเทา มือของเธอถึงมัดด้วยเข็มขัดหนา ส่วนปากของเธอนั้นเป็นเนคไทผ้าไหมราคาเเพง
" อื้มมมมม " เสียงร้องอู้อี้ในลำคอของรีโรส เธอมองเขาด้วยความกลัว เวคินหันหน้ามาสบตากับผู้หญิงที่กล้าตบหน้าของเขา
หมับ! มือของเขาจับใบหน้าของเธอหันมาสบตากับเขา รีโรสไม่กล้าสบตากับปีศาจร้ายอย่างเวคินเลย ในหัวของเขาธอมันวุ่นวายไปหมด ทั้งบทสวดมนต์ทั้งหาวิธีเอาตัวรอด มือของเขาเลื่อนลงมาที่ลำเรียว รีโรสถึงกับตัวแข็งทื่อ ปากก็สั่น หัวใจก็สั่นทุกอย่างสั่นไปหมด
" อื้มม" เธอร้องประท้วงเขาในลำคออย่างอ้อนวอน เวคินมองสำรวจลำคอของเธอ เขากำลังคิดว่าเขาได้เมียหน้าเหมือนกันกับเมียของเถื่อน แต่ความแตกต่างนั้นคงจะเป็นนิสัยแน่ๆ
" หึหึ กล้ามาก!" เขาหัวเราะในลำคอ พลางพูดอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหมุนตัวไปเปิดประตูรถออกกว้างๆ รีโรสมองตามหลังของเขา ด้วยหัวใจไม่มีแรงจะเต้น เวคินก้าวรถจากรถไปเขาเดินมาทางฝั่งของรีโรส พร้อมกับมือรีบเปิดประตูรถออกกว้างๆ เขาโน้มตัวลงมาปลดเข็มขัดนิรภัยออกและอุ้มร่างของเธอออกมาจากรถอย่างง่ายดาย
" อื้มมมมม " รีโรสร้องประท้วง เธอพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นเขา เวคินทำหน้านิ่งๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านอย่างมั่นคง รีโรสตาโตด้วยความตกใจ เธอมองเส้นทางของบ้าน เขาเดินไปยังบันได เท้าใหญ่ก้าวขึ้นขึ้นบันไดไปอย่างใจเย็นๆ. จนมาถึงหน้าห้องนอนของเขา รีโรสเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของเขา เธอเห็นรอยยิ้มเหี้ยมที่มุมปาก
" อื้มมมมมมม" เธอร้องดังๆสุดเสียง เวคินก้าวเข้าไปในห้องนอนที่มีอากาศที่เย็นชุ่มฉ่ำ
ปัง! เสียงประตูปิดลงดังๆและกลอนประตูล็อกอัตโนมัติทันที รีโรสหัวใจร่วงหล่นลงพื้นทันที เพราะที่เธอคิดเอาไว้ว่าเขาจะฆ่าเธอ หักคอของเธอ แต่ตอนนี้เธอคิดว่าเขาต้องทำสิ่งที่เธอกลัวแน่ๆ รีโรสโดนจับโยนลงไปบนเตียงกว้าง นุ่มมากๆ
ตุบ! ร่างของเธอเด้งขึ้นมาและร่วงลงไปอีกครั้ง
" หึหึ ไม่ต้องสวดมนต์ต่ออายุหรอก " เขาบอกเธอน้ำเสียงเรียบ พร้อมถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างชำนาญมากๆ เพราะเขาใช้เวลาแป๊บเดียวเสื้อผ้าก็หมดไปแล้ว เหล่าแค่ท่อนล่างที่เป็นกางเกงบ็อกซ์เซอร์เท่านั้น รีโรสตาโต พลางมองตามร่างกายของเขา
" อืมมมมมมมมม " เธอร้องเสียงดังในลำคอ พร้อมกัพลิกตัวคว่ำ มือที่โดนมัดทำอะไรไม่ได้เลย
ตุบ! ร่างใหญ่ของเวคินกระโดดขึ้นคล่อมร่างของรีโรสจากทางด้านหลังของเธอ รีโรสดิ้นไปไหนไม่ได้เลย
" หึหึ ปีศาจร้ายมันไม่ได้กลัวบทสวดมนต์ของเธอหรอกนะยัยชี" เขากระซิบบอกเธอที่ข้างๆใบหูของเธอ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียที่ข้างใบหูของเธอ กัดคมกัดเบาๆที่ขอบใบหูอีกด้วย
" อืมมมมมมมมม " รีโรสร้องในลำคอ น้ำตาหยดแก้ม มือที่โดนมัดเอาไว้กำเข้าหากัน จมูกโด่งคลอเคลียตาซอกคอของเธอ และเลื่อนไปที่ท้ายทอยของเธอปากของเขาจูบไล่ไปที่ท้ายทาย จมูกโด่งสูดกลิ่นกายหอมๆของเธอเข้าไปในปอดให้ลึกๆที่สุด
" อยากแต่งงานไม่ใช่เหรอ " เขาถามเธอพึมพำเบาๆ จมูกโด่งที่แสนดื้อซนคลอเคลียไม่เรื่อยๆ รีโรสขนลุกขนชัน
" อื้มมมมมมมม " เธอครางในลำคอ พร้อมกับหายใจติดขัด เธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่มันถูไถร่องก้นของเธออยู่
" รนหาที่เองนะชี" เขาพูดพึมพำ มือของเขาฉีกเสื้อของเธอให้ขาด
แครก!ๆๆๆๆๆ เนื้อผ้าเนื้อดีแต่ช่างไม่ทนต่อแรงมหาศาลของเขา มือใหญ่ของเขาฉีกเสื้อผ้าของเธอจนขาดหมด แผ่นหลังขาวเนียน มีบลาคั้นตรงกลางลำตัวสีเนื้อ ก้นงอนมีกางเกงขาสั้นบางสีเนื้อที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่สวมใส่กัน
" อื้มมมมมมม " เสียงร้องประท้วง เธอพยายามดิ้นรนหนี แต่เพราะโดนร่างใหญ่และหนักของเขานั่งทาบที่ต้นขาของเธอเอาไว้ เธอเลยขยับไม่ได้ มือของเขาขยำก้นงอนแรงๆ
" หึหึ เนื้อแน๊นนนนนแน่นๆ " เขาหัวเราะในลำคอพร้อมกับคำพูดเหมือนพวกโรคจิตหรือปีศาจร้าย รีโรสแทบหยุดหายใจ กับมือของเขาที่ขยำก้นงอนของเธอ เพราะมันคือสัมผัสแรกของมือผู้ชาย เวคินมองแผ่นหลังของเธอ พลางยื่นมือไปสอดที่บลา เขาปลดตะขอบลาออกทันที
ตุบ! สายบลาหลุดออกจากกัน แผ่นหลังขาวเนียนน่าสัมผัสไปหมด มือของเขาค่อยสัมผัสแผ่นหลังของเธอเบาๆ เขามองเห็นว่าร่างกายของเธอมันสั่นเทา สะดุ้งทุกครั้งที่เขาสัมผัส เวคินโน้มตัวลงไปหาเธอใกล้ๆ
" ผ้าขาวคงต้องเลอะแล้วซิคราวนี้ หึหึ !" เขากระซิบบอกเธออย่างเยือกเย็น เสียงหัวเราะในลำคอที่แสนน่ากลัว เขาดันตัวนั่ง มือของเขาถอดกางเกงสีเนื้อออกให้พ้นขาเรียว รีโรสใจหายวาบ เธอทำอะไรไม่ได้
" ก้นงอนแม่งน่ากัดซิบ !" เขาสบทออกมาอย่างลืมตัว พลางจับก้นงอนโก่งขึ้น
หงับ! เขาก้มลงไปกัดแก้มงอนที่ขาวเนียนแรงๆ ให้เกิดรอยฟันของเขา
" อื้มมมมมมมมมมมมมมมม!" รีโรสร้องในลำคอดังๆ ดวงตาเบิกกว้าง น้ำตาไหลอาบแก้ม เขาค่อยถอนฟันคมออกจากเนื้อก้นงอน พลางมองดูรอยฟันของตัวเอง
" หึหึ จิ๊........ " เขาหัวเราะชอบใจพลางทำเสียงออกมาจากปากเบาๆ. ก่อนจะใช้ลิ้นอุ่นเลียรอยฟันของตนเอง รีโรสใจหายวาบ พลางรู้สึกเเสบที่รอยฟันของเขา เขารีบจัดท่าให้เธอ ขาเรียวอ้าออกจากกัน ก้นงอนโก่งขึ้น
เพียะ! ๆๆๆๆ มือของเขาตีลงที่ก้นงอนด้วยความหมั่นเขี้ยว หลายๆทีจนแดงเป็นรอยนิ้วของเขา
" อื้มมมมมม " รีโรสได้แต่ร้องประท้วงในลำคอน้ำตาไหลพรากออกจากดวงตาตลอดเวลา มือของเขาจับแท่งรักขนาดใหญ่มหึมาที่ไดจากแด๊ดมาเต็มออกมาและจ่อร่องกุหลาบ
สวบ! ปึ่ก! เขากระแทกแท่งรักเข้าไปในร่องกุหลาบพรวดเดียวอย่างไม่ปรานี
" อื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม " รีโรสเบิกตากว้าง ปากร้องออกมาอย่างสุดเสียง เพราะเจ็บร้าวที่ดอกกุหลาบ จากที่กลัวอยู่แล้วยิ่งกลัวมากกว่าเดิม ขาเรียวแทบไม่มีเรี่ยวแรงคุกเข่า แต่ติดที่มือของเขาจับเอวคอดเอาไว้เสียก่อน
" จิ๊........ สด สมเป็นชีจริงๆว่ะ" เขาพูดออกมาอย่างชื่นชม พลางก้มลงมองจุดเชื่อมต่อ ก่อนเขาจะสอดมือไปที่แขนของเธอและดึงร่างที่อ่อนปวกเปียกของเธอขึ้นมา รีโรสหัวใจแทบหยุดเต้น
"ปีศาจร้ายจะสับเอวให้ดู" เขากระซิบบอกเธอน้ำเสียงเยือกเย็น รีโรสหน้าซีดเผือด
ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เขาจัดการสับสะโพกทันที แท่งรักขนาดใหญ่มหึมาผุดเข้าผุดออกร่องกุหลาบที่คับแน่นๆเลือดแดงสดไหลอาบแท่งรักและหว่างขา แถมกระเด็นกระดอนตามแรงกระแทกที่หนักหน่วง หน้าอกใหญ่กระเพื่อมตามแรงกระแทกด้านหลัง รีโรสน้ำตาไหลอาบแก้ม
" หึหึ ชีเอ้ยยยย ชี เธอมันรนเองไง " เขากระซิบบอกเธอน้ำเสียงเย้ยหยัน
" อื้มมมมม" รีโรสร้องอู้อี้ในลำคออย่างเจ็บร้าว
ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เอวหนาสับสะโพกรัว เพื่อให้แท่งรักขนาดใหญ่กระแทกเข้าหาร่องกุหลาบคับแน่นที่เต็มไปด้วยเลือด มือที่สอดแขนของเธอเปลี่ยนเป็นมาขยำหน้าอกใหญ่แรงๆเพื่อหวังให้แตกคามือ แต่หน้าอกใหญ่เนื้อนั้นยังแน่นสดใหม่เลยทำยากมากๆ แต่ยิ่งขยำหน้าอกยิ่งเมามัน
" หึหึ ชี อยากตายคาแท่งไหม " เขาถามเธอน้ำเสียงเหี้ยม รีโรสหลับตาลงไม่ตอบ เพราะเธอหมดสิ้นเรี่ยวแรงต่อสู้กับเขาแล้วจริงๆ
ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เอวหนาสับสะโพกอย่างไม่ออมแรง ร่างของรีโรสอ่อนปวกเปียกและหมดสติไป แต่เขาไม่ได้สนใจตรงนั้น เขาเปลี่ยนท่วงท่าใหม่ทันที ร่างที่ไม่ได้สตินอนหงายขาเรียวพาดไหล่กว้าง เอวหนาของเขาเริ่มทำหน้าที่สับสะโพกอีกครั้งรัวๆ โดยไม่ได้สนใจว่ารีโรสจะตื่นหรือสลบไปแล้ว เขาเล่นบทรักดิบเถื่อนกับร่างไร้สติของเธอสามสี่รอบก่อนเขาจะตัดสินใจจบบทรัก เขาฉีดยาแก้ปวดและยาแก้อักเสบให้เธอทันที เพื่อกันทุกอย่างให้ดีๆแต่เขาไม่ได้ช่วยเธอเช็ดตัวอะไรเลย เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของเขา
เวคินเดินลงมาด้านล่างด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม มัมแก้วเดินเข้ามาในบ้านพลางยิ้มให้ลูกชายของท่าน
" ทานไข่ลวกไหมลูก" มัมแก้วถามเวคินอย่างอารมณ์ดี เพราะท่านมองแล้วลูกชายของท่านคงได้ร่วมหอลงโรงกับลูกสะใภ้แล้วแน่ๆ เวคินยิ้มที่มุมปาก
" ครับมันคนสวย" เขาตอบมัมแก้วอย่างอารมณ์ดี พลางมองหน้าของแด๊ดแคทๆทำหน้านิ่งๆ พลางคิดถึงเรื่องที่แด๊ดอัสเรียกให้ท่านไปหา
' ไอ้แคทกูรักหลานคินนะเว้ย ' แด๊ดอัสพูดขึ้นมาทันที แด๊ดแคทมองหน้าของแด๊ดอัสอย่างงงๆ
' กูก็รัก หลานเหมือนกัน แต่ที่พวกกูพูดไปเพราะลูกชายของกูโดนมาเยอะแล้ว ' แด๊ดเคพูดขึ้นมาอีกคน แด๊ดแคทมองหน้าของแด๊ดเคงงๆ
' อะไรของพวกมึง พวกสามตัวไม่ถึงสลึง' แด๊ดแคทถามเพื่อนออกมาด้วยความสงสัย
' พวกกูแค่อยากให้ไอ้แมร์มันเก็บแรงเอาไว้เพื่อสั่งสอนลูกเขยคนโตก็เท่านั้นนะเพื่อน ไม่โกรธกันนะเว้ย' แด๊ดเวพูดขึ้นมาเพื่ออธิบายให้แด๊ดแคทเข้าใจ
' พวกมึงสามตัวว่าไงนะ' แด๊ดแคทถามย้ำเพื่อความเเน่ใจ ท่านแทบไม่อยากเชื่อ
' พวกกูไม่อยากให้ไอ้แมร์มันมายึดติดกับเรื่องของลูกชายของกูมากไง พวกกูเลยแนะนำมันไปที่ลูกเขยคนโตโน้น' แด๊ดเคอธิบายต่อ
' ซิบ พวกจอมปลอม สามตัวไม่เต็มสลึง พวกเพื่อนเวร ' แด๊ดแคทด่าทั้งสามแด๊ดๆยิ้มเฉยๆ
' มีอะไรให้ช่วยโทรได้ทุก 24 ชั่วโมงนะเพื่อนรัก' แด๊ดอัสบอกแด๊ดแคทอย่างมีน้ำใจ แด๊ดแคทได้แต่อึ้งๆ
' ไอ้เถื่อนโดนเย๊อะแล้ว ลูกมึงบ้างเถอะ' แด๊ดเคพูดต่อ แด๊ดแคทกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ
' อีกเรื่องเพื่อน อีกไม่นานไอ้แมร์จะย้ายมาอยู่ใกล้ๆพวกเราด้วยนะ' แด๊ดเวบอกแด๊ดแคทๆอ้าปากค้าง
' เอ่อ... อีกอย่างมันชอบเอาไม้กอล์ฟตีหรือฟาดอะไรว่ะไอ้เคแทนลูกกอฟล์' แด๊ดอัสถามแด๊ดเคพลางทำหน้าคิดหนัก
' หัวไง ทุกส่วนนั้นแหละว่ะ' แด๊ดเวตอบตรงๆ แด๊ดแคทได้แต่อึ้งๆ พูดอะไรไม่ออก.
' 24 ชั่วโมงเพื่อน โทรเรียกพวกกูได้หม๊ดดเลยเพื่อนแต่อย่าโทรหาไอ้แกรนะเพราะมันอยู่ไกลเกินไปมันคงมาไม่ทันช่วยลูกชายของมึงแน่ๆ' แด๊ดเวย้ำอีกครั้งเพื่อให้สติแด๊ดแคท เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกท่านไม่ได้ทอดทิ้งเพื่อนเลย
" มึงกำลังเล่นกับไฟ" แด๊ดแคทพูดขึ้นมาลอยๆ เวคินมองหน้าแด๊ดแคทพลางยิ้มอารมณ์ดี
" แด๊ดครับ เธอง่ายเองนะครับ " เขาพูดขึ้นมาอย่างไม่ได้เดือดร้อนอะไร แด๊ดแคทถอนหายใจแล้ว
" แต่เธอแค่หวังดีกับมัมนะตาคิน" แด๊ดแคทพูดสวนลูกชายเพื่อเตือนสติ เวคินยิ้มที่มุมปาก
" หวังดีๆยังไง ผมคนดีครับแด๊ด ผมไม่ใช่ยักษ์ไม่ใช่มารที่ไหนที่จะต้องเอาแม่ชีมาปราบ" เวคินพูดอย่างอารมณ์ดี พลางเดินไปหามัมแก้มที่ห้องครัว
ฟอดดด เวคินหอมแก้มมัมแก้วเบาๆ
" ตาคินอยากทานอะไรล่ะลูกเป็นอาหารเย็น" มัมแก้วถามลูกชาย เวคินเอาแต่ยิ้มที่มุมปาก
" อะไรก็ได้ครับแล้วแต่มัมเลยครับ" เขาตอบอย่างเอาใจมัมแก้ว แด๊ดแคทมองการกระทำของลูกชายนิ่งๆ เวคินช่วยมัมแก้วล้างผัก ตำเครื่องแกง ทั้งสองแม่ลูกช่วยกันทำอาหารในห้องจนเสร็จ
" ไปเรียกหนูโรสมาทานข้าวด้วยซิตาคิน" มัมแก้วบอกลูกชาย เวคินทำหน้านิ่งเฉย ก่อนจะถอนหายใจแรงๆ เขายิ้มให้มัมแก้ว
" ยัยชีนั่งสมาธิในห้องครับ " เขาโกหกมัมแก้วออกไป มัมแก้วยิ้มและส่ายหน้า เพราะ่ท่านรู้ดีว่ารีโรสนั้นไม่ได้เป็นแบบนั้น ท่านเดาว่ารีโรสต้องลุกไม่ไหวแน่ๆ
" งั้นเดี๋ยวค่อยเอาขึ้นไปให้น้องด้านบนก็ได้" มัมแก้วบอกเวคิน พลางตักข้าวให้แด๊ดแคทและลูกชาย เวคินไม่ได้สนใจคำพูดของมัมแก้วเลย เขาก้มหน้าสนใจอาหารตรงหน้าของเขา แด๊ดแคทนั่งเงียบๆไม่ได้สนใจจะพูดอะไรออกมาเลย พอทานข้าวเสร็จเวคินขึ้นไปบนห้องนอน เขามองไปที่เตียงกว้างพลางแสยะยิ้มที่มุมปาก
" เละหรือเลอะล่ะยัยชี หึหึ". เขาถามคนที่นอนอยู่บนเตียงกว้างๆ พลางเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆของเขา
ผับเดวิล
เสียงเพลงแดนซ์เสียงดังจากด้านล่างขึ้นไปถึงด้านบน
" เด็กหรือเปล่าครับนาย" ซาร์เนียถามเจ้านายอย่างรู้ใจกัน เวคินดูดควันบุหรี่เข้าปอดเยอะๆ ก่อนจะปล่อยออกมาทางปากและจมูก
" ไม่ " เขาตอบเสียงเรียง พลางมองหน้าของเดวิลเล็กน้อย
" พี่เวคินขาาา!!!!" เสียงผู้หญิงทั้งห้าคนของเวคินร้องเรียกเขาดังๆ พร้อมกับวิ่งเข้ามานั่งข้างๆของเวคิน พวกเธอเริ่มคลอเคลียเขา เวคินไม่ได้สนใจ เขามองหน้าฟอลตัลที่มองหาเหยื่อในค่ำคืนนี้
" เจอไหมไอ้ฟอล" เวคินถามฟอลตัลด้วยความสงสัย ฟอลตัลหันมามองหน้าของเพื่อน
" มึงเชื่อไหม ผู้หญิงที่สวยในสายตาของกูที่สุด เซ็กซี่ที่สุด คือเมียไอ้เถื่อน" ฟอลตัลพูดขึ้นมาลอยๆพลางยิ้มที่มุมปาก เพราะภาพใบหน้าสวยของรีโมตยังคิดตาของเขาอยู่ แถมท่าเต้นคาบาเร่ของเธอยังอยู่ในหัวของเขา
" แต่เมียมึงก็เป็นฝาแฝดกับเมียไอ้เถื่อนนี้หว้าไอ้คิน แล้วเธอเป็นไงบ้างว่ะ" กรู๊บถามเวคินด้วยความสงสัยและอยากรู้ เวคินพ่นควันบุหรี่ออกมาจากปาก เขาปลายตามองหน้าของสาวๆที่คลอเคลียเขาไม่หยุด
" หึหึ " เวคินไม่ตอบแต่เขาหัวเราะในลำคอ เขาแลบลิ้นออกมาเลียที่ริมฝีปากของตัวเอง แสดงให้เพื่อนได้เห็นว่าเรียบร้อยแล้ว ฟอลตัล ครีย์ยอน กรู๊บ ไลอ้อนอ้าปากค้าง ทั้งห้าสาวหยุดชะงักและมองหน้ากัน พวกเธอขบกรามแน่นๆแกล้งทำเป็นไม่สนใจ
" ฝาแฝดหน้าเหมือนกันมากๆ กูโคตรอิจฉามึงเลยว่ะไอ้คิน เพราะถึงเธอจะแม่ชี แต่วันแต่งงานนะเธอสวยโดดเด่นมากๆเลยว่ะ มึงตาถั่วหรือเปล่าว่ะ " ฟอลตัลถามเวคินและแสดงความคิดเห็นขึ้นมา เวคินยักไหล่ให้เพื่อนๆ พลางดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนเขาจะเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ
" พี่เวคินขาาาา คืนนี้ไปนอนกับพวกเรานะคะ" ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยชวนเวคินๆหรี่ตาลงมองหน้าของเธอพวกเธอ
" ไม่!" เขาตอบเสียงเรียบ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
" ไอ้ซาร์เนีย กูจะไปนอนที่ทำงาน" เวคินบอกเลขาคนสนิทของเขา
" ครับนาย" ซาร์เนียตอบรับพลางเดินนำหน้าเจ้านายไป ทั้งสองคนเดินลงด้านล่างไป
ตุบ! จู่ๆเวคินก็โดนชน เขากอดเอวของเธอเอาไว้ก่อน เพื่อไม่ให้เธอล้มไปกับพื้น
" ขอโทษนะคะ" ผู้หญิงที่ชนเขากล่าวคำขอโทษ เวคินมองหน้าและปล่อยมือออกจากเอวของเธอ เขาเดินผ่านเธอไปทันที เพราะวิธีของเธอมันไม่ใช้ไม่ได้ผลกับเขาแน่นอน
เวคิน สับเก่งนะพ่อ ?????
- ผู้เขียน
