บังเอิญเป็นเสือ 9 - คนขับรถจำเป็น
1717 คำ
ไอรดายืนช็อคไปชั่วขณะ ก่อนตั้งสติได้
“ห๊ะ ฉันนี่อะนะแย่งผู้ชายของคุณ คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย” ไอรดาเผลอลืมตัวแวดกลับ ก่อนที่จะเริ่มรู้สึกถึงสายตารอบข้างที่มองมาที่เธอเป็นตาเดียว
เธอหันมองคนรอบข้างอย่าง ๆ อึ้งก่อนจะรีบเก็บอาการทั้งที่ใจเดือดปะทุอยู่ในใจ
“คุณเป็นใครคะ ทำกับไอย์แบบนี้ทำไม ไอย์ไม่ได้รู้จักคุณ” แม้เนื้อตัวจะเปียกปอนไปด้วยไวน์แต่ไอรดาก็คีฟลุคด้วยการเชิดหน้าขึ้น ท่าทางราวกับนรวเอกที่โดยตัวร้ายมาหาเรื่อง แน่นอนฉากนี้เธอจำมันได้จากละครที่ตัวเองเคยแสดง
“ก็หล่อนไปดินเนอร์กับพี่หมอของฉัน! หล่อนคิดว่าจะแย่งพี่หมอจากฉันไปใช่ไหม”
ว่าเข้านั่น!!
“พี่หมอ?”
ถึงตอนนี้ไอรดาเลยถึงบางอ้อ ว่าพี่หมอที่ว่า คงหมายถึงหมอมาร์ตินสุดหล่อนั่น ที่เธอไปดินเนอร์เมื่ออาทิตย์ก่อน
“อ่า…คุณคะ เราไปกินข้าวด้วยกันแค่ครั้งเดียวแบบนั้นยังไม่เรียกว่าแย่งนะคะ คุณเข้าใจผิดอะไรไปหรือเปล่า”
“ไอย์พอ! เลิก! เลิกต่อร้องต่อเถียงอายคน” มาดามเอี้ยวตัวไปกระซิบ เมื่อเห็นพนักงานบริกรกรูเข้ามาเพื่อช่วยเหลือ ยิ่งถูกตกให้เป็นเป้าสายตา
“เจ้ว่า ตอนนี้เธอควรรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะถึงเวลานัด เพราะเหลืออีกสามสิบนาทีที่ผู้บริหารเอดิลอสจะมาถึง ส่วนทางนี้เจ้เคลียร์เอง” มาดามเตือนสติ ในขณะที่ไอรดาเพิ่งนึกขึ้นได้ เงินร้อยล้านจะหายวับ ถ้าเธอยังเสียเวลาอยู่ตรงนี้
“วะว้าย จริงด้วย งั้นไอย์ไปเปลี่ยนชุดก่อนนะเจ้” ไอรดาหันขวับก่อนจะยกชายกระโปรงแล้วเตรียมวิ่ง
ทว่าพอหันหลัง…สายตาดันไปปะทะกับสายตานับสิบที่มองมาด้วยสายตาแปลก ๆ ไอรดาจำต้องทิ้งชายกระโปรงลงแล้วยิ้มหวาน
“ไม่มีอะไรค่ะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อย” เธอโน้มศีรษะให้ทุกคน ก่อนจะเดินเก็บอาการออกไปเกือบจะพ้นหน้าประตูห้องอาหาร สวนกลับผู้จัดการโรงแรมที่เดินกลับเข้ามาด้วยสีหน้าตกใจ
“เกิดอะไรครับคุณไอรดา”
“พอดีไอย์แค่เดินชนกับผู้หญิงคนนั้นโดยบังเอิญ เลยมีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย” ไอรดาหันไปทางมาดามแอปเปิ้ลที่กำลังยืนกันท่าไม่ให้หญิงสาวปริศนาคนนั้นที่กำลังโวยวายแว๊ดเดินตามมา
“เออ ว่าแต่ด้านหน้ามีรถของโรงแรมไหมคะ ไอย์ว่าจะรีบไปเปลี่ยนชุดที่ห้องเสื้อ คือ…ห้องเสื้อไม่ได้ไกลจากโรงแรมเท่าไหร่นักน่ะค่ะ น่าจะทันกับที่ผู้บริหารคุณจะมา”
เธอไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดเลยอ้างว่าเดินชน ในขณะที่ผู้จัดการมีสีหน้าดูตื่น ๆ
“ดะ ได้ครับ เชิญทางนี้” ผู้จัดการรีบเดินนำออกมาจากห้องอาหาร
แต่ทว่าเวลากระชั้นชิดแบบนี้ ไอรดาเดินนวยนวดไม่ได้อีก เธอก้มมองนาฬิกาบนหน้าจอมือถือ ใจคอเริ่มไม่ดี
“ไม่เป็นไรค่ะผู้จัดการไม่ต้องไปส่งไอย์ เดี๋ยวไอย์วิ่งไปจะดีกว่า เกรงว่าจะไม่ทันเวลา” เธอโค้งศีรษะให้ผู้จัดการอย่างรีบร้อน ก่อนจะมือยกชายกระโปรงขึ้นเล็กน้อย แล้ววิ่ง…
ภาพพจน์ตอนนี้ถ้ารักษาไว้ไม่ทันแล้ว ช่างแม่ง!
นาทีนี้เงินร้อยล้านสำคัญกว่า!
@ด้านหน้าโรงแรม
รถสัญลักษณ์พิเศษของโรงแรมเพิ่งเข้ามาจอด ไอรดาที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งเพิ่งมาถึงใบหน้าหวานสอดสายตามองหา ก่อนจะเข้าใจไปเองว่ารถตรงหน้าคือคันที่ผู้จัดการน่าจะสั่งคนเตรียมรถเอาไว้ให้ หารู้ไม่ว่ารถของเธอยังเคลื่อนมาไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ
พนักงานโรงแรมต้อนรับยังไม่ทันเปิดประตูให้เธอขึ้น แต่ไอรดายกมือห้าม ประหนึ่งว่า…
ไม่ต้องค่า งานรีบ!
พอรถคันดำตรงหน้าจอดสนิท ไอรดาเปิดประตูพรวดขึ้นไปนั่งที่ด้านหลัง
“ไปสุขุมวิทด่วนค่ะ”
“คุณครับ” คนขับรถในเชิ้ตขาวใส่สูทสีเทาเข้มหันมามอง ไอรดามองสบตาอึ้ง
ชุดฟอร์มพนักงานขับรถประจำโรงแรมจำเป็นต้องเนี๊ยบขนาดนี้ไหมก่อน ที่สำคัญ…พระเจ้าขา พนักงานขับรถคนนี้ หล่อยิ่งกว่าดาราที่ไอรดาเคยแสดงมาด้วยกันนับสิบเท่า เธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแค่พนักงาน โรงแรมจะคัดคนหล่อมากหล่อมายขนาดนี้มาทำงาน
แต่ไม่ได้สิ ไม่ใช่เวลาที่ไอรดาจะมาปลาบปลื้มกับความหล่อของพนักงานขับรถ
“อย่าถามค่ะ ชุดฉันเปื้อนเพราะเกิดการเข้าใจผิดเล็กน้อย เพราะฉะนั้นคุณรีบพาฉันไปที่ห้องเสื้อลาติเน่ก่อน ก่อนที่ฉันจะชวดเงินร้อยล้าน ออกรถค่ะ!”
เธออธิบายพร้อมออกคำสั่งเสร็จสรรพ เข้าใจว่าเขาคงมองเธอ เพราะเห็นว่าเธออยู่ในสภาพเธอเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปทั้งตัว
เมื่อเห็นว่าคนขับรถยังคงหันมามองเธอนิ่ง ๆ ในท่าเดิม ไอรดาเลยชักสีหน้าก่อนเอ่ยปากออกคำสั่งอีกครั้ง
“เร็วสิคะ ฉันรีบมากนะคะ นี่ฉันต้องมาคุยงานกับผู้บริหารโรงแรมนี้ตอนสิบโมง ถ้าฉันชวดเงินร้อยล้านฉันจะให้เขาไล่นายออก!”
หึ…เหมือนไอรดาจะได้ยินเสียงแค่นหัวเราะในลำคอจากพนักงานขับรถตรงหน้า ก่อนที่เขายอมหันกลับไปมองทางตรงแล้วเคลื่อนรถขับออกไป
รถเคลื่อนตัวออกไปในขณะที่ไอรดายกมือขึ้นมานวดขมับ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาหามาดามแอปเปิ้ล
ไอรดา : สถานการณ์เป็นยังไงบ้างเจ้
มาดาม : (เจ้ถูกเชิญตัวมาที่ห้องผู้บริหาร)
ไอรดา : หา ไหงงั้น
มาดาม : (นางไม่ยอมอะยัยไอย์ ทำไงดี นางว่าหล่อนอะตั้งใจจะมาแย่งสามีนาง)
ไอรดา : โอ๊ยเจ้ ไปกันใหญ่ เจ้ก็รู้ไอย์แค่ไปกินข้าวกับหมอมาร์ตินด้วยกันหนเดียว หนูจะกลายเป็นมือที่สามได้อย่างไร แง…มีแต่เรื่องวุ่น ๆ รอบก่อนก็จะโดนเกย์ตบ รอบนี้ก็จะกลายเป็นเมียน้อย โอ๊ย…สงสัยจะมีแต่พระเจ้าเท่านั้นแหละ ที่รู้ว่าไอย์อะโสดสนิท
มาดาม : (เรื่องนั้นช่างมันก่อน คือที่นางอะโวยวายหล่อนอะไม่เท่าไหร่ แต่ไอย์รู้ไหมว่าคนที่โวยวายใส่หล่อนอะเป็นใคร)
ไอรดา : ใครคะเจ้?
มาดาม : (ชริตา ลูกสาวคนเล็กของคุณพิพัฒน์ ผู้บริหารโรงแรมเอดิลอสไงละ ไม่งั้นจะกล้าเดินมาหาเรื่องหล่อนถึงในโรงแรมได้ขนาดนี้เหรอ)
เชี่ย!!! ไอรดาอ้าปากค้าง รู้สึกเหมือนวิญญาณจะหลุดลอยไปกับเงินร้อยล้านประมาณนั้น
มาดาม : (ยัยไอ ยัยไอ นี่หล่อนยังมีชีวิตอยู่ไหม ฟังเจ้อยู่หรือเปล่า)
ไอรดา : ยะ อยู่ค่ะเจ้
มาดาม : (แต่เจ้อธิบายกับคุณชริตาว่าหล่อนอะมีแฟนแล้ว จะแต่งงานกันแล้วด้วย)
ไอรดา : ดี ๆ เจ้ งั้นเจ้บอกไปเลยแฟนหนูอะชื่อไทเกอร์ ครั้งก่อนที่หนูก็อ้างชื่อนี้ไปแล้วตอนเคสคุณทัตเทพ
มาดาม : (ไม่ง่ายอย่างนั้นยะยัยไอย์ เจ้บอกนางไปก่อนหล่อนจะบอกเจ้อีก ว่าหล่อนอะมีแฟนแล้ว)
ไอดา : อ้าว แล้วนางไม่เชื่อเหรอทำไมไม่จบ
มาดาม : (นางบอกว่าให้หล่อนพาแฟนมายืนยัน นางถึงจะเชื่อ)
ไอรดา : ตาย…แล้วไอย์จะไปหาผู้ชายที่ไหนมาแกล้งเป็นแฟนในเวลากระชั้นชิดแบบนี้
มาดาม : (หล่อนต้องหามา ไม่งั้นหล่อนคงไม่ได้งานร้อยล้านนี่แน่ๆ)
แฟน…ถ้ามันหาง่าย เหมือนโทรสั่งแกร๊ปได้ก็ดี ไอรดานวดขมับหนักกว่าเดิม
ยากเด้อล่ะ กับการหาผู้ชายหล่อ ๆ สักคนมารับบทเป็นแฟนดาราดังให้ตัวเอง
แต่!! อยู่ๆ ก็ไอเดียบรรเจิด เมื่อไอรดาหยุดนวดขมับแล้วเงยหน้าขึ้นมามอง
“คุณ!!”
สายตาคมคู่หวานลอบพิจารณาอ่านกินพนักงานขับรถชายที่อยู่ตรงหน้า ขนาดเห็นแค่ด้านข้างยังว่าเขาหล่อยันใบหู
“เออ คุณคะ คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหมคะ”
“ครับว่า”
“คือฉันว่า ฉันจะจ้างคุณแสดงเป็นแฟนฉัน สักสามชั่วโมง เออได้ไหมคะ ฉันให้คุณชั่วโมงละพัน”
“ชั่วโมงละพัน? ไม่น้อยไปเหรอครับ” เสียงเรียบนิ่งเอ่ยตอบ ไอรดาถึงกับชักสีหน้าเมื่อสบตากับคนตรงหน้าผ่านกระจกมองหลัง
นั่น…มีโก่งค่าตัวกับเธอด้วย! พนักงานขับรถประจำโรงแรมคนนี้ หัวหมอกว่าที่เธอคิด!
“เออ ไม่สิ ลืมไปคุณอาจจะต้องลางานทั้งวันเลยใช่ไหมคะ งั้นโอเคค่ะ ฉันจะเพิ่มค่าจ้างให้คุณหมื่นหนึ่งบาท”
“อืม…แค่หมื่นเดียวเหรอครับ เหมือนเมื่อกี้ผมได้ยินว่าคุณว่าคุณต้องรีบไปเปลี่ยนชุด เพราะจะรอรับงานร้อยล้านไม่ใช่หรือ”
อุฟ…มะ หมอนี่!!
ไอรดาตาเหลือก รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเจอโจทย์หินสุด ๆ
“งั้นไม่จ้างก็ได้ค่ะ ฉันให้ผู้จัดการโทรไปจ้างผู้ชายจากบาร์โฮสต์คงดีกว่า” ไอรดาเชิดใบหน้าขึ้นทำท่ากดเบอร์โทรอีกครั้ง แต่ไม่ทันจะกดเบอร์โทรออก ชายหนุ่มตรงเบาะหน้าก็พูดขึ้น
“ครับ…อีกวัน คงมีข่าวว่าไอรดา ดาราชื่อดังควงหนุ่มบาร์โฮสต์เข้าโรงแรม”
“คุณ!”
“สิบเปอร์เซ็นต์เป็นไง ผมสามารถรับบทแสดงให้คุณตลอดชีพก็ได้นะ”
“มันจะมากเกินไปแล้ว!” ไอรดาเม้มปากด้วยความโกรธ เธอพลาดมากจริง ๆ ที่เผลอคุยเรื่องนี้กับผู้จัดการส่วนตัวอย่างมาดามแอปเปิ้ลให้คนขับรถหัวหมอนี่ได้ยิน!
“ผมว่าคุ้มนะ กับการที่ต้องแลกกับ ที่ผมช่วยเก็บความลับเรื่องที่คุณเอาชื่อไทเกอร์ ไปบอกกับใครต่อใครว่าเป็นแฟน!”
- ผู้เขียน
